IPPB2/415-30/14-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wierzytelności z tytułu nieopłaconej renty planistycznej - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży wierzytelności w wysokości 183.871,48 zł z tytułu roszczeń o zapłatę opłaty planistycznej wraz z innymi kosztami, jako przychód z innych źródeł,

* prawidłowe - w pozostałej części.

W dniu 23 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wierzytelności z tytułu nieopłaconej renty planistycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Udziałowcem Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej Osiedla położonej w Gminie, utworzonej zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963 r. Nr 28, poz. 169) dalej jako Spółka K.

Na mocy umowy z dnia 8 września 2006 sporządzonej w formie aktu notarialnego (Rep. A. - w załączeniu) Spółka K. zbyła własność nieruchomości należącej do Wspólnoty K. na rzecz spółki U. Sp. z o.o. Należy zauważyć, że Spółka K. jest zgodnie z wyżej powołaną ustawą tylko podmiotem zarządzającym nieruchomością. Natomiast przeniesienie własności dokonane zostało faktycznie między Udziałowcami Wspólnoty Osiedla K. (osobami fizycznymi) i Nabywcą. Tym samym sprzedający osiągnęli z tej sprzedaży przychód określony w art. 10 ust. pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa PIT). Przychody te dla Członków Wspólnoty Osiedla K. były zwolnione z podatku PIT z racji ponad 5 letniego "stażu" współposiadania (współwłasności) nieruchomości.

Jednakże sprzedaż nieruchomości była dodatkowo obarczona jednorazową opłatą wynikającą ze wzrostu wartości nieruchomości po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (opłata planistyczna).

Dnia 14 lipca 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję w sprawie pobrania jednorazowej opłaty planistycznej w wysokości 4.378.186 zł (kopia decyzji w załączeniu). Zobowiązanymi do uiszczenia opłaty planistycznej byli Udziałowcy Wspólnoty Gruntowej Osiedla K.

Nabywca nieruchomości, Spółka U. Sp. z o.o. w umowie sprzedaży nieruchomości z dnia 8 września 2006 zobowiązała się, że dokona przejęcia i zaspokojenia, w terminie wyznaczonym w stosownej decyzji, jednorazowej opłaty planistycznej związanej ze wzrostem wartości nieruchomości. Niestety, nabywca nieruchomości U. Sp. z o.o. ogłosiła upadłość w 2008 r. a wzmiankowana wierzytelność dotycząca opłaty planistycznej została zgłoszona w postępowaniu upadłościowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy, X Wydział do spraw upadłościowych. Roszczenie o zaspokojenie wierzytelności obciążało więc zbytą nieruchomość, jako składnik przedsiębiorstwa upadłej U. Sp. z o.o.

Jednakże wobec wszczętego przez Burmistrza postępowania egzekucyjnego skierowanego wobec Członków Wspólnoty Osiedle K. dnia 19 marca 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty opłaty planistycznej wraz z dodatkowymi kosztami w proporcji przypadającej na jej udział (465/6611) w wysokości 183.87148 zł. Na wysokość tej wpłaty złożyły się:

Ostatecznie wzmiankowana nieruchomość została nabyta dnia 30.11.2011 przez spółkę K-S Sp. z o.o. Jednak roszczenia Udziałowców Wspólnoty Osiedla K. nadal obciążały nieruchomość.

Dlatego dnia 13 lutego 2013 Spółka K. zawarła umowę z K Sp. z o.o. "o sprzedaży wierzytelności i zrzeczeniu się roszczeń" - kopia umowy w załączeniu. W umowie tej K- Sp. z o.o. zobowiązała się do nabycia wierzytelności z tytułu niespłaconej wartości opłaty planistycznej. W tym celu spółka ta złożyła do depozytu notarialnego kwotę mającą pokryć spłatę wierzytelności z tytułu nie uiszczonej opłaty planistycznej oraz koszty dodatkowe (odsetki, koszty egzekucji administracyjnej). Regulowanie opłaty planistycznej wobec Udziałowców Wspólnoty Osiedla K. miało następować po okazaniu przez nich notariuszowi dowodów zapłaty opłaty planistycznej wraz z innymi kosztami.

Rozliczenie zapłaconej przez Wnioskodawczynię części opłaty planistycznej wraz z innymi wyżej wymienionymi obciążeniami w wysokości 183.871,48 zł nastąpiło dnia 11 stycznia 2013 r. Tym samym dopiero w roku 2013 Wnioskodawczyni uzyskała przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności oraz zrzeczenia się roszczeń. Podsumowując, żeby uzyskać przychód z tytułu zrzeczenia się roszczeń Wnioskodawczyni najpierw musiała ponieść koszt w postaci spłaty przypadającej na Wnioskodawczynię opłaty planistycznej wraz z innymi wynikającymi z tego faktu obciążenami, jak odsetki za zwłokę w płatności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

1. Czy przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności w wysokości 183.871,48 zł stanowi dla Wnioskodawcy "inny przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT.

2. Czy poniesiony przez Wnioskodawczynie koszt w wysokości 183.871,48 zł obejmujący kwotę główną odsetki za zwłokę oraz koszty egzekucji administracyjnej stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu określony w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

3. Czy opodatkowanie dochodu powinno nastąpić zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

4. Czy dochód (stratę) wynikający z otrzymania przypadającej na Wnioskodawcę ceny wierzytelności Wnioskodawczyni powinna zadeklarować do dnia 30 kwietnia 2014 r. w zeznaniu podatkowym PIT-36.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód z uzyskanej ceny za wierzytelność Wnioskodawca ma prawo rozliczyć w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2013 na zasadach ogólnych, to znaczy uznając kwotę przychodu w wysokości 183.871,48 zł oraz wysokość kosztu uzyskania przychodu w wysokości 183.871,48 zł.

Ad 1.

Przychód ze sprzedaży wierzytelności, nie kwalifikuje się do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy PIT. W szczególności nie jest to przychód ze sprzedaży samej nieruchomości, chociaż wierzytelność powstała w związku ze sprzedażą nieruchomości. Nie jest to także przychód związany ze świadczeniem pracy, działalnością osobistą, pozarolniczą działalnością gospodarczą, najmem lub dzierżawą rzeczy lub praw ani kapitałami pieniężnymi. Zatem z katalogu źródeł przychodów pozostaje kategoria: przychody z innych źródeł.

Ad 2.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23". Szczególnie istotny jest bezpośredni związek między poniesionymi kosztami oraz osiągniętymi przychodami. Należy zauważyć, że przed zawarciem Umowy o sprzedaży wierzytelności i zrzeczeniu się roszczeń Wnioskodawczyni miała roszczenie wobec nabywcy nieruchomości w części przypadającej Wnioskodawczyni z udziału w nieruchomości, niezależnie od tego, kim byłby ewentualny nabywca nieruchomości.

Zapłata przypadającej na Wnioskodawczynię części opłaty planistycznej wynikała z realizacji przez Wnioskodawczynię zobowiązań, co do których Wnioskodawczyni mogła oczekiwać, że na podstawie tytułu cywilnoprawnego zostaną Wnioskodawczyni zwrócone. Wnioskodawczyni wskazuje, że roszczenie wynikało z umowy oraz że zostało potwierdzone przez Sąd upadłościowy. Następca prawny upadłej spółki U.Sp. z o.o. zrealizował tylko obowiązki swojego poprzednika prawnego. W tym celu wykorzystane zostało narzędzie kontraktowe, które spowodowało u Wnioskodawcy powstanie przychodu (sprzedaż prawa) ale było także związane z poniesieniem kosztu (zapłata opłaty planistycznej wraz z kosztami powiązanymi).

Wnioskodawca zauważa, że zapłacona opłata planistyczna w proporcji do udziału Wnioskodawczyni nie jest daniną o charakterze podatkowym. Ma ona co prawda charakter publicznoprawny, ale do jej regulacji nie odnoszą się ani przepisy szczegółowych ustaw podatkowych, ani przepisy Ordynacji podatkowej. Dlatego też Wnioskodawczyni uważa, że zarówno odsetki za zwłokę, jak też koszty egzekucji administarcyjnej wchodzące w zakres uiszczonej opłaty nie mogą być wyłączone z kosztów uzyskania przychodu.

