IPPB2/415-319/07-2/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 - 2007 - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2006 - 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W styczniu 2006 r. mąż Wnioskodawczyni wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem poszukiwania pracy i przygotowania warunków mieszkaniowych dla siebie i swojej żony w celu osiedlenia się tam. Od dnia 9 stycznia 2006 r. podjął pracę i do dnia dzisiejszego pozostaje w stosunku pracy na stałym kontrakcie u pracodawcy brytyjskiego. Po zagospodarowaniu się na miejscu (wynajęciu lokalu mieszkalnego o odpowiednim standardzie, zgromadzeniu sprzętu, mebli niezbędnych do stałego i stabilnego funkcjonowania), Wnioskodawczyni dojechała do męża 20 czerwca 2006 r. i po niedługim czasie podjęła również pracę u pracodawcy brytyjskiego.

Od tego czasu miejsce zamieszkania małżonków znajduje się w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż wraz z mężem są w posiadaniu lokalu mieszkalnego znajdującego się w X, z którego korzysta okazjonalnie ich pełnoletni syn studiujący w kraju w Y i docelowo stanie się ono jego własnością.

Dla małżonków w 2006 r. w Wielkiej Brytanii znajdował się i znajduje obecnie ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawczyni przebywała w 2006 r. oraz przebywa obecnie w Wielkiej Brytanii z zamiarem pobytu stałego i nie planuje powrotu na stałe do kraju. Zamiar Wnioskodawczyni w tej kwestii jest stanowczy i na stan dzisiejszy nie ulegnie zmianie.

Z uwagi na asekuracyjne podejście do obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni i jej męża w podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie złożyli zeznanie podatkowe w Urzędzie Skarbowym w L, w którym wykazali dochody ze wszystkich źródeł bez względu na miejsce ich uzyskania (krajowe oraz zagraniczne).

W 2006 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała w Polsce dochodu. Natomiast nieznaczny dochód uzyskał mąż Wnioskodawczyni (za pracę w grudniu 2005 r.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Analizując złożony przez Wnioskodawczynię wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej należy zauważyć, iż intencją Wnioskodawczyni było zapytanie dotyczące obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2006 - 2007.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni podlega pod ograniczony obowiązek podatkowy, co wynika wprost z treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy rządem Rzeczpospolitej Polskiej i Wielkiej Brytanii. Uważa, iż spełnia podstawowe kryteria w tym względzie, wraz z małżonkiem zamieszkują od 2006 r. w Wielkiej Brytanii z zamiarem pobytu stałego mając w 2006 r. i 2007 r. swój główny ośrodek interesów życiowych. Do Polski przyjeżdżają na urlop oraz święta. Po uzyskaniu interpretacji potwierdzającej swoje stanowisko w tej sprawie Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonają stosownych aktualizacji rejestracyjnych oraz korekty zeznania podatkowego za 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

* do dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa podlegała Pani opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* od dnia wyjazdu ośrodek interesów życiowych przeniosła Pani do Zjednoczonego Królestwa, nie posiada Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie mieszka wraz z mężem z zamiarem stałego pobytu, ma pracę. Nie planuje powrotu na stałe do kraju. Zamiar Pani w tej kwestii jest stanowczy i na dzień dzisiejszy nie ulegnie zmianie.

Mając na uwadze fakt, iż od dnia 20 czerwca 2006 r. z Wielką Brytanią łączą Panią ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz z uwzględnieniem zapisów umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych stwierdzić należy, iż od dnia wyjazdu do Wielkiej Brytanii podlega Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.