IPPB2/415-437/07-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007 r. (data wpływu 22 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia pojęcia łącznych dochodów w przypadku wspólnego opodatkowania małżonków osiągających dochody w Polsce i za granicą - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia pojęcia łącznych dochodów w przypadku wspólnego opodatkowania małżonków osiągających dochody w Polsce i za granicą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2006 r. mąż Wnioskodawczyni osiągał dochody z umowy o pracę za granicą w Islandii. Umowa podpisana była z pracodawcą islandzkim. Na terenie Islandii opłacane były wszystkie składki oraz podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawczyni za rok 2006 osiągnęła dochody wyłącznie ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Roczne zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu, zostało złożone jako wspólne rozliczenie się współmałżonków na druku PIT - 36. Zgodnie z art. 27 ust. 9 i 9a ustawy w sytuacji Wnioskodawczyni i jej małżonka stosowana jest metoda odliczenia podatku zapłaconego za granicą, co oznacza, że podatek zapłacony za granicą podlega odliczeniu od podatku obliczonego od łącznych dochodów uzyskanych w roku podatkowym. Odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, które proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany za granicą. Wysokość podatku zapłaconego za granicą możliwego do odliczenia, obliczona została wg następującego wzoru:

Kwota podatku obliczona wg obowiązującej w Polsce skali podatkowej od łącznych dochodów uzyskanych za granicą i w Polsce pomnożona została przez kwotę dochodu uzyskanego za granicą, a następnie podzielona przez kwotę łącznego dochodu uzyskanego za granicą i w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku łącznego rozliczenia się współmałżonków z rocznego podatku dochodowego, przy zastosowaniu ww. opisanego wzoru do obliczenia kwoty podatku dochodowego możliwego do odliczenia (zapłaconego za granicą) pojęcie "łączne dochody uzyskane za granicą i w Polsce", oznacza łączne dochody uzyskane przez współmałżonka, który uzyskał dochody za źródeł położonych za granicą i w Polsce, czy też pojęcie "łączne dochody", oznacza dochody uzyskane przez oboje małżonków w danym roku podatkowym.

Zdaniem wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, iż "łączne dochody" zawarte w omawianym wzorze, służącym do obliczenia podatku do odliczenia (od pracy za granicą), oznacza łączne dochody osiągnięte w Polsce i za granicą przez współmałżonka, który pracował za granicą i w Polsce. Jest to logiczne, gdyż w przypadku rozliczania się osobnego współmałżonków z podatku dochodowego w taki sposób pojęcie " łączne dochody" byłoby stosowane. Nie logicznym jest obliczenie wysokości podatku dochodowego zapłaconego za granicą podlegającemu odliczeniu od łącznych dochodów uzyskanych w roku podatkowym przez jednego ze współmałżonków, stosując do wzoru łączne dochody obojga współmałżonków.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 27 ust. 9 oraz ust. 9a tej ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23 umowy z dnia 19 czerwca 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej Polską a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890 z późn. zm.) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie (w Islandii), to pierwsze Państwo (Polska) zezwoli na:

Jednakże takie odliczenie nie może w żadnym razie przekroczyć tej części podatku od dochodu lub majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia, i która przypada w zależności od przypadku na dochód lub majątek, który może być opodatkowany w tym drugim Państwie, t. j. w Islandii (metoda odliczenia proporcjonalnego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. Wnioskodawczyni uzyskała dochody w Polsce a jej mąż uzyskał dochody w Islandii oraz, że od dochodów uzyskanych w Islandii został zapłacony islandzki podatek.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy zatem stwierdzić, iż podatnicy osiągający również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tutaj w Islandii) podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego za granicą. Oznacza to, że możliwe jest odliczenie tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego obowiązek wykazania dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze, bez względu na to czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał w Polsce inne dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Wobec tego mąż Wnioskodawczyni był obowiązany ustalić dochód uzyskany w 2006 r. w Islandii zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie do dochodów osiągniętych przez Wnioskodawczynię w 2006 r. w Polsce należało dodać dochody uzyskane przez współmałżonka w Islandii i tak uzyskany łączny dochód małżonków opodatkować na zasadach ogólnych wg obowiązującej skali podatkowej. To oznacza, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód małżonków za 2006 r. należało obniżyć, u każdego z nich o kwoty opłaconych na terytorium Polski składek na ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.) oraz ewentualnie o kwoty innych odliczeń od dochodu wymienionych w art. 26 i art. 26b ww. ustawy (w przypadku skorzystania z nich).

Jak z powyższego wynika do ustalenia polskiego podatku dochodowego należało przyjąć podstawę opodatkowania, t. j. dochód po obniżeniu go o przysługujące w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenia od dochodu.

Tak obliczony polski podatek należało pomnożyć przez dochód (przychód minus koszty uzyskania przychodu) uzyskany za granicą i podzielić przez łączne dochody uzyskane w Polsce i za granicą przez oboje małżonków (przychód minus koszty uzyskania przychodu). W ten sposób uzyskano limit podatku zapłaconego za granicą (w Islandii) i podlegającego odliczeniu w Polsce.

Łączne opodatkowanie małżonków jest prawem, a nie obowiązkiem podatników i wybór metody opodatkowania jest ich indywidualną decyzją.

Reasumując należy stwierdzić, iż pojęcie "łączne dochody" w przypadku wspólnego rozliczenia się małżonków (łącznego opodatkowania małżonków), oznacza wszystkie dochody współmałżonków osiągnięte w danym roku podatkowych ze wszystkich źródeł, w tym przypadku z Islandii męża i z Polski Pani.

W przypadku złożenia zeznania indywidualnego przez osobę osiągającą dochody w Polsce i za granicą, przez łączne dochody należy rozumieć sumę dochodów polskich i zagranicznych tej osoby.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.