IPPB2/415-231/13-2/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/415-231/13-2/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z umowy ubezpieczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z umowy ubezpieczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej "Towarzystwo Ubezpieczeń") jest krajowym zakładem ubezpieczeń (ubezpieczycielem zgodnie z terminologią ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, Dz. U. 1964.16.93, dalej "Kodeks cywilny") prowadzącym działalność w formie spółki akcyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. 2000.94.1037, dalej "Kodeks spółek handlowych) posiadającym zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie działu I grupy 1 - 5 zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm., dalej jako: "Ustawa DU"), to jest w zakresie:

1.

Ubezpieczeń na życie,

2.

Ubezpieczeń posagowych, zaopatrzenia dzieci,

3.

Ubezpieczeń na życie związanych z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,

4.

Ubezpieczeń rentowych,

5.

Ubezpieczeń wypadkowych i chorobowych, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4.

Zgodnie z Ustawą DU przez działalność ubezpieczeniową rozumie m.in. się wykonywanie następujących czynności ubezpieczeniowych:

* zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. 2003.124.1154), a także wykonywanie tych umów, "ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów ubezpieczenia;

* wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia.

Stronami umowy ubezpieczenia zgodnie z Kodeksem cywilnym są ubezpieczający oraz ubezpieczyciel. Osoba której życie lub interes majątkowy został ubezpieczony nosi nazwę ubezpieczonego. W zamian za świadczenie ochrony ubezpieczeniowej przez ubezpieczyciela ubezpieczający jest zobowiązany do zapłaty składki ubezpieczeniowej w określonej wysokości.

Zgodnie z art. 15 Ustawy DU Towarzystwo Ubezpieczeń może wypłacić odszkodowanie lub świadczenie ubezpieczeniowe z tytułu umowy ubezpieczenia na podstawie:

"Uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 Ustawy DU,

* Ugody,

* Prawomocnego orzeczenia sądu,

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wypłacane na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, ugody w tym ugody kulancyjnej lub prawomocnego orzeczenia sądu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie będzie powodowało powstanie po stronie Towarzystwa Ubezpieczeń obowiązku do obliczenia i pobrania od podatnika podatku wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu albo obowiązku wystawienia stosownej informacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. 2012.361, dalej "Ustawa PIT") opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. 2012.749, dalej "Ordynacja podatkowa") zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych oraz osobowych, za wyjątkiem:

a.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,

b.

dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15;

Powyższe powoduje konieczność określenia w sposób precyzyjny zwrotu "kwoty z tytułu ubezpieczeń majątkowych oraz osobowych". O ile znaczenie słowa kwota wydaje się być jasne oraz wolne od wątpliwości, o tyle zwrot "z tytułu ubezpieczeń majątkowych oraz osobowych" jest trudniejszy do zdefiniowania. Jednocześnie z uwagi na zakres zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego dalsza analiza powyższego zwrotu ograniczona zostanie jedynie do ubezpieczeń osobowych.

W pierwszej kolejności należy odwołać się do znaczenia językowego przedmiotowej fazy. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN słowo tytułu należy rozumieć m.in. jako podstawa czegoś lub powód do czegoś" zaś Wikisłownik definiuje słowo "tytuł" jako podstawa czegoś, powód, racja"

Na gruncie języka polskiego przez zwrot "kwoty z tytułu ubezpieczeń osobowych" należy zatem rozumieć wszelkie kwoty które mogą być uzyskane na podstawie, z powodu lub z racji ubezpieczeń osobowych.

W tym miejscu zasadnym jest zatem określić jakiego rodzaju kwoty mogą być wypłacone z tytułu ubezpieczeń osobowych. Zgodnie z załącznikiem do Ustawy DU do ubezpieczeń osobowych należy zaliczyć w szczególności:

1.

Ubezpieczenia na życie,

2.

Ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci,

3.

Ubezpieczenia na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,

4.

Ubezpieczenia rentowe,

5.

Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1 - 4.

