IPPB2/415-421/08-2/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2008 r. (data wpływu 5 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku świadczeń otrzymywanych przez pracownika - jest nieprawidłowe

W dniu 5 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku świadczeń otrzymywanych przez pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pracodawca przyznaje pracownikom świadczenia rzeczowe z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na kwotę nieprzekraczającą 380 zł z okazji Świąt Wielkanocnych, Bożego Narodzenia. Wysokość świadczeń zróżnicowana jest w zależności od sytuacji materialnej pracownika. Realizacja świadczenia odbywa się poprzez dokonanie przez pracownika zakupu artykułów żywnościowych na zaopatrzenie świąteczne. Po przedłożeniu w zakładzie pracy dowodu zakupu, tj. faktury, pracownicy otrzymują zwrot poniesionych wydatków do wysokości przyznanego świadczenia. Na fakturach jako nabywca figuruje zakład pracy, tj. S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej sprawie przyznana pomoc rzeczowa jest zwolniona z podatku od kwoty 380 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przyznane świadczenie rzeczowe jest wolne od podatku do kwoty 380 zł.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem przyznane pracownikowi ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych środki na poczet pokrycia poczynionych przez niego wydatków stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na mocy wskazanego przepisu ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają charakter rzeczowy, przy czym przymiotu tego nie mają bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,

* źródłem ich finansowania są w całości środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń nie przekracza rocznie kwoty 380 zł.

Zauważyć należy, że świadczeniem rzeczowym jest świadczenie o charakterze materialnym - nieodpłatnym, odpłatnym bądź częściowo odpłatnym. Zatem refundacja wydatków poniesionych przez pracownika na zakup artykułów żywnościowych jest świadczeniem pieniężnym, które nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż zakupiony towar został udokumentowany fakturą VAT wystawioną na zakład pracy, a wydatkowana przez pracownika kwota została mu zwrócona po przedstawieniu faktury zakupu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.