IPPB2/415-403/14-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykonywania obowiązków płatnika z tytułu świadczenia usług maklerskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykonywania obowiązków płatnika z tytułu świadczenia usług maklerskich.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Spółka) jest osobą prawną mającą siedzibę dla celów podatkowych w Polsce będącą firmą inwestycyjny (domem maklerskim) w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Spółka świadczy usługi maklerskie bezpośrednio lub z udziałem swojego agenta - D. S.A. m.in. w zakresie prowadzenia na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej (rezydentów i nierezydentów, dalej w skrócie: Klienci) rachunków papierów wartościowych (z wyj. rachunków zbiorczych) i dokonywania rozliczeń transakcji Klientów na papierach wartościowych. W ramach dokonywanych inwestycji Klienci Spółki nabywają dłużne papiery wartościowe (obligacje i bony) emitowane przez podmioty z siedzibą w Polsce jak i za granicą. Papiery te są papierami dyskontowymi, czyli emitowanymi w różnych walutach z dyskontem (cena emisyjna, np. 950 zł jest niższa od ceny wykupu, np. 1000 zł) lub kuponowymi, czyli emitowanymi z ustalonym kuponem odsetkowym, tj. gdzie cena wykupu, np. 950 zł jest równa cenie emisyjnej, np. 950 zł a Klient dodatkowo otrzymuje odsetki naliczane i wypłacane w ustalonym w prospekcie emisyjnym okresie rozliczeniowym, np. co roku 50 zł. Dodatkowo Klienci mogą nabywać papiery wartościowe, których rentowność uzależniona jest dodatkowo od wyników określonych indeksów bazowych. W praktyce obrotu papierami wartościowymi zdarzają się przypadki gdy Klienci nabywają papiery dłużne po cenie wyższej niż kwota jaką ostatecznie otrzymują w dacie wykupu przez emitenta danego papieru wartościowego. Wartość rynkowa każdego papieru wartościowego z ustaloną stopą procentową dyskonta/kuponu rewaluuje bowiem w czasie w zależności od bieżącej i przewidywanej wartości stóp procentowych (lub indeksu bazowego - w przypadku strukturyzowanych papierów wartościowych), a także pozostałych ryzyk związanych z takim aktywem jak np. ryzykiem emitenta, kursowym (każdy papier jest emitowany w określonej walucie, której wartość spada/wzrasta w trakcie "życia" danego papieru wartościowego). Mogą zatem zdarzyć się przypadki gdy Klient zakupi dany dłużny papier wartościowy (dyskontowy lub kuponowy) czy to na rynku wtórnym czy pierwotnym po kwocie niższej (np. 960 zł) niż otrzyma w dacie wykupu danego papieru wartościowego przez emitenta (np. 950 zł). W wyniku wykupu zgodnie z przepisami prawa i warunkami prospektu emisyjnego dany papier wartościowy ulega umorzeniu. W takiej sytuacji Klient poniesie stratę - w dniu wykupu uzyska bowiem mniejszą kwotę niż jaką wydatkował na zakup danego papieru wartościowego. Możliwe są również przypadki gdy Klient uzyska zysk na wykupie papieru wartościowego emitowanego przez podmiot z siedzibą za granicą, tj. cena zakupu danego papieru wartościowego będzie niższa od ceny po jakiej emitent zagraniczny wykupi dany papier wartościowy w dniu wykupu wskazanym w prospekcie emisyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy Klient (tekst jedn.: osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej) uzyska stratę na wykupie danego papieru wartościowego, tj. kwota wykupu przez emitenta będzie niższa od ceny po jakiej Klient zakupił dany papier wartościowy na rynku pierwotnym lub wtórnym to czy na Spółce (jako podmiotowi prowadzącemu rachunek papierów wartościowych Klienta) ciąży obowiązek wykazania informacji PIT-8C zgodnie z art. 39 ust. 3 w związku z art. 30b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w przypadku gdy Klient (tekst jedn.: osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej) uzyska stratę na wykupie danego papieru wartościowego, tj. kwota wykupu przez emitenta będzie niższa od ceny po jakiej Klient zakupił dany papier wartościowy na rynku pierwotnym lub wtórnym to na Spółce (jako podmiotowi prowadzącemu rachunek papierów wartościowych Klienta) ciążyć będzie obowiązek wykazania informacji PIT-8C zgodnie z art. 39 ust. 3 w związku z art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f.

