IPPB2/415-23/14/15-5/S/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3759/14 (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 20 stycznia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nabytych uprzednio w drodze dziedziczenia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nabytych uprzednio w drodze dziedziczenia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT w Polsce ("Wnioskodawczyni"). Wnioskodawczyni odziedziczyła w 2010 r. po ojcu prawa majątkowe do jednostek uczestnictwa w Fundusz Inwestycyjny Otwarty oraz Zrównoważonego Rynku Amerykańskiego FIO.

W dniu 17 września 2010 r., Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia odziedziczonych po ojcu jednostek uczestnictwa w czterech transakcjach odkupu jednostek Fundusz Inwestycyjny Otwarty Zrównoważony ("Jednostki Uczestnictwa M") