IPPB2/415-256/10/11-5/S/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2620/10 z dnia 3 czerwca 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny akcji dokonanej na rzecz spółki kapitałowej z siedzibą na Cyprze - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny akcji dokonanej na rzecz spółki kapitałowej z siedzibą na Cyprze.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 marca 2002 r. Wnioskodawca zawarł ze swoją żoną w formie aktu notarialnego umowę, na podstawie której zniesiona została między małżonkami ustawowa wspólność majątkowa. Po zawarciu tej umowy majątek objęty współwłasnością nie był do dziś przez małżonków dzielony. Nadal małżonkowie pozostają w związku małżeńskim, lecz mają zamiar dokonać częściowych rozliczeń swojego majątku, a w szczególności objętych współwłasnością akcji jakie posiadają w spółce Spółce S.A z siedzibą w T. (zwane dalej akcjami).

Rozliczeń w zakresie wyżej wymienionego majątku małżonkowie chcą dokonać w taki sposób, że:

lub

Żadne spłaty lub dopłaty związane z podziałem majątku nie zostaną między małżonkami dokonane.

Umowy darowizny zostaną dokonane bez przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wspólne dokonanie przez Wnioskodawcę oraz jego żonę darowizny akcji będących przedmiotem współwłasności na rzecz spółki kapitałowej (osoby prawnej), z siedzibą na Cyprze, utworzonej zgodnie z lokalnym prawem, której jedynym wspólnikiem będzie Wnioskodawca, będzie rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca uważa, iż wspólne dokonanie przez Niego oraz jego żonę darowizny akcji będących przedmiotem współwłasności na rzecz spółki kapitałowej (osoby prawnej), z siedzibą na Cyprze, utworzonej zgodnie z lokalnym prawem, której Wnioskodawca będzie jedynym wspólnikiem, nie będzie rodziło po jego stronie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z dwóch powodów:

Po pierwsze - stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegającym przepisom o podatku od spadków i darowizn oznacza to, że skutki podatkowe darowizny w żadnym wypadku nie będą podlegały ocenie przez pryzmat jakichkolwiek przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem ustawodawca wyłączył w tym zakresie stosowanie tych przepisów w odniesieniu do tego rodzaju czynności prawnej.

po drugie - niezależnie od powyższego - darowizna objętych współwłasnością w częściach ułamkowych akcji dokonana wspólnie przez Wnioskodawcę oraz przez jego żonę na rzecz spółki kapitałowej (osoby prawnej), z siedzibą na Cyprze, utworzonej zgodnie z lokalnym prawem, której jedynym wspólnikiem będzie Wnioskodawca, w związku z czym ani Wnioskodawca, ani jego żona nie otrzymają żadnych udziałów, akcji, ani jakiegokolwiek innego przychodu (ekwiwalentu) nie może być uznana za czynność rodzącą przychód (choćby w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub innych).

W dniu 30 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-256/10-4/AK stwierdzając, iż w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Wnioskodawcę darowizny w postaci akcji spółki akcyjnej na rzecz kapitałowej spółki cypryjskiej, fakt dokonania darowizny, czyli nieodpłatne zbycie akcji nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy i w związku z tym obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pomimo, iż po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi przysporzenie majątkowe z tytułu darowizny akcji na rzecz spółki kapitałowej (osoby prawnej), z siedzibą na Cyprze, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, tutejszy organ podatkowy nie może uznać stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe. Wnioskodawca we własnym stanowisku odwołuje się do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn, które to przepisy w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania. Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 7 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.), odpowiedzi na wezwanie udzielono pismem z dnia 30 lipca 2011 r. Nr IPPB2/415-2566/10-4/AK (skutecznie doręczonym w dniu 6 sierpnia 2010 r.). W dniu 10 września 2010 r. wpłynęła do tut. organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2620/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, stwierdzając, że narusza ona prawo w stopniu powodującym konieczność wyeliminowania jej z obrotu prawnego i z tego względu skargę jako zasadną uwzględnił.

Sąd wskazał w wydanym wyroku, że Skarżący wraz z żoną zamierzają dokonać darowizny akcji będących przedmiotem współwłasności na rzecz spółki kapitałowej (osoby prawnej), z siedzibą na Cyprze, utworzonej zgodnie z lokalnym prawem, której Skarżący będzie jedynym wspólnikiem. W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego Skarżący zadał pytanie odnośnie obowiązku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Sąd zauważa, że organ związany był tym stanem faktycznym, a odpowiedź na pytanie zadane przez podatnika, zawarta w interpretacji powinna być wyraźna, jasna i poparta czytelnym dla adresata uzasadnieniem tego stanowiska.