Zasadnicze znaczenie pod względem merytorycznym ma bowiem interpretacja art. 30b ust. 1 w zw. z ust. 2 u.p.d.o.f., do którego odwołuje się art. 39 ust. 3 u.p.d.o.f. i użytego w tym przepisie pojęcia "odpłatnego zbycia" papierów wartościowych.

u. p.d.o.f., ani w ogóle żaden inny przepis polskiego prawa podatkowego nie definiują pojęcia "odpłatne zbycie", co oznacza, że słowa te należy rozumieć w znaczeniu potocznym jaki nadaje tym wyrażeniom ("odpłatny", "zbycie") słownik języka polskiego. Tym samym przez "odpłatne zbycie" papierów wartościowych należy rozumieć przeniesienie własności za wynagrodzeniem, przy czym pojęcie to będzie miało szersze zakres przedmiotowy niż tylko sprzedaż, ponieważ będzie obejmować każdą formę zbycia posiadanego papieru wartościowego, a więc także np. w formie zamiany, w ramach czynności datio in solutum, a także w drodze wykupu papierów wartościowych przez emitenta, ponieważ w każdym z tych przypadków dochodzi do czynności realnej w postaci przeniesienia własności papieru wartościowych w zamian za świadczenie drugiej strony (nie ma tutaj znaczenie czy jest ono pieniężne w postaci zapłaty określonej sumy pieniężnej czy niepieniężne poprzez zwolnienie z długu lub przeniesienie własności innego aktywa, np. wierzytelności). Wykup papieru wartościowego przez emitenta następuje w terminie ustalonym w prospekcie emisyjnym/warunkach emisji i polega na odkupieniu od inwestora po z góry ustalonej cenie danego papieru wartościowego. Jest to końcowy moment procesu emisji danego papieru wartościowego, bowiem z chwilą wykupu (zapłaty) przez emitenta dany papier wartościowy podlega umorzeniu. W momencie wykupu niewątpliwie mamy do czynienia zarówno ze zbyciem papieru wartościowego (inwestor przenosi własność danego papieru wartościowego) jak i z odpłatnością (inwestor otrzymuje zapłatę w postaci ceny wykupu). Przekładając powyższe na pytanie nr 1 należy stwierdzić, iż w przypadku gdyby na wykupie danego papieru wartościowego przez emitenta Klient poniósł stratę (cena wykupu byłaby niższa od ceny zakupu) to powinna być ona wykazana w PIT-8C - przychodem z odpłatnego zbycia byłaby w takim przypadku uzyskana cena wykupu a kosztem uzyskania tego przychodu byłyby wydatki poniesione na zakup tego papieru wartościowego, czyli cena zakupu powiększona o związane z tym koszty (jak np. prowizje brokerskie z tyt. rozliczenia transakcji nabycia danego papieru wartościowego). Zastosowanie znajdzie w takim przypadku art. 39 ust. 3 w zw. z art. 30b ust. 2 i 1 u.p.d.o.f. Stanowisko powyższe jest spójne z logiką (wykładnią celowościową i systemową) sposobu opodatkowania dochodów (strat) z obrotu papierami wartościowymi w u.p.d.o.f. Skoro bowiem ustawodawca traktuje odwrotne przypadki (tekst jedn.: gdy cena wykupu przez emitenta jest wyższa od wydatków na nabycie danego papieru wartościowego) jako "dyskonto" i wprowadza opodatkowanie 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym (art. 30a ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 5a pkt 12 u.p.d.o.f.) a przypadki zbycia na rynku wtórnym również podlegają opodatkowaniu takim podatkiem, a straty jakie pojawią się w ramach obrotu wtórnego papierami wartościowymi (tekst jedn.: przed terminem wykupu przez emitenta) są stratami podatkowymi to również straty na wykupie powinny być traktowane jako podatkowe.

