IPPB2/415-319/10-4/AS - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 13 kwietnia 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) na wezwanie z dnia 23 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 czerwca 2010 r. na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w zakresie wskazania indywidualnej sprawy Wnioskodawcy występującego o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, jako zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ewentualnie wyjaśnienie, czy Wnioskodawczyni występuje w imieniu Domu Pomocy Społecznej, jako zainteresowanego, o czym świadczyć może sformułowane we wniosku pytanie. W ocenie organu podatkowego sformułowane przez Wnioskodawczynię pytanie dotyczy obowiązków płatnika podatku po stronie Domu Pomocy Społecznej, który uprawniony jest w tym zakresie wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ("Czy Pracodawca jest zobowiązany do naliczania i odprowadzania (...) podatku dochodowego od osób fizycznych").

W związku z powyższym w sytuacji, gdy intencją Wnioskodawczyni było wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji w swojej indywidualnej sprawie tut. organ podatkowy prosi o ponowne sformułowanie pytania podatkowego mogącego być przedmiotem interpretacji, tj. od strony podatnika w przedmiocie opodatkowania lub zwolnienia z opodatkowania uzyskanego przychodu z tytułu zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych oraz przedstawienie stanowiska w zakresie sformułowanego ponownie pytania podatkowego, oraz doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie: czy Wnioskodawczyni zatrudniona jest na stanowisku pracownika socjalnego i z zapisów umowy o pracę wynika, że miejsce wykonywania czynności zawodowych mieści się poza miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, czy zawarta z pracodawcą umowa o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, w której określono miesięczny limit kilometrów dotyczy jazd lokalnych i tym samym sformułowane pytanie dotyczy przyznanego limitu w jazdach lokalnych, czy też zamiejscowych, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono w terminie, tj. pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r., data nadania w placówce pocztowej 25 czerwca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 4 maja 2009 r. Pracodawca (Dom Pomocy Społecznej) zawarł z Wnioskodawczynią umowę o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, w której określił miesięczny limit kilometrów oraz ustalił zwrot kosztów za jazdy w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości wynikającej z przemnożenia miesięcznego limitu przez stawkę za 1 km przebiegu, stosownie do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów, niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Pracodawca od należnego zwrotu kosztów odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracodawca jest zobowiązany do naliczania i odprowadzania z należnego zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Pracodawca postępuje niezgodnie z przepisami ustawy - podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzając podatek od należnego Wnioskodawczyni ryczałtu, ponieważ zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, jest wolny od podatku dochodowego.

W piśmie z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) Wnioskodawczyni wyjaśniła, że:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. i obowiązujący od dnia 31 marca 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Z omawianego zwolnienia korzystają zatem podatnicy, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów. Przykładowo omawianym zwolnieniem objęty jest zwrot kosztów z tytule używania własnego samochodu dla celów pracodawcy w przypadku listonoszy i pracowników Służby Leśnej.

Natomiast stosownie do postanowień art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Przepis ten został dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 179, poz. 1487) z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2006 r.

Natomiast powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Pracodawca (Dom Pomocy Społecznej) zawarł z Wnioskodawczynią umowę o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, w której określił miesięczny limit kilometrów oraz ustalił zwrot kosztów za jazdy w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości wynikającej z przemnożenia miesięcznego limitu przez stawkę za 1 km przebiegu, stosownie do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów, niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Pracodawca od należnego zwrotu kosztów odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że przychód ten powinien być, zgodnie z art. 21 pkt 1 ust. 23b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, zwolniony z opodatkowania. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w Domu Pomocy Społecznej na stanowisku lekarza neurologa i miejsce wykonywania czynności zawodowych jest tożsame z miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę. Umowa o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych dotyczy jazd lokalnych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż przyznany zwrot kosztów używania pojazdu stanowiącego własność Wnioskodawczyni (pracownika), nie korzysta ze zwolnienia podatkowego w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie to stosuje się wyłącznie, w sytuacji gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw. W praktyce zwolnienie, o którym mowa dotyczy przede wszystkim pracowników służby leśnej i listonoszy oraz pracownikom socjalnym do których obowiązków należą świadczenia pracy socjalnej w środowisku stosownie do art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej.

Reasumując należy stwierdzić, iż:

Zwracane Wnioskodawczyni koszty za używanie w jazdach lokalnych samochodu prywatnego do celów służbowych podlegają opodatkowaniu. Zwolnienie wynikające z art. 21 pkt 1 ust. 23b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, nie ma w tym wypadku zastosowania.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kopię dokumentu. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Dlatego dokument dołączony do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.