IPPB2/415-346/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 28 czerwca 2013 r., data wpływu 1 lipca 2013 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-346/13-2/MK z dnia 10 czerwca 2013 r. (data nadania 10 czerwca 2013 r., data doręczenia 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą udziałów w spółce z o.o.- jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą udziałów w spółce z o.o.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Umową z dnia 15 marca 2005 r., którą Wnioskodawca zawarł ze spółką PPHU P. Sp. z o.o., Wnioskodawca zbył 195 udziałów w spółce E. Spółka z o.o. o wartości nominalnej 1.000 zł każdy za kwotę 270.000 zł. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego.

Przy zawarciu powyższej umowy spółka PPHU P. Sp. z o.o. reprezentowana była przez Wnioskodawcę jako osobę uprawnioną do jednoosobowej reprezentacji spółki. Z uwagi jednak na treść art. 210 § 1 k.s.h., zgodnie z którym w Umowie między spółką a członkiem zarządu spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników, spółka PPHU P. Sp. z o.o. była niewłaściwie reprezentowana. Niewłaściwa reprezentacja spółki skutkowała bezwzględną nieważnością ww. umowy, na mocy art. 58 k.c., zgodnie z którym czynność prawna sprzeczna z ustawą jest nieważna.

Dnia 26 listopada 2008 r. na konto Urzędu Skarbowego Wnioskodawca wpłacił kwotę 18.847 zł zadeklarowaną jako wpłata z tytułu podatku od osiągniętego dochodu (PIT-38) za rok 2005.

Obecnie, tj. dnia 27 grudnia 2012 r. ponownie Wnioskodawca zawarł ze spółką PPHU P. Sp. z o.o. (prawidłowo reprezentowaną) umowę zbycia 195 udziałów w spółce E. Spółka z o.o. o wartości nominalnej 1.000 zł każdy za kwotę 270.000 zł.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. Nr IPPB2/415-346/13-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego poprzez wskazanie z jakim dniem nastąpiło zbycie udziałów w spółce E. Spółka z o.o., tj. przeniesienie ich własności na nabywcę.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Na mocy umowy zawartej dnia 27 grudnia 2012 r. nastąpiło zbycie 195 udziałów w spółce E. Spółka z o.o. o wartości nominalnej 1000 zł każdy za kwotę 270000 zł. Zbycie udziałów w spółce E. Spółka z o.o. nastąpiło z dniem zawarcia umowy, tj. dnia 27 grudnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałą sytuacją, prawidłowa jest taka interpretacja, że dochód ze sprzedaży udziałów w spółce E. Spółka z o.o. (na podstawie umowy z dnia 15 marca 2005 r.) nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, wpłacony 26 listopada 2008 r. podatek dochodowy podlega zaliczeniu na poczet zobowiązań podatkowych lub zwrotowi jako nienależnie wpłacony.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej PIT). Jest to więc przysporzenie o charakterze majątkowym tzn. powodujące zwiększenie aktywów podatnika lub zmniejszenie jego pasywów. Istotne jest to, że aby pieniądze czy też wartości pieniężne zostały uznane za przychód dla potrzeb podatków dochodowych, muszą spełniać one jedną podstawową przesłankę, mianowicie muszą być otrzymane, co oznacza, że muszą stać się definitywnie własnością podatnika, który je otrzymał. Otrzymanie przez podatnika pieniędzy lub środków pieniężnych następuje przeważnie właśnie na podstawie czynności cywilno - prawnych, a w szczególności umów cywilnych.

Przychód jest zatem przysporzeniem o charakterze definitywnym, w związku z tym jeżeli dane świadczenie podlega obowiązkowi zwrotu otrzymanego przedmiotu umowy do powstania przychodu nie dojdzie. Obowiązek zwrotu świadczeń powstaje właśnie m.in. w przypadku nieważności czynności prawnej. Strona, która na podstawie nieważnie zawartej umowy otrzymała świadczenie, zobowiązana jest do zwrotu otrzymanego świadczenia. Przysporzenie, które otrzymała nie jest więc definitywne, a tym samym nie może zostać uznane jako przychód.