Działalność w zakresie ubezpieczeń osobowych prowadzona jest poprzez zawieranie przez ubezpieczyciela stosownych umów ubezpieczenia będących umowami nazwanymi, których essentialia negotii zostało wyodrębnione w Kodeksie cywilnym.

Na podstawie Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie (odszkodowanie lub świadczenie ubezpieczeniowe) w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przez świadczenie ubezpieczyciela w ubezpieczeniach majątkowych (Dział II załącznika do Ustawy DW należy rozumieć wypłatę odszkodowania na pokrycie szkody w ubezpieczonym mieniu, w przypadku zaś ubezpieczeń na życie (Dział I załącznika do Ustawy DW wypłatę świadczenia ubezpieczeniowego, tzn. w szczególności wypłatę umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianej w umowie ubezpieczenia sytuacji - np. śmierci, wypadku, dożycia przez ubezpieczonego określonego wieku etc.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego wypłata odszkodowania lub świadczenia ubezpieczeniowego następuje, na mocy art. 15 Ustawy DU na podstawie:

* Uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 Ustawy DU,

* Ugody,

* Prawomocnego orzeczenia sądu,

Aby ubezpieczyciel mógł uznać roszczenie uprawnionego z umowy ubezpieczenia musi otrzymać stosowne zawiadomienie o zajściu zdarzeniu ubezpieczeniowego. Następnie podejmowane jest przez ubezpieczyciela postępowanie prowadzące do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Jeżeli wskutek dokonanych ustaleń ubezpieczyciel uzna swoją odpowiedzialność wypłaca uprawnionemu stosowne odszkodowanie lub świadczenie zgodnie z warunkami danego ubezpieczenia.

Pozostałe przypadki dotyczą sytuacji, w której ubezpieczyciel wypłaca świadczenie w kontekście jednak sporu toczącego się pomiędzy stronami lub uprawnionymi z umowy ubezpieczenia, jak również w przypadku, w którym istnieją pewne wątpliwości lub niejasności w zakresie postanowień umowy ubezpieczenia lub odpowiedzialności ubezpieczyciela. W przypadku prawomocnego orzeczenia sądu ubezpieczyciel zobowiązany jest wypłacić stosowne odszkodowanie lub świadczenie ubezpieczeniowe w sposób zgodny z sentencją orzeczenia.

Na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Warto w tym miejscu zauważyć, że zdaniem doktryny kwota wypłacona przez ubezpieczyciela na podstawie ugody, gdy w świetle okoliczności faktycznych zobowiązanie do wypłaty świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia jest sporne lub też w sytuacji, gdy nie ma podstaw formalnoprawnych do wypłaty takiego świadczenia również będzie odszkodowaniem lub świadczeniem ubezpieczeniowym z tytułu umowy ubezpieczenia. W takiej sytuacji dochodzi do wypłaty świadczenia na zasadzie kulancji ubezpieczeniowej, czyli sytuacji w której ubezpieczyciel nie przyjmuje na siebie odpowiedzialności z tytułu umowy ubezpieczenia jednak wypłaca świadczenie na podstawie zasad współżycia społecznego, zasad słuszności. Zdaniem Towarzystwa Ubezpieczeń konieczność uznania kwot wypłacanych z tytułu kulancji ubezpieczeniowej jako świadczeń ubezpieczeniowych spowodowana jest szczególnym charakterem samej umowy ubezpieczenia. Bezspornie przyjmuje się, że umowa ubezpieczenia stanowi umowę najwyższego zaufania, tzn. strony takiej umowy zobowiązane są względem siebie do szczególnej lojalności i zaufania przy wykonywaniu urnowy. Dodatkowo ubezpieczyciel uznawany jest przez doktrynę za instytucję zaufania publicznego, czyli podmiot którego działalność cechuje się wysoką donośnością zarówno z punktu widzenia jednostki jak i interesu publicznego. Jak wskazuje Komisja Nadzoru Finansowego w Kanonie Dobrych Praktyk Rynku Finansowego, skierowanym również do ubezpieczycieli, treść umowy ubezpieczenia jak również wszelkie działania ubezpieczycieli powinny uwzględniać zasady słuszności, uczciwości, godności czy zaufania. Ubezpieczyciel powinien działać w oparciu o dobre obyczaje kupieckie oraz kierować się interesem swojego klienta. Powyższe reguły postępowania, w związku z faktem, iż wydane zostały przez organ nadzoru wyznaczają ramy prowadzonej przez ubezpieczycieli działalności oraz wpisują się w przyjętą koncepcję systemu ubezpieczeń.