Także fakt, że opłata planistyczna została uregulowana w roku 2009, a przychód Wnioskodawczyni uzyskała w 2013 r. nie ma znaczenia dla uznania kosztów uzyskania przychodu. Wskazana wyżej definicja kosztów uzyskania przychodu wskazuje tylko na związek między kosztami i przychodami, który według Wnioskodawczyni jest ewidentny. Nie mówi natomiast o czasie ponoszenia kosztu w relacji do czasu uzyskania przychodu. Pragnę także wyjaśnić, że poniesiony przez Wnioskodawczynię koszt nie pomniejszył wcześniej w żaden sposób przychodów Wnioskodawczyni.

Ad3.

Do opodatkowania dochodu z innych źródeł ma zastosowanie art. 27 ust. 1 ustawy PIT

W przepisach ustawy PIT nie ma innych uregulowań szczegółowych dla przychodów z tytułu innych źródeł.

Ad4.

Dochód (starta) z tytułu innych źródeł przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, powinien być zadeklarowany jednorazowo w zeznaniu podatkowym PIT-36 do dnia 30 kwietnia 2014 r. na zasadach ogólnych. Zastosowanie zeznania PIT-36 wynika z faktu, że od uzyskanych przez Wnioskodawczynię innych przychodów nie było obowiązku odprowadzania zaliczek ani zapłaty podatku przez płatnika w trakcie roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży wierzytelności w wysokości 183.871,48 zł z tytułu roszczeń o zapłatę opłaty planistycznej wraz z innymi kosztami, jako przychód z innych źródeł, natomiast w pozostałej części za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Natomiast art. 18 ustawy stanowi, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do 30 kwietnia następnego roku i w tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy.

Wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych (np. wierzytelności z tytułu umowy sprzedaży czy też umowy pożyczki).

Instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl natomiast art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności, wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Na gruncie przepisów podatkowych transakcja odpłatnego zbycia wierzytelności jest zdarzeniem wywołującym określone skutki podatkowe.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania środków pieniężnych. Wartością przychodu ze sprzedaży prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność, jest kwota otrzymana ze sprzedaży tego prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika też, że Wspólnota gruntowa, w której Wnioskodawca jest udziałowcem na mocy umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego dokonała sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości była dodatkowo obarczona jednorazową opłatą wynikającą ze wzrostu wartości nieruchomości po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (opłata planistyczna).

Dnia 14 lipca 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję w sprawie pobrania jednorazowej opłaty planistycznej w wysokości 4.378.186 zł. Zobowiązanymi do uiszczenia opłaty planistycznej byli Udziałowcy Wspólnoty Gruntowej Osiedla.

Nabywca nieruchomości, w umowie sprzedaży nieruchomości zobowiązał się, że dokona przejęcia i zaspokojenia, w terminie wyznaczonym w stosownej decyzji, jednorazowej opłaty planistycznej związanej ze wzrostem wartości nieruchomości. Ponieważ nabywca nieruchomości ogłosił upadłość, wierzytelność dotycząca opłaty planistycznej została zgłoszona w postępowaniu upadłościowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy, X Wydział do spraw upadłościowych. Roszczenie o zaspokojenie wierzytelności obciążało więc zbytą nieruchomość.

Wobec wszczętego przez Burmistrza postępowania egzekucyjnego skierowanego wobec Członków Wspólnoty w dniu 19 marca 2009 r. Wnioskodawca dokonał zapłaty opłaty planistycznej wraz z dodatkowymi kosztami w proporcji przypadającej na jego udział (465/6611) w wysokości 183.87148 zł. Na wysokość tej wpłaty złożyły się przypadająca na Wnioskodawcę proporcjonalnie wartość opłaty planistycznej (kwota główna) w wysokości 160.241,48 zł, odsetki za zwlokę w wysokości 13.423,08 zł oraz koszty egzekucji administracyjnej w wysokości 10.206,92 zł.

Ostatecznie nieruchomość została ponownie sprzedana w dniu 30 listopada 2011 r. Jednak roszczenia udziałowców wspólnoty gruntowej nadal obciążały nieruchomość.