W ocenie WSA w Kielcach (wyrok z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 257/10) bezwzględnie nieważna czynność cywilnoprawna nie powoduje w ogóle powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Dla powstania obowiązku podatkowego podstawowe znaczenie ma dokonanie czynności cywilnoprawnej, a zbadanie wszelkich elementów mających wpływ na jej ważność i w rezultacie na fakt powstania zobowiązania podatkowego jest zadaniem organów podatkowych. W cytowanym wyroku czynność prawna na podstawie, której doszło do naliczenia podatku została zawarta z ruszeniem art. 210 k.s.h., zgodnie z którym w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do ogólnych reguł reprezentacji spółki z o.o. i jednoznacznie określa podmioty uprawnione do reprezentacji spółki w sytuacjach w nim wymienionych. Celem tego przepisu jest ochrona interesów spółki z o.o. i jej wspólników na wypadek konfliktu interesów, który może się ujawnić w sytuacji, gdy członek zarządu zawiera umowę "z samym sobą" a więc w sytuacji, gdy po obu stronach umowy występują te same osoby (por. wyrok SN z dnia 18 sierpnia 2005 r., sygn. akt V CK 103/05). W związku z tym WSA uznał, że zawarcie umowy nastąpiło z naruszeniem art. 210 § 1 k.s.h. co spowodowało jej bezwzględną nieważność.

Zdaniem WSA obowiązek wyjaśnienia prawidłowości (ważności skuteczności) zawartej umowy ciążył na organach podatkowych (art. 122 OP). Kwestia ważności zawartej umowy ma zasadnicze znaczenie dla skutków w sferze podatku od czynności cywilnoprawnych. Podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony od bezwzględnie nieważnej czynności cywilnoprawnej jako nienależnie zapłacony stanowi nadpłatę, a podatnik może domagać się jej zwrotu (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 sierpnia 2004 r., sygn. akt I SA/Łd 1869/03). Bezwzględna nieważność czynności prawnej jest zatem przesłanką stwierdzenia nadpłaty. Należy przy tym stwierdzić, że istnieje ona ex lege, bez potrzeby składania jakichkolwiek oświadczeń lub wydawania orzeczeń sądowych. Z punktu widzenia prawa podatkowego oznacza to natomiast, że w stosunku do czynności bezwzględnie nieważnej w ogóle nie może powstać obowiązek podatkowy. Podobnie kwestię nieważności umowy należy oceniać na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Stosunek prawny pomiędzy stronami umowy sprzedaży udziałów jest od początku nieważny, tak jakby umowa w ogóle nie została zawarta, co oznacza, że po stronie wnioskodawcy nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym również w tym przypadku, wpłacone kwoty uznać należy za nienależnie zapłacone.

Powyższe potwierdza także wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 października 2004 r., sygn. I SA/Gd 663/01, w którym sąd wskazał, że "Skoro podatnikowi nie przysługiwała zapłata ceny, to nie mógł wystąpić należny przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych" oraz że niedopuszczalne jest, aby ustawa o podatku dochodowym opodatkowała dochód, który nigdy nie może być osiągnięty, a wręcz przeciwnie - opodatkowuje zdarzenie, w którym strona poniosła stratę (wyzbyła się majątku bez ekwiwalentu)."

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy dochód ze sprzedaży udziałów w spółce E. Spółka z o.o. (na podstawie umowy z dnia 15 marca 2005 r.) nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym wpłacony dnia 26 listopada 2008 r. podatek dochodowy podlega zaliczeniu na poczet zobowiązań podatkowych lub zwrotowi jako nienależnie wpłacony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7, 9 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie ust. 2 pkt 4 tego artykułu dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38 - osiągnięta w roku podatkowym.

W świetle powyższych przepisów, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną stanowią przychody z kapitałów pieniężnych.

Zatem w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną, opodatkowaniu podlega przychód pomniejszony o stosowane koszty.