Ubezpieczyciel będąc profesjonalistą w stosunku do swojego klienta zobowiązany jest aby wszelkie niejasności czy wątpliwości co do poszczególnych postanowień umowy ubezpieczenia interpretować na korzyść ubezpieczającego lub ubezpieczonego. Znacząco ułatwia to możliwość prowadzenia przez ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych sporu z ubezpieczycielem a niekiedy umożliwia wystąpienie sytuacji, w których ubezpieczyciel jest wręcz zobowiązany uznać argumentację ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego nawet w przypadku gdy jest ona odmienna od stanowiska ubezpieczyciela. Przedmiotowa sytuacja może mieć miejsce zarówno gdy spór między ubezpieczycielem a ubezpieczającym lub ubezpieczonym dotyczył zakresu udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, jak również wysokości świadczenia, do zapłaty którego zobowiązany był ubezpieczyciel. Wobec takich wątpliwości interpretacyjnych korzystne dla ubezpieczyciela, ubezpieczającego, ubezpieczonego i uprawnionego jest spisanie zgodnych oświadczeń stron lub uprawnionych z tytułu umowy ubezpieczenia, które w sposób jasny i przejrzysty określą m.in. jaki jest zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela, jaka będzie wysokość świadczenia ubezpieczeniowego oraz czy wypłata świadczenia ubezpieczeniowego wyczerpuje wszelkie roszczenia z tytułu umowy ubezpieczenia ze strony ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego. Innymi słowy niejednokrotnie wypłata świadczenia ubezpieczeniowego na podstawie ugody "w tym ugody o charakterze kulancyjnym jest jedynym sposobem dla ubezpieczyciela na skuteczne wywiązanie się z obowiązków wynikających z przepisów prawa, potwierdzonych doktryną orzeczniczą oraz literaturą przedmiotu. Za niewywiązanie się z przedmiotowych obowiązków ubezpieczyciel może ponosić odpowiedzialność cywilną, jak również może być podmiotem sankcji administracyjnych, np. ze strony organu nadzoru.

We wszystkich zatem wskazanych powyżej przypadkach dochodzi do wypłaty świadczenia ubezpieczeniowego na podstawie art. 15 Ustawy DU, tzn. określonego świadczenia zakładu ubezpieczeń pozostającego w ścisłym związku z zawartą umową ubezpieczenia na rzecz uprawnionego z umowy ubezpieczenia.

Powyższe rozważania są o tyle istotne, iż żadna norma prawa podatkowego nie określa, jakie dokładnie kwoty mogą być wypłacone z tytułu ubezpieczeń osobowych. Dlatego też, zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą należy w takiej sytuacji odwołać się do systemu prawa regulującego dany stosunek prawny, w tym przypadku prawa cywilnego.

Powyższa zasada znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, bowiem jest jedynym sposobem na określenie zakresu pojęciowego danej definicji w oparciu o przepisy obowiązującego prawa. (np. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. II FPS 6/10, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 maja 2009 r. sygn. I SA/Bd 105/09).

