IPPB2/415-245/14-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Do prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody osobowe m.in. na podstawie zawartych umów leasingu (dalej: "samochody").

Spółka rozważa odpłatne udostępnienie pracownikom ww. samochodów. Na podstawie zawartych z pracownikami umów, pracownicy będą obciążani z tytułu używania ww. samochodów do celów prywatnych. Usługa udostępniania samochodów pracownikom będzie opodatkowana podatkiem VAT. Alternatywnie, możliwe jest również, iż Spółka będzie udostępniać pracownikom samochody nieodpłatnie do celów prywatnych. W takim przypadku wartość nieodpłatnego świadczenia będzie uwzględniana w przychodzie pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Ponadto, Spółka zamierza zobowiązać pracowników do przechowywania samochodów nocą i w dni wolne od pracy w miejscu zamieszkania pracownika. Samochody będą powierzane pracownikom na podstawie umowy powierzenia mienia. Polecenie sprawowania opieki nad samochodami podyktowane jest między innymi tym, że Spółka wynajmuje miejsca postojowe na niestrzeżonym i nie dozorowanym parkingu, który jest dostępny również dla innych podmiotów / osób prywatnych. Zgodnie z treścią regulaminu Budynku, w obrębie którego miejsca postojowe są wynajmowane parking nie jest parkingiem strzeżonym. Personel parkingu, Zarządca Nieruchomości czy Właściciel Obiektu nie przyjmują do ochrony pojazdów tam parkowanych ani przedmiotów pozostawionych w tych pojazdach i nie będą odpowiedzialni za te pojazdy, ani przedmioty w nich pozostawione bez względu na to, czy parking został użyty bezpłatnie czy za opłatą.

Co więcej, część miejsc postojowych wynajmowanych przez Spółkę, jest współdzielona z miejscami postojowymi przeznaczonymi dla kibiców jednego z klubów piłkarskich. Spółka chciałaby podkreślić, że w ciągu ostatnich 5 lat dwukrotnie dochodziło do kradzieży samochodów z rzeczonych miejsc postojowych, a także do licznych aktów wandalizmu (tekst jedn.: rozbite szyby, kradzieże kołpaków itp.).

W związku z powierzeniem pracownikom samochodów służbowych do przechowywania, Spółka zamierza traktować przejazdy do/z miejsca zamieszkania z/do siedziby Spółki jako przejazdy służbowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W sytuacji, gdy pracownicy będą obciążani za udostępnienie im samochodów, czy fakt, że pracownik dojeżdża z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, w celu zapewnienia miejsca parkowania samochodu, oznacza, że Spółka świadczy w tym zakresie usługę w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym, czy fakt dojazdu, na tym odcinku, powinien być uwzględniany w podstawie opodatkowania podatkiem VAT z tytułu odpłatnego udostępniania pracownikowi samochodu.

2. W sytuacji, gdy samochody będą udostępnianie pracownikom nieodpłatnie (a przychód z tego tytułu będzie doliczany do przychodu pracownika ze stosunku pracy), czy wykorzystywanie przez pracowników samochodów, stanowiących mienie powierzone, do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, w celu zapewnienia miejsca parkowania samochodu, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość powinna zostać uwzględniona w przychodzie pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

3. W sytuacji, gdy samochody będą udostępniane pracownikom nieodpłatnie, czy wykorzystywanie przez pracowników samochodów, stanowiących mienie powierzone, do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, w celu zapewnienia miejsca parkowania samochodu, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT.

Odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 3 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnego korzystania przez pracowników z samochodów stanowiących mienie powierzone, w okolicznościach opisanych w zdarzeniu przyszłym, nie dochodzi do wykorzystania samochodów do celów prywatnych pracowników, lecz ich użycie ma na celu prawidłową realizację obowiązków służbowych. Nie stanowi zatem nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a jego wartość nie można uznać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Tym samym, Spółka nie jest zobowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustała się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowe odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.

W świetle powyższych przepisów należy wskazać, iż zobowiązanie pracowników do bezpiecznego przechowywania mienia Spółki (samochodów), nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, gdyż wynika z prawidłowej realizacji obowiązków służbowych. Powierzenie pracownikowi mienia Spółki (samochodu) kreuje po stronie pracownika określone zobowiązanie, a nie uprawnienie. Z uwagi na wskazane w zdarzeniu przyszłym okoliczności, zasadne jest zobowiązanie pracownika do dbania o powierzone mienie, w szczególności do zapewnienia miejsca parkowania samochodu. Realizacja obowiązków służbowych przez pracownika, w tym również przejazdy z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca wykonywania pracy i z powrotem, wynikające z obowiązku służbowego, nie mogą generować dla pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia, bowiem użytkowanie przez pracowników wskazanych samochodów jest związane z potrzebami Spółki.

