IPPB2/415-418/07-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2006 w związku z uzyskiwaniem dochodów w Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2006 w związku z uzyskiwaniem dochodów w Wielkiej Brytanii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wyjechał do Anglii z zamiarem stałego pobytu. Cały 2005 i 2006 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie angielskiej na terenie Wielkiej Brytanii. Od chwili wyjazdu do Wielkiej Brytanii nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca przebywał w Anglii ponad 183 dni w myśl przepisów stał się automatycznie rezydentem. Złożył odpowiednie dokumenty (druk P-86 Certyfikat rezydencji) w brytyjskim urzędzie podatkowym. W Wielkiej Brytanii opłacał wszystkie swoje podatki. Zarówno w sferze zawodowej jak i osobistej (Wnioskodawca jest kawalerem), jest związany z Anglią, gdzie posiada swoje centrum interesów życiowych. Tam też znajduje się jego miejsce dla celów podatkowych. Dowodem na to są dokumenty jakie posiada: umowa o pracę, ubezpieczenie, karty bankowe i kredytowe, korespondencja, karta do lekarza, umowa z bankiem, certyfikat rezydencji podatkowej uzyskany od brytyjskich organów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wobec przedstawionych powyżej faktów Wnioskodawca powinien rozliczyć dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii również w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy:

Dochodów uzyskanych w Anglii nie ma obowiązku rozliczać w Polsce, gdyż na podstawie art. 4 pkt 2 umowy między Rządem Polskim a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jego miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Anglia. Wnioskodawca posiada niezbędne dokumenty potwierdzające, że jego ośrodek interesów życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Ponadto posiada certyfikat rezydencji podatkowej uzyskany od brytyjskich organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.),osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobiste z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

W przypadku natomiast kolizji ustawodawstw wewnętrznych państw będących stronami umowy, jeśli zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. podatnik posiada miejsce zamieszkania w obydwu państwach, państwo rezydencji podatnika należy ustalić w oparciu o reguły zawarte w art. 4 ust. 2 umowy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

* do dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* od dnia wyjazdu Pana ośrodek interesów życiowych został przeniesiony do Zjednoczonego Królestwa (cały 2005 i 2006 rok był Pan zatrudniony w Anglii.), w związku z tym nie posiada Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Wyjechał Pan do Anglii z zamiarem stałego pobytu. Jest Pan kawalerem. W Zjednoczonym Królestwie jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę, ubezpieczony i zarejestrowany w brytyjskim urzędzie podatkowym. Otrzymał Pan status rezydenta tego państwa. Zawarł Pan umowę z tamtejszym bankiem i posiada Pan karty bankowe i kredytowe.

W Polsce nie uzyskał Pan żadnych dochodów. Z powyższego wynika, iż ze Zjednoczonym Królestwem łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż dochodów uzyskanych przez Pana z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa nie należy rozliczyć w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.