Analiza stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wskazuje, że wnioskodawca dysponował udziałami w spółce E. Spółka z o.o. W dniu 15 marca 2005 r. zawarł umowę sprzedaży udziałów w tejże spółce w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że przy zawarciu powyższej umowy spółka PPHU P. Sp. z o.o. była niewłaściwie reprezentowana z uwagi na treść art. 210 § 1 k.s.h., zgodnie z którym w Umowie między spółką a członkiem zarządu spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Niewłaściwa reprezentacja spółki skutkowała bezwzględną nieważnością ww. umowy, na mocy art. 58 k.c., zgodnie z którym czynność prawna sprzeczna z ustawą jest nieważna. Dnia 26 listopada 2008 r. na konto Urzędu Skarbowego W. Wnioskodawca wpłacił kwotę 18.847 zł zadeklarowaną jako wpłata z tytułu podatku od osiągniętego dochodu (PIT-38) za rok 2005. W dniu 27 grudnia 2012 r. Wnioskodawca ponownie zawarł ze spółką PPHU P. Sp. z o.o. (prawidłowo reprezentowaną) umowę zbycia 195 udziałów w spółce E. Spółka z o.o. o wartości nominalnej 1.000 zł każdy za kwotę 270.000 zł i z tym dniem nastąpiło przeniesienie własności udziałów na nabywcę.

Zgodnie z treścią art. 58 § 1. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 210 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) stanowi, że w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników.

W przypadku gdy wspólnik, o którym mowa w art. 173 § 1, jest zarazem jedynym członkiem zarządu, przepisu § 1 nie stosuje się. Czynność prawna między tym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego spółką wymaga formy aktu notarialnego. O każdorazowym dokonaniu takiej czynności prawnej notariusz zawiadamia sąd rejestrowy, przesyłając wypis aktu notarialnego.

W myśl art. 180 k.s.h. zbycie udziałów, jego części lub ułamkowej części udziału oraz jego zastawienie powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi, co w rozpatrywanej sprawie nastąpiło.

W momencie zbycia udziałów następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z jego posiadania na nabywcę. W dacie zawarcia umowy sprzedaży udziałów u zbywcy powstaje więc przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ani ten przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają definicji legalnej pojęcia "przychody należne".

Realizując założenia wykładni prawa nakazującej poszukiwanie znaczenia interpretowanego terminu w powszechnym języku polskim, wskazać należy na rozumienie znaczeniowe pojęcia "należny" według Słownika języka polskiego pod redakcją prof. M S (Wydawnictwo Naukowe PWN - 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253), który wskazuje znaczenie wyrazu "należny" - jako "przysługujący, należący się komuś lub czemuś". Tak więc "przychód należny" oznacza przychód przysługujący, który się należy i nie ma znaczenia, że nie został otrzymany. Przepis ten stwierdzając, że "za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, chociażby faktycznie nie otrzymane przychody z odpłatnego przeniesienia tytułu własności udziałów w spółkach" wyraźnie wskazuje, że chodzi o przychody przysługujące, należące się komuś, stanowiące wierzytelność, bez względu na to czy zostały one otrzymane czy też będą otrzymane w przyszłości.

Dla momentu ustalenia przychodu bez znaczenia jest bowiem fakt, że cena zbycia może zostać zapłacona w całości w dniu podpisania umowy lub w częściach (ratach) po dniu podpisania umowy. Albowiem sposób zapłaty ceny może być dowolnie kształtowany przez strony umowy sprzedaży i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Ten bowiem wypływa z dokonania przez podatnika zbycia udziałów w określonej dacie za określoną cenę, zbyciem jest zaś data zawarcia umowy sprzedaży. W momencie zbycia udziałów następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ich posiadania na nabywcę.

W przedstawionym stanie faktycznym udziały nie zostały przeniesione na nabywcę, bowiem jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu na przesłane wezwanie, przeniesienie własności udziałów na nabywcę nastąpiło na mocy umowy zawartej w dniu 27 grudnia 2012 r. Z tym też dniem powstał przychód należny z tytułu zbycia udziałów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem uiszczony przez Wnioskodawcę w 2008 r. podatek z tytułu niedoszłej jak wskazał Wnioskodawca sprzedaży w 2005 r. udziałów w spółce z o.o. stanowi zobowiązanie nienależne.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z treścią art. 72 za nadpłatę uważa się kwotę:

Na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę. Świadczenie jest nadpłacone, gdy podatnik jest zobowiązany do świadczenia z tytułu określonego podatku, lecz kwota faktycznie uiszczona jest wyższa od kwoty należnej. Natomiast świadczenie jest uiszczone nienależnie gdy podatnik dokonuje zapłaty określonej kwoty pieniężnej, mimo że nie jest do tego zobowiązany.