W dniu 13 lutego 2013 r. wspólnota gruntowa zawarła umowę z nabywcą nieruchomości "o sprzedaży wierzytelności i zrzeczeniu się roszczeń". W umowie nabywca nieruchomości zobowiązał się do nabycia wierzytelności z tytułu niespłaconej wartości opłaty planistycznej. W tym celu nabywca nieruchomości złożył do depozytu notarialnego kwotę mającą pokryć spłatę wierzytelności z tytułu nie uiszczonej opłaty planistycznej oraz koszty dodatkowe (odsetki, koszty egzekucji administracyjnej). Regulowanie opłaty planistycznej wobec Udziałowców Wspólnoty miało następować po okazaniu przez nich notariuszowi dowodów zapłaty opłaty planistycznej wraz z innymi kosztami.

Rozliczenie zapłaconej przez Wnioskodawcę części opłaty planistycznej wraz z innymi wyżej wymienionymi obciążeniami w wysokości 183.871,48 zł nastąpiło dnia 11 stycznia 2013 r. Tym samym dopiero w roku 2013 Wnioskodawca uzyskał przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności oraz zrzeczenia się roszczeń.

Należy zauważyć, że renta planistyczna to opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego uchwaleniem bądź zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ustalana zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Stosownie do art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Przy czym zbycie nieruchomości musi nastąpić przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 37 ust. 4 w związku z ust. 3 i art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Stosownie do art. 37 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej zbyciem może żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 cyt. ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, jako członek wspólnoty gruntowej uzyskał przychód ze sprzedaży wierzytelności i zrzeczenia się roszczeń. Przedmiotowe zobowiązanie obejmowało kwotę, z której pokryta miała zostać renta planistyczna, odsetki za zwłokę oraz koszty egzekucyjne.

Zatem w sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej m.in. w zakresie obrotu wierzytelnościami, dokonuje zbycia wierzytelności na które składają się należność główna wraz z odsetkami za zwłokę oraz koszty egzekucyjne, powstały przychód należy zaliczyć do źródła przychodów z praw majątkowych w postaci realizacji praw z tytułu posiadanych wierzytelności.

Mając powyższe na uwadze, dokonaną przez wspólnotę gruntową w imieniu i na rzecz członków transakcję sprzedaży wierzytelności należy zakwalifikować jako sprzedaż prawa majątkowego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zapisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie ustalił szczególnej zasady określania dochodu z takich praw majątkowych jak wierzytelności, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, a zatem w tym zakresie należy stosować ogólną definicję określoną w art. 9 ust. 2 ustawy, zgodnie z którą dochodem ze źródeł przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z generalną zasadą ustalania kosztów, określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem określonych w art. 23 tej ustawy. W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów. A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wyżej przywołane uregulowania prawne organ podatkowy zauważa, że kwota 183.871,48 zł jaką Wnioskodawca uzyskał w wyniku sprzedaży wierzytelności stanowić będzie przychód z praw majątkowych, natomiast koszt uzyskania przychodów stanowić będą wydatki związane z zapłatą renty planistycznej wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 tej ustawy.

Ustalony dochód lub strata, stosownie do dyspozycji art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być wykazane w zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym osiągnięto dochód lub poniesiono stratę.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek (zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Zatem w zeznaniu podatkowym Wnioskodawca winien wykazać zarówno przychód z tytułu nabycia wierzytelności, jak i poniesione koszty uzyskania przychodu w pozycji "prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy".

Reasumując

* powstały przychód ze sprzedaży wierzytelności w wysokości 183.871,48 zł z tytułu roszczeń o zapłatę opłaty planistycznej wraz z innymi kosztami należy zaliczyć do źródła przychodów z praw majątkowych w postaci realizacji praw z tytułu posiadanych wierzytelności.

* poniesiony przez Wnioskodawcę koszt w wysokości 183.871,48 zł obejmujący kwotę główną odsetki za zwłokę oraz koszty egzekucji administracyjnej stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu określony w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

* uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2013, składanym w terminie do 30 kwietnia następnego roku i w tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.