Każda inna interpretacja prowadziłaby do niezrozumiałej dyskryminacji inwestorów dokonujących zbycia dopiero w dacie wykupu przez emitenta w stosunku do inwestorów jacy zbyliby taki papier nawet dzień przed datą wykupu na rzecz innego inwestora. Podkreślenia wymaga przy tym, iż w art. 30b u.p.d.o.f. jak i innym w ramach u.p.d.o.f. nie zawarte zostało wyłączenie z pojęcia "odpłatnego zbycia" wykupu danego papieru wartościowego przez emitenta. Wykładnia literalna (tu: art. 30b u.p.d.o.f.), jaka powinna mieć pierwszorzędne znaczenie przy interpretacji przepisów podatkowych, jest w tym przypadku jasna i nie ma jakiejkolwiek podstawy prawnej do wyłączenia takiej straty z dyspozycji art. 30b. Co więcej, fakt, że zysk z danej inwestycji w papier wartościowy podlega odmiennie opodatkowaniu w zależności od tego czy stanowi on dyskonto w rozumieniu art. 5a pkt 12 u.p.d.o.f. czy też dochód z odpłatnego zbycia papieru wartościowego jest tylko i wyłącznie wynikiem zastosowania odmiennego mechanizmu poboru podatku. Od dyskonta płatnik potrąca zryczałtowany podatek dochodowy "wyręczając" podatnika od konieczności samodzielnego rozliczenia tego dochodu, a od dochodu ze sprzedaży papieru wartościowego przed terminem wykupu inwestor (podatnik) samodzielnie deklaruje dochód w deklaracji PIT-38. Jest to tylko odmienny sposób regulowania zobowiązania podatkowego i zgodnie z zasadą nullum tributu sine lege samo umiejscowienie przychodów z dyskonta od papierów wartościowych w innej kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych niż przychodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 3 vs. art. 17 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.), czy też brak możliwości łączenia przychodów z dyskonta z dochodami (stratami) z papierów wartościowych nie stanowi wystarczającej przesłanki do uznania, iż strata powstała na wykupie papierów wartościowych przez emitenta nie mieści się w pojęciu "odpłatnego zbycia papierów wartościowych". Odmienna interpretacja naruszałaby:

* wykładnię literalną art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f.;

* wykładnię celowościową i systemową poprzez nieuprawnione wyłączenie z rachunku podatkowego takiej samej kategorii straty tylko z uwagi na fakt, że nastąpiło w wyniku odkupu papieru przez emitenta i inny podmiot niż emitent;

* zasady interpretacji przepisów prawa podatkowego, poprzez niedozwolona wykładnię rozszerzającą na niekorzyść podatnika w sytuacji gdy przepis nie wyłącza jasno odpłatnego zbycia papieru wartościowego na dzień wykupu z pojęcia "odpłatnego zbycia papieru wartościowego" użytego w art. 30b u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych.

Należy podkreślić, iż w rozumieniu art. 5a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dyskonto stanowi różnicę między kwotą uzyskaną z wykupu papieru wartościowego przez emitenta a ceną zakupu papieru wartościowego na rynku pierwotnym lub wtórnym, a w przypadku nabycia papierów wartościowych w drodze spadku lub darowizny dyskonto oznacza różnicę pomiędzy ceną wykupu a ceną zakupu tych papierów przez spadkodawcę lub darczyńcę.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Ustawodawca w powyższym przepisie w sposób jednoznaczny wskazał, że od uzyskanych przychodów z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych podatek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu. Stosownie natomiast do regulacji art. 30a ust. 6 ww. ustawy - zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5A, 5d i 5e.

W myśl art. 5a pkt 11 ww. ustawy - ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622, Nr 131, poz. 763 i Nr 234, poz. 1391).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi - ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych rozumie się przez to:

Obligacja jest zatem papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia - art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.).

