IPPB2/415-345/07-2/AZ - Zasady podlegania obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przez obywatela Belgii oddelegowanego do pracy na terytorium Polski.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2007 r. (data wpływu 5 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2007 r. i w latach następnych - jest prawidłowe

W dniu 5 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2007 r. i w latach następnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca urodził się w 1950 r. w Belgii. Posiada obecnie obywatelstwo belgijskie i polskie (które odzyskał). Większość życia Wnioskodawca spędził w Belgii, gdzie pracował i prowadził własną działalność gospodarczą, która jest obecnie zawieszona, lecz Wnioskodawca pokrywa w związku z tym bieżące konieczne koszty. W Belgii założył rodzinę (żona jest narodowości belgijskiej). Rodzina Wnioskodawcy na stałe przebywa w Belgii, współmałżonka pracuje a dzieci kształcą się na tamtejszym uniwersytecie. Ponadto jest on właścicielem domu w Belgii, w którym mieszka wraz ze swoją rodziną. Ma tam także zarejestrowany samochód oraz motocykl. Zgodnie z belgijskimi przepisami podatkowymi Wnioskodawca jest uznawany za belgijskiego rezydenta podatkowego i rozlicza się tam ze swoich światowych dochodów (z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Wnioskodawca rozliczając w Belgii swoje dochody składa łączne, małżeńskie zeznanie podatkowe.

W Polsce Wnioskodawca przebywa tymczasowo od 1998 r., gdzie został oddelegowany przez pracodawcę belgijskiego - X. Pracując dla X w Polsce Wnioskodawca pełnił początkowo funkcję Country Managera, a następnie partnera. Od 2001 r. został powołany na stanowisko Y spółki X w Polsce i funkcje tę pełni do chwili obecnej.

W Polsce posiada na własność mieszkanie, w którym zamieszkuje podczas swoich pobytów oraz posiada zarejestrowany motocykl.

Pobyt Wnioskodawcy w Polsce w trakcie 2007 r. wyniesie około 200 dni. Około 100 dni spędzi w Belgii, zaś przez pozostałą część roku będzie przebywał w innych krajach (poza Polską i Belgią). W kolejnych latach ilość dni spędzonych w Polsce, Belgii i pozostałych krajach będzie się rozkładała podobnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 Konwencji Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w roku 2007 i w latach następnych.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się osobę fizyczną która:

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Pomimo tymczasowego pobytu na terenie Polski związanego z oddelegowaniem do pracy, centrum interesów ekonomicznych i osobistych Wnioskodawcy znajduje się w Belgii, gdzie na stałe przebywa z rodziną. Tam też posiada nieruchomość oraz ruchomości. Również w Belgii ma zarejestrowaną działalność gospodarczą (obecnie zawieszoną) i jest zlokalizowany jego pracodawca.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest spełniony, a zatem na tej podstawie Wnioskodawca nie powinien być uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce. Z uwagi na to, iż jego spodziewany pobyt w Polsce w 2007 r. (oraz latach następnych) przekroczy 183 dni w ciągu roku kalendarzowego, na podstawie drugiego warunku z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Na mocy belgijskich przepisów podatkowych Wnioskodawca jest także uznany za rezydenta podatkowego Belgii. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, w razie gdyby zaszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 Konwencji. Gdyby w interpretacji władz polskich Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, art. 4 ust. 2 Konwencji znalazłby zastosowanie. Zgodnie z tym artykułem, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jaki i w Belgii, osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania (za rezydenta) tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;

Z uwagi na fakt, iż pierwsze kryterium zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji (stałe miejsce zamieszkania) nie decyduje o mojej rezydencji podatkowej, gdyż posiadam nieruchomość zarówno w Belgii jak i w Polsce, konieczne jest odwołanie się do kolejnego kryterium tj. kryterium posiadania ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Zgodnie z wcześniejszą analizą ośrodek interesów życiowych, pomimo tymczasowego wykonywania pracy i pełnienia funkcji w Polsce, znajduje się w Belgii. Zatem, gdyby uznać, że na mocy wewnętrznych regulacji Wnioskodawca posiada w roku 2007 oraz w latach następnych miejsce zamieszkania zarówno w Belgii, jak i w Polsce, na podstawie art. 4 Konwencji, powinien zostać uznany za rezydenta Belgii dla celów podatkowych, gdyż w dalszym ciągu znajduje się tam ośrodek jego interesów życiowych. Jest to bezpośrednio związane z tym, że w Belgii przebywa na stałe jego najbliższa rodzina, żona i dzieci. Tam również posiada działalność gospodarczą. W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym w świetle art. 4 Konwencji, Wnioskodawca powinien podlegać w 2007 r. i w latach następnych, podczas których ośrodek jego interesów życiowych będzie znajdował się w Belgii, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, ze osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 15 listopada 1979 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z majątku położonego w tym Państwie.

Definicja odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wtedy taki wypadek jest rozstrzygany zgodnie z następującymi zasadami:

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca w 2007 r. po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski, będzie spełniał przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Belgii jak i w Polsce. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca przebywa i pracuje w Polsce, natomiast w Belgii mieszka wraz z najbliższą rodziną (tutaj znajduje się jego ognisko domowe), posiada majątek i jest uznany za rezydenta podatkowego tego państwa, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, stwierdza się, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) umowy, nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

W konsekwencji, Wnioskodawca w 2007 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oznacza to, iż w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

O ile przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie ulegnie zmianie, w kolejnych latach podatkowych, w których Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski, również będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.