W kwestii oceny prawidłowości interpretacji Sąd zauważa, że interpretacja indywidualna powinna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy oraz uzasadnienie prawne tej oceny. Nie jest dopuszczalne aby organ podatkowy uznał, że pogląd wnioskodawcy jest nieprawidłowy w całości, a następnie uzasadniając ocenę potwierdził rozstrzygnięcie jedynie w części, bowiem w pewnym tylko zakresie nie podzielił stanowiska zaprezentowanego przez Skarżącego. Rozstrzygnięcie i uzasadnienie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego powinno stanowić logiczną całość. Ocena stanowiska wnioskodawcy przez organ podatkowy znajduje swój wyraz w rozstrzygnięciu zawierającym stwierdzenie, czy i w jakim zakresie stanowisko to jest prawidłowe lub też błędne. Uzasadnienie służyć ma wyjaśnieniu przesłanek podjętego rozstrzygnięcia. Zauważyć należy, że organ uznał stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe, a w uzasadnieniu częściowo temu zaprzeczył.

Sąd uznał zatem, że przedmiotowa interpretacja jest wadliwa ponieważ organ zgodził się ze Skarżącym, co do tego że nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zdarzenia opisanego we wniosku o wydanie interpretacji. Zatem zgodził się ze stanowiskiem zawartym we wniosku. Następnie organ nie zgodził się z uzasadnieniem zaprezentowanym przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji tj. z tym, że w sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. jako przepis potwierdzający stanowisko prezentowane przez Skarżącego. Kwestia ta nie mogła stanowić podstawy do uznania stanowiska Skarżącego za nieprawidłowe. Organ bowiem w interpretacji indywidualnej ma ocenić stanowisko podatnika prezentowane we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, a nie sposób w jaki podatnik uzasadnia to stanowisko. W niniejszej sprawie stanowisko Skarżącego wyrażało się w stwierdzeniu, że czynności wskazane we wniosku nie spowodują powstania po jego stronie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zadaniem organu było dokonanie oceny tego stanowiska i w przypadku stwierdzenia, że jest ono zgodne z przepisami prawa stwierdzenie, że jest to stanowisko prawidłowe. W przypadku błędnego uzasadnienia tego stanowiska przez podatnika we wniosku organ w uzasadnieniu interpretacji powinien wskazać prawidłowe uzasadnienie stanowiska podatnika. Zatem powołanie się przez podatnika w uzasadnieniu prawidłowego stanowiska na przepis, który w sprawie nie ma zastosowania nie mogło prowadzić do uznania stanowiska za nieprawidłowe.

W ocenie Sądu trafne są zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 14c § 1 i 2 w zw. z art. 14h i w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej polegające na wydaniu interpretacji uznającej stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe, podczas gdy w treści uzasadnienia interpretacji organ zgodził się ze stanowiskiem Skarżącego i jednocześnie nie zgodził się częściowo z uzasadnieniem tego stanowiska zaprezentowanym przez Skarżącego.

Rozpatrując ponownie sprawę organ uwzględni zaprezentowane stanowisko Sądu i oceni stanowisko podatnika przedstawione we wniosku tak aby wydana interpretacja była jednoznaczna, a rozstrzygnięcie i uzasadnienie stanowiło logiczną całość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2620/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się:

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 tegoż Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza on dokonać darowizny akcji, na rzecz spółki kapitałowej z siedzibą na Cyprze, której będzie jedynym wspólnikiem.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. W tych przypadkach jest mowa o odpłatnym zbyciu, realizacji praw, objęciu w zamian. Wśród sytuacji skutkujących powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych nie wymieniono przypadków, w których podatnik daruje akcje/udziały.

Mając na uwadze powyższe uregulowania zawarte w cytowanej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że wskutek przekazania w formie darowizny na rzecz spółki cypryjskiej akcji, nie powstanie u Wnioskodawcy przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli Wnioskodawca nie obejmie w zamian udziałów (akcji) bądź nie otrzyma jakiegokolwiek ekwiwalentu za darowane akcje, tak w momencie zawarcia umowy, jak i w przyszłości.

W konsekwencji powyższych uregulowań stwierdzić należy, iż w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Wnioskodawcę darowizny w postaci akcji spółki akcyjnej na rzecz kapitałowej spółki cypryjskiej, w której będzie jedynym wspólnikiem, fakt dokonania darowizny, czyli nieodpłatne zbycie akcji nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy i w związku z tym obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy opisana "darowizna" ma charakter bezzwrotnego świadczenia, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeżeli jednak przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, w szczególności, jeżeli umowa darowizny będzie związana ze świadczeniem wzajemnym spółki cypryjskiej w jakiejkolwiek formie, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.