Wskazać należy, że ustawa nie ma pełnej definicji nadpłaty. Ustawodawca zdecydował się jedynie na wskazanie kwot, które należy traktować jako nadpłaty. Istota nadpłaty sprowadza się do tego, że podatnik płaci wówczas, gdy nie musi tego robić (nie istnieje obowiązek podatkowy), albo płaci za dużo (kwota podatku zapłaconego przewyższa kwotę należną). Nadpłaty bowiem powinny być określane i zwracane w trybie Ordynacji podatkowej. Inne natomiast świadczenia nienależne uiszczone na rzecz organu podatkowego powinny być zwracane zgodnie z zasadami wynikającymi z prawa cywilnego.

Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie to, stosownie do art. 75 § 2 przysługuje również:

W przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 72 § 3 Ordynacji podatkowej)

Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 72 § 4 Ordynacji podatkowej).

Nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Zastrzeżeniem objęto nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot. Zastrzeżenie to dot. również zaliczania nadpłaty płatnika lub inkasenta na poczet jego zaległości podatkowych, bieżących zobowiązań podatkowych lub zobowiązań powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków płatnika lub inkasenta. W przypadku osób, które były wspólnikami spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki ten przepis również ma zastosowanie (art. 76 Ordynacji podatkowej).

W sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio.

Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

Przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku (art. 76b Ordynacji podatkowej).

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca w 2005 r. nie uzyskał przychodu z tytułu zawartej umowy sprzedaży udziałów bowiem ich własność nie została przeniesiona na nabywcę. Zatem podatek uiszczony w roku 2008 stanowi zobowiązanie nienależne, które zgodnie z wyżej przywołanymi przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa może podlegać zwrotowi lub zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

Ponadto organ podatkowy zauważa, iż ustalenie, że dane przychody wynikały z czynności, które nie mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy zawartej przez osobę lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a tym samym nie mogły stanowić przychodu ze źródła opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dyskwalifikuje ich na gruncie prawa podatkowego w przypadku, gdy przychody te zostały np. faktycznie otrzymane.

Przychody, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to wynikające z czynności przychody, których osiągnięcie, uzyskanie jest prawnie niemożliwe, nieskuteczne, niezależnie od treści zawartej umowy. Zwrot "prawnie skutecznej umowy odnosi się do przedmiotu określonego jako przychód wynikający z czynności, a nie do samej umowy na podstawie której czynności tej dokonano. Sformułowanie to jako pojęcie prawa podatkowego nie należy interpretować wyłącznie w oparciu o przepisy prawa cywilnego lub innych gałęzi prawa, a w szczególności przy użyciu art. 58 k.c. "Ważność" czy "nieważność" danej czynności prawnej ma znaczenie dla skutków cywilnoprawnych a nie skutków podatkowych. Pojęcie to obejmuje bowiem wszelkie strony faktyczne lub prawne, których zaistnienie powoduje, że konkretny przychód jako "przedmiot" (świadczenie stron kontraktu) z uwagi na niemożliwość jego uzyskania, w wyniku prawnie skutecznej umowy, nie podlega działaniu poprzez ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy natomiast tych przychodów, wynikających z czynności, które mogły być "przedmiotem" takiej umowy o ile byłaby ona prawnie dopuszczalna.

Innymi słowy - w znaczeniu prawnopodatkowym - ustalenie, że dana umowa na gruncie prawa cywilnego była "nieważna" nie powoduje, że przychód osiągnięty w wyniku konkretnej czynności również otrzymanych "na podstawie" takiej "nieważnej" umowy nie może stanowić dochodu podlegającego opodatkowaniu. Dopiero ustalenie, że dany przychód nie mógł być przedmiotem prawnie skutecznej umowy stanowi o jego wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo wyjaśnić należy, że wyroki sądów administracyjnych wiążą strony i sąd, który je wydał - nie wiążą wobec tego organu właściwego do wydania interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej wydawana jest w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i mające do niego zastosowanie przepisy prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.