IPPB2/415-274/08-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2007 r. (data wpływu 17 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2007 r. i w latach następnych w związku z uzyskiwaniem dochodów w Wielkim Księstwie Luksemburga - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2007 r. i w latach następnych w związku z uzyskiwaniem dochodów w Wielkim Księstwie Luksemburga.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obywatelką polską. Począwszy od października 2004 r. zamieszkuje na stałe w Luksemburgu. Władze Luksemburga wydały zgodę na stały pobyt Wnioskodawczyni w tym kraju do marca 2010 r. jest to maksymalny dozwolony prawem Luksemburga okres pobytu cudzoziemca. Po zakończeniu tego okresu Wnioskodawczyni planuje uzyskać przedłużenie pobytu w Luksemburgu. Ponadto od października 2004 r. jest rezydentem podatkowym w Luksemburgu co zostało potwierdzone odpowiednimi certyfikatami rezydencji wydanymi przez luksemburskie władze podatkowe. Wobec powyższego, wszystkie swoje dochody uzyskane na całym świecie Wnioskodawczyni opodatkowuje w Luksemburgu. W Luksemburgu opłaca również składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne.

Małżonek Wnioskodawczyni oraz małoletnie dzieci będące na jej utrzymaniu przebywają wraz z nią w Luksemburgu. Dzieci uczęszczają do szkoły w Luksemburgu.

Wnioskodawczyni jest właścielką nieruchomości w Polsce, ponadto zamieszkuje w wynajmowanym domu w Luksemburgu. Wnioskodawczyni planuje nabycie nieruchomości w Luksemburgu, w której będzie zamieszkiwała wraz ze swoją rodziną. Jest zatrudniona na umowę o pracę wyłącznie w Luksemburgu przez pracodawcę z tego kraju. W 2007 r. nie była związana stosunkiem pracy z żadnym podmiotem w Polsce nie będzie również wykonywała umowy o pracę na terenie Polski w najbliższej przyszłości.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką różnych spółek kapitałowych położonych poza granicami Polski. Z tego tytułu otrzymuje wypłatę dywidend, które to dywidendy są opodatkowane zgodnie z przepisami luksemburskimi.

W chwili obecnej nie planuje powrotu do Polski na stałe. Wizyty Wnioskodawczyni w Polsce związane są wyłącznie z pobytami wakacyjnymi oraz świątecznymi. Nie spędza w Polsce więcej niż 100 dni w danym roku kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz art. 4 Konwencji sporządzonej w dniu 14 czerwca 1995 r. między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w roku 2007 i w latach następnych.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli osoby fizyczne nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Wnioskodawczyni nie wyraża intencji i nie przewiduję stałego pobytu na terytorium Polski. Od października 2004 r. jej centrum interesów ekonomicznych znajduje się w Luksemburgu, gdzie w 2007 wykonuje pracę, jest to jedyny stosunek pracy którym jest związana. Wnioskodawczynię nie łączą z Polską związki o charakterze ekonomicznym, centrum interesów gospodarczych jest położone w Luksemburgu, gdzie wykonuje pracę na podstawie umowę o pracę.

Jeżeli chodzi o ośrodek interesów osobistych Wnioskodawczyni, należy podkreślić, iż w Luksemburgu przebywa ze swoją najbliższą rodziną, mężem oraz małoletnimi dziećmi. Dzieci Wnioskodawczyni uczęszczają do szkoły w Luksemburgu. Należy zatem uznać, iż ośrodek interesów życiowych (centrum interesów osobistych i ekonomicznych) w 2007 r. znajduje się w Luksemburgu. Konsekwentnie, pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ww. ustawy nie jest spełniony, a zatem, na podstawie art. 3 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy Wnioskodawczyni nie może zostać uznana za polskiego rezydenta podatkowego.

Jeżeli chodzi o długość oraz częstotliwość przebywania na terytorium Polski, w roku 2007 pobyt ten nie przekroczy 183 dni. Wizyty w Polsce nie przekraczają 100 dni w roku kalendarzowym. Tym samym również druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych, nie zostanie spełniona.

W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości fakt, iż od w 2007 r. Wnioskodawczyni powinna zostać uznana za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ww. ustawy, ponieważ ośrodek interesów życiowych w 2007 r. znajduje się w Luksemburgu a pobyt Wnioskodawczyni na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni. Wnioskodawczyni jest również uznana za rezydenta podatkowego Luksemburga. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, w razie gdyby zaszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 Umowy. Zdaniem Wnioskodawczyni zapis ten wydaje się nie mieć w przedstawionej sytuacji zastosowania, gdyż zgodnie z polskimi przepisami wewnętrznymi omówionymi powyżej, powinna podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2007 r., ze względu na brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski w tym okresie. Gdyby jednak w interpretacji władz polskich została uznana za osobę posiadającą miejsce zamieszkania i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, art. 4 ust. 2 Umowy znalazłby zastosowanie.

Zgodnie z tym artykułem, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jak i w Luksemburgu, osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania (za rezydenta) tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa. Jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym.z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem, jeżeli natomiast dana osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Zatem, nawet gdyby uznać że Wnioskodawczyni posiada w 2007 r. oraz w latach następnych miejsce zamieszkania zarówno w Luksemburgu jak i w Polsce, również na podstawie art. 4 Umowy, powinna zostać uznana za rezydenta Luksemburga dla celów podatkowych, gdyż w 2007 r. tam właśnie posiadała centrum interesów życiowych, a ponadto przebywa zazwyczaj w Luksemburgu. W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym w świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy, jak również art. 4 Umowy, powinna podlegać w 2007 r. i w latach następnych, podczas których będzie przebywała w Luksemburgu ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinna opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium z uwzględnieniem postanowień Konwencji. Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski oraz inne dochody ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a cytowanej ustawy przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicję "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" zawiera art. 4 ust. 1 Konwencji sporządzonej w dniu 14 czerwca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527). W rozumieniu tego przepisu określenie to oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochody lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących w 2007 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wskazane wyżej przepisy prawa, Wnioskodawczyni w 2007 r. i w latach następnych (przy niezmienionym stanie faktycznym) podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nie spełnia ona bowiem żadnego z warunków określonych w art. 3 ust. 1a ustawy, aby uznać, że ma miejsce zamieszkania w Polsce. Oznacza to, iż w Polsce Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 3 ust. 2a ustawy, tj. tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.