Dochodem z dłużnych instrumentów finansowych, jakim jest m.in. obligacja, jest faktycznie otrzymana przez ich nabywcę, w momencie wykupu tych papierów wartościowych przez emitenta, kwota odsetek lub dyskonta. Istota tych papierów wartościowych polega bowiem na tym, że ich emitent poprzez propozycję nabycia skutkującą zbyciem (objęciem) uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną, którą obowiązany jest zwrócić w oznaczonym terminie oraz zapłacić określoną kwotę lub procent za korzystanie z pieniędzy nabywcy obligacji. Podmiotami uprawnionymi do emisji obligacji są m.in. podmioty prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną, a także spółki komandytowo-akcyjne (art. 2 pkt 1 ww. ustawy o obligacjach).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca Spółka jest osobą prawną mającą siedzibę dla celów podatkowych w Polsce będącą firmą inwestycyjny (domem maklerskim) w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Spółka świadczy usługi maklerskie bezpośrednio lub z udziałem swojego agenta - D.S.A. m.in. w zakresie prowadzenia na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej (rezydentów i nierezydentów, dalej w skrócie: Klienci) rachunków papierów wartościowych i dokonywania rozliczeń transakcji Klientów na papierach wartościowych. W ramach dokonywanych inwestycji Klienci Spółki nabywają dłużne papiery wartościowe (obligacje i bony) emitowane przez podmioty z siedzibą w Polsce jak i za granicą. Papiery te są papierami dyskontowymi, czyli emitowanymi w różnych walutach z dyskontem (cena emisyjna, np. 950 zł jest niższa od ceny wykupu, np. 1000 zł) lub kuponowymi, czyli emitowanymi z ustalonym kuponem odsetkowym, tj. gdzie cena wykupu, np. 950 zł jest równa cenie emisyjnej, np. 950 zł a Klient dodatkowo otrzymuje odsetki naliczane i wypłacane w ustalonym w prospekcie emisyjnym okresie rozliczeniowym, np, co roku 50 zł. Dodatkowo Klienci mogą nabywać papiery wartościowe, których rentowność uzależniona jest dodatkowo od wyników określonych indeksów bazowych. W praktyce obrotu papierami wartościowymi zdarzają się przypadki gdy Klienci nabywają papiery dłużne po cenie wyższej niż kwota jaką ostatecznie otrzymują w dacie wykupu przez emitenta danego papieru wartościowego. Wartość rynkowa każdego papieru wartościowego z ustaloną stopą procentową dyskonta/kuponu rewaluuje bowiem w czasie w zależności od bieżącej i przewidywanej wartości stóp procentowych (lub indeksu bazowego - w przypadku strukturyzowanych papierów wartościowych), a także pozostałych ryzyk związanych z takim aktywem jak np. ryzykiem emitenta, kursowym (każdy papier jest emitowany w określonej walucie, której wartość spada/wzrasta w trakcie "życia" danego papieru wartościowego). Mogą zatem zdarzyć się przypadki gdy Klient zakupi dany dłużny papier wartościowy (dyskontowy lub kuponowy) czy to na rynku wtórnym czy pierwotnym po kwocie niższej (np. 960 zł) niż otrzyma w dacie wykupu danego papieru wartościowego przez emitenta (np. 950 zł). W wyniku wykupu zgodnie z przepisami prawa i warunkami prospektu emisyjnego dany papier wartościowy ulega umorzeniu. W takiej sytuacji Klient poniesie stratę - w dniu wykupu uzyska bowiem mniejszą kwotą niż jaką wydatkował na zakup danego papieru wartościowego. Możliwe są również przypadki gdy Klient uzyska zysk na wykupie papieru wartościowego emitowanego przez podmiot z siedzibą za granicą, tj. cena zakupu danego papieru wartościowego będzie niższa od ceny po jakiej emitent zagraniczny wykupi dany papier wartościowy w dniu wykupu wskazanym w prospekcie emisyjnym.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy w przypadku gdy Klient - osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, uzyska stratę na wykupie danego papieru wartościowego, tj. kwota wykupu przez emitenta będzie niższa od ceny po jakiej Klient zakupił dany papier wartościowy na rynku pierwotnym lub wtórnym to czy na Spółce ciąży obowiązek wykazania informacji PIT-8C.

Zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami prawa, a w szczególności w oparciu o treść art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłata odsetek lub dyskonta od obligacji stanowi przychód z kapitałów pieniężnych. Od uzyskanego przychodu Spółka, jako płatnik zobowiązana jest pobrać zryczałtowany 19% podatek dochodowy bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania przychodów.

Dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27. (art. 30a ust. 7 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast stosownie do treści art. 41 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zryczałtowany podatek dochodowy od dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5, pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników, jeżeli dochody (przychody) te zostały uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wiążą się z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach, a wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast z przepisu art. 42 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru PIT-8AR).

Wobec tego, nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy Klient uzyska stratę na wykupie danego papieru wartościowego, tj. kwota wykupu przez emitenta będzie niższa od ceny po jakiej Klient zakupił dany papier wartościowy na rynku pierwotnym lub wtórnym to na Spółce ciążyć będzie obowiązek wykazania informacji PIT-8C zgodnie z art. 39 ust. 3 w związku z art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy dochodem, o którym mowa powyżej, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

Analizując treść przepisu art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy dojść do wniosku, że dochód z art. 30b ust. 2 ww. ustawy obejmuje jedynie dochód ze sprzedaży papierów wartościowych, a już nie z wykupu przez emitenta, w wyniku którego dłużny papier wartościowy podlega umorzeniu. Tym samym, wykup obligacji czy bonu przez Wnioskodawcę nie stanowi odpłatnego zbycia papierów wartościowych w rozumieniu art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód (strata) inwestorów (Klientów) realizowana w wyniku wykupu tych dłużnych papierów wartościowych nie podlega wykazaniu przez Wnioskodawcę, jako płatnika w informacji PIT-8C sporządzanej na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.