IPPB2/415-373/09-4/AS - Umorzenie należności z tytułu mandatu karnego kredytowanego lub z tytułu kary budowlanej wraz z odsetkami a powstanie przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu 15 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 23 lipca 2009 r.) na wezwanie Nr IPPB2/415-373/09-2/AS z dnia 14 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonych należności z tytułu kar budowlanych oraz mandatów karnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonych należności z tytułu kar budowlanych oraz mandatów karnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 lipca 2009 r. Nr IPPB2/415-373/09-2/AS (data doręczenia 20 lipca 2009 r.) na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w zakresie dostarczenia aktualnego, uwierzytelnionego pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez osobę, która wniosek podpisała w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie, tj. z dnia 21 lipca 2009 r. (data nadania w placówce pocztowej 22 lipca 2009 r., data wpływu 23 lipca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Wojewódzki rozpatruje podania o umorzenie należności z tytułu kar budowlanych nakładanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) oraz z tytułu mandatów karnych kredytowanych nakładanych na podstawie ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (D. U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756 z późn. zm.). W wypadku kar budowlanych udzielenie ulgi następuje na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (D. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), natomiast w sprawach umorzenia mandatów karnych kredytowanych ma zastosowanie art. 42 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.). Umorzenie ww. należności następuje w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Wojewodę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urząd Wojewódzki powinien osobom, którym umorzono należności z tytułu mandatu karnego kredytowanego lub z tytułu kary budowlanej wraz z odsetkami, wystawić informację o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wartość umorzonych kwot stanowi realne przysporzenie majątkowe niepodlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Umorzenie należności z tytułu mandatów karnych kredytowanych i kar budowlanych stanowią przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe, podmiot zwalniający dłużnika z zapłacenia kary jest zatem obowiązany do sporządzenia imiennej informacji PIT-8C o wysokości przychodu z innych źródeł oraz niektórych kapitałów pieniężnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jednak otwarta formuła tego przepisu nie oznacza, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji w wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich - zwłaszcza, iż w rozpatrywanej sprawie chodzi o relacje osób fizycznych ze związkiem publicznoprawnym, jakim jest Urząd Wojewódzki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Urząd Wojewódzki rozpatruje podania o umorzenie należności z tytułu kar budowlanych oraz z tytułu mandatów karnych kredytowanych.

W wypadku kar budowlanych udzielenie ulgi następuje na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, natomiast sprawach umorzenia mandatów karnych kredytowanych mają zastosowanie przepisy ustawy o finansach publicznych. Umorzenie ww. należności następuje w drodze decyzji administracyjnej.

W przypadku umorzenia kar budowlanych lub mandatów karnych, należy mieć na uwadze, iż powyższe opłaty karne nie wynikają z czynności cywilnoprawnych, lecz mają charakter administracyjny oraz stanowią dochody budżetowe.

Umorzenie osobie fizycznej, opłaty karnej o charakterze administracyjnym przez publicznoprawnego wierzyciela - w drodze decyzji administracyjnej o rezygnacji z przypadających mu należności, nie stanowi dla adresata takiej decyzji zdarzenia, które sprawia, iż tego tytułu powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość umorzonych kar nie stanowi przysporzenia majątkowego u dłużnika, gdyż nie noszą znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie ich umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika. Wobec powyższego umorzone należności z tytułu kary budowlanej lub mandatu karnego nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując:

Umorzenie należności z tytułu mandatu karnego kredytowanego lub z tytułu kary budowlanej wraz z odsetkami nie stanowi przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tego też względu osobom, którym umorzono ww. należności, Urząd Wojewódzki nie jest obowiązany do wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych według ustalonego druku PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.