Należy dodać, że parkowanie samochodu w wyznaczonym przez Spółkę miejscu (tekst jedn.: w miejscu zamieszkania pracownika) zapewniającym jego bezpieczeństwo, stanowi wyraz dbałości pracownika o powierzone mienie co stanowi obowiązek pracownika, wynikający nie tylko z wewnętrznych zaleceń Spółki, lecz także z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Zgodnie bowiem z art. 124 § 1 i § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę w mieniu, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, przejazdy pracowników samochodem pomiędzy miejscem zamieszkania (tekst jedn.: miejscem parkowania), a miejscem wykonywania pracy, wykorzystywane są w ramach realizacji obowiązków służbowych, a zatem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, i w konsekwencji ich wartość nie można uznać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Tym samym, Spółka nie jest zobowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych, w tym:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r. (sygn. IPPB2/415-261/13 -2/LS)"Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników samochodami służbowymi do i z miejsca wykonywania pracy na podstawie zawartej umowy."

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 marca 2013 r. (sygn. IPPB4/415-42/13-2/JK)"Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Tym samym, Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy."

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2012 r. (sygn. ILPB2/415-815/12-4/TR)"Reasumując, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie przejazdy pracowników samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania bądź parkowania (ich adresem zamieszkania) a siedzibą Wnioskodawcy (Spółki) lub innym miejscem wykonywania pracy i z powrotem, nie będą stanowiły dla tychże osób w świetle przepisów art. 11 i art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem."

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 listopada 2012 r. (sygn. IBPBII/1/415-705/12/MZ)"Oznacza to, że przejazdy pracowników z miejsca zamieszkania (parkowania lub garażowania samochodu) do miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych (wynikających z umowy o pracę) i z powrotem o ile istotnie nie będą służyć prywatnym celom pracowników lecz będą odbywać się w ramach realizacji zadań służbowych nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wartości tych przejazdów nie będzie można zaliczyć do przychodu pracowników ze stosunku pracy. Tym samym Wnioskodawca, działając jako płatnik, nie będzie miał obowiązku uwzględniania wartości ww. przejazdów przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dla poszczególnych pracowników."

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2012 r. (sygn. IPPB4/415-252/12-2/JK)"Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka rozważa odpłatne udostępnienie pracownikom samochodów osobowych. Na podstawie zawartych z pracownikami umów, pracownicy będą obciążani z tytułu używania ww. samochodów do celów prywatnych. Usługa udostępniania samochodów pracownikom będzie opodatkowana podatkiem VAT. Alternatywnie, możliwe jest również, iż Spółka będzie udostępniać pracownikom samochody nieodpłatnie do celów prywatnych. W takim przypadku wartość nieodpłatnego świadczenia będzie uwzględniana w przychodzie pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Ponadto, Spółka zamierza zobowiązać pracowników do przechowywania samochodów nocą i w dni wolne od pracy w miejscu zamieszkania pracownika. Samochody będą powierzane pracownikom na podstawie umowy powierzenia mienia. Polecenie sprawowania opieki nad samochodami podyktowane jest między innymi tym, że Spółka wynajmuje miejsca postojowe na niestrzeżonym i nie dozorowanym parkingu, który jest dostępny również dla innych podmiotów / osób prywatnych. Zgodnie z treścią regulaminu Budynku, w obrębie którego miejsca postojowa są wynajmowane parking nie jest parkingiem strzeżonym. Personel parkingu, Zarządca Nieruchomości czy Właściciel Obiektu nie przyjmują do ochrony pojazdów tam parkowanych ani przedmiotów pozostawionych w tych pojazdach i nie będą odpowiedzialni za te pojazdy, ani przedmioty w nich pozostawione bez względu na to, czy parking został użyty bezpłatnie czy za opłatą. Część miejsc postojowych wynajmowanych przez Spółkę, jest współdzielona z miejscami postojowymi przeznaczonymi dla kibiców jednego z klubów piłkarskich. Spółka chciałaby podkreślić, że w ciągu ostatnich 5 lat dwukrotnie dochodziło do kradzieży samochodów z rzeczonych miejsc postojowych, a także do licznych aktów wandalizmu (tekst jedn.: rozbite szyby, kradzieże kołpaków itp.).

W związku z powierzeniem pracownikom samochodów służbowych do przechowywania, Spółka zamierza traktować przejazdy do/z miejsca zamieszkania z/do siedziby Spółki jako przejazdy służbowe.

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i zobowiązanie do przechowywania samochodów nocą i w dni wolne od pracy w miejscu zamieszkania pracownika na podstawie umowy powierzenia mienia nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji jazdy samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca parkowania - garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca zamieszkania (miejsca parkowania) nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przydzielenie samochodu służbowego, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

W konsekwencji, gdy samochody będą udostępnianie pracownikom nieodpłatnie - a przychód z tego tytułu będzie doliczany do przychodu pracownika ze stosunku pracy - wykorzystywanie przez pracowników samochodów, stanowiących mienie powierzone, do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, w celu zapewnienia miejsca parkowania samochodu, (o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych) nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, którego wartość powinna zostać uwzględniona w przychodzie ze stosunku pracy pracownika. Tym samym Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.