Na gruncie prawa cywilnego kwoty wypłacane z tytułu ubezpieczeń osobowych to nic innego jak świadczenia ubezpieczeniowe, o których mowa w art. 805 Kodeksu cywilnego. Jednocześnie na podstawie art. 15 Ustawy DU wypłata odszkodowania lub świadczenia przez zakład ubezpieczeń następuje na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, ugody, prawomocnego orzeczenia sądu. W związku z powyższym uzasadnione jest twierdzenie, iż na gruncie prawa podatkowego zwrot "kwoty z tytułu ubezpieczeń osobowych", zgodnie z systematyką prawa cywilnego należy rozumieć jako wszelkie odszkodowania lub świadczenia ubezpieczeniowe wypłacane przez ubezpieczyciela na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, ugody w tym ugody kulancyjnej albo prawomocnego wyroku sądu na podstawie umowy ubezpieczenia, z powodu umowy ubezpieczenia lub z racji zawarcia umowy ubezpieczenia.

Zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT stanowi wyjątek od zasady, iż każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów oraz świadczeń, w tym podatków, wyrażonej w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, co powoduje, że zwolnienia takiego nie należy interpretować rozszerzająco. Jednocześnie jednak, zgodnie z regułą potwierdzoną licznym orzecznictwem oraz literaturą przedmiotu spośród różnych rodzajów wykładni stosowanej w systemie prawa polskiego niezaprzeczalny prymat przyznano wykładni językowej. W jednolitym tonie wypowiadały się w tej kwestii zarówno sądy, organy jak również Trybunał Konstytucyjny. I tak zgodnie z Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2010 r. sygn. II FSK 253/09 nie można zaakceptować stanu, w którym wbrew woli ustawodawcy w wyniku wykładni przepisu ustawy dochodziłoby m.in. do zawężenia zastosowania przepisu wprowadzającego ulgi lub zwolnienia podatkowe. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 października 1992 r. sygn. III ARN 50/92 wskazał, iż "Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca." Minister Finansów przy dokonywaniu zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2008 r. sygn. ILPB2/415-485/08-2/ES wskazuje, że "W orzecznictwie sądów, jak również w doktrynie prawa, utrwalił się pogląd, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową. Prymat wykładni językowej dotyczy przede wszystkim przepisów normujących ulgi i zwolnienia podatkowe. Te należy pojmować ściśle, tj. zgodnie z ich literalnym brzmieniem. W konsekwencji, w odniesieniu do przepisów normujących ulgi i zwolnienia podatkowe, niedopuszczalne jest zarówno stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej."

Z powyższego należy wyciągnąć wniosek, iż w przypadku gdy zapisy ustawy podatkowej są wystarczająco jasne oraz precyzyjne użycie wykładni innej niż językowa, dające efekty sprzeczne z wykładnią językową stanowiłoby naruszenie podstawowych zasad porządku prawa oraz byłoby sprzeczne z bogatym w tej kwestii dorobkiem doktryny oraz orzecznictwa.

Zwrot "kwoty z tytułu ubezpieczeń osobowych", jako że nie budzi wątpliwości należy odczytywać zgodnie z rezultatem wykładni językowej. Działanie przeciwne stanowiłoby naruszenie zasady państwa demokratycznego (np. Postanowienie pełnego składu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 marca 1996 r. sygn. W 12/95) oraz zasady zaufania do organów podatkowych, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, w szczególności gdy organ podatkowy postanowiłby dokonać wykładni zawężającej wbrew brzmieniu niebudzącego wątpliwości przepisu prawa podatkowego.

Na gruncie ww. przepisu Ordynacji podatkowej orzecznictwo wypracowało również m.in. regułę in dubio pro tributario (zwaną również niekiedy in dupio contra fiscum), zgodnie z którą wątpliwości z zakresie prawa podatkowego należy interpretować na korzyść podatnika (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2011 r. sygn. II FSK 224/10), wyłączając jednocześnie możliwość zastosowania przez organy podatkowe reguły przeciwnej, tzn. in dubio pro fisco (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2000 r. sygn. III SA 680/99).

Na gruncie wszystkich powyższych rozważań należy uznać, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT będzie miało zastosowanie do wszelkich kwot wypłacanych z tytułu ubezpieczeń osobowych, interpretując przy tym tytuł wypłaty, z uwagi na brak definicji ubezpieczeń osobowych wprawie podatkowym, zgodnie z systemem prawa cywilnego. Zwroty użyte w przedmiotowym przepisie wyraźnie wskazują, iż aby zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych znalazło zastosowanie wystarczy by kwota wypłacana była z tytułu ubezpieczenia osobowego, tzn. stosunku prawnego, którego źródłem jest umowa ubezpieczenia, bez różnicowania jakiego charakteru będzie to kwota. Tytuł na podstawie, którego wypłacana jest kwota należy oceniać zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, bowiem sama umowa ubezpieczenia podlega reżimowi prawa cywilnego. Ustawa PIT określa zaś jedynie skutki podatkowe w zakresie konkretnych stosunków cywilnych. Prawo podatkowe czyni przedmiotem opodatkowania konkretne zdarzenie lub też stan, który zaistniał na gruncie prawa cywilnego. Normy wynikające z ustaw podatkowych nie pozwalają jednak na określenie dokładnych ram danych czynności cywilnoprawnych, stąd stosowne odwołanie do systemu prawa cywilnego jest niezbędne. Prowadzi to do wniosku, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT należy interpretować w kontekście norm prawa cywilnego, a zatem każde świadczenie ubezpieczeniowe (tak bowiem należy rozumieć "kwoty z tytułu ubezpieczeń osobowych" na gruncie Kodeksu cywilnego) będzie podlegało zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych we wszystkich przypadkach gdy wypłacane jest na podstawie:

"Uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 Ustawy DU,

* Ugody, w tym również ugody o charakterze kulancyjnym,

* Prawomocnego orzeczenia sądu,

Przedmiotowe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, np.:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 4 kwietnia 2011 r. Nr IPPB2/415-445/11-2/AK: "Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że bez znaczenia pozostaje fakt czy do wypłaty świadczenia dochodzi na podstawie roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wskutek ugody zawartej z uprawnionym, w drodze kulancji, czy też na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.Skoro bowiem zwolnieniem przedmiotowym zostały objęte kwoty wypłat z ubezpieczeń majątkowych i osobowych, bez względu na sposób ich kalkulacji, jak też bez względu na okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty, to przedmiotowe świadczenia podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, gdyż są to kwoty otrzymywane przez osoby fizyczne z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych."

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 czerwca 2009 r., Nr IBPBII/415-270/09/MK: " (...) zwolnieniem przedmiotowym objęte zostały kwoty wypłat z ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Przepis ten zwalnia tam wymienione przychody bez względu na sposób ich kalkulacji jak też bez względu na okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty. Jedyne ograniczenia co do stosowania tego zwolnienia zawarte są w lit. a i b) pkt 4 ust. 1 art. 21 ww. ustawy."

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 września 2010 r., Nr IPPB2/415-549/10-2/AK oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 czerwca 2010 r., Nr IPPB2/415-196/10-4/MK1, zgodnie z którymi bez znaczenia pozostaje to, czy do wypłaty świadczenia dochodzi na podstawie roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia czy też do wypłaty dochodzi w drodze kulancji lub na podstawie ugody zawartej z uprawnionym lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Reasumując powyższe rozważania Towarzystwo Ubezpieczeń stoi na stanowisku, iż odszkodowania oraz świadczenia ubezpieczeniowe, za wyjątkiem kwot wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a i b wypłacane przez Towarzystwo Ubezpieczeń z tytułu ubezpieczeń osobowych na podstawie:

* Uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 16 Ustawy DU,

* Ugody w tym ugody o charakterze kulancyjnym,

* Prawomocnego orzeczenia sądu,

będą podlegały zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, a co za tym idzie Towarzystwo Ubezpieczeń nie będzie zobowiązane do obliczenia, pobrania od podatnika i wpłacenia podatku (nie będzie płatnikiem podatku dochodowego) oraz nie będzie obowiązane do wystawienia stosownej informacji podatkowej (PIT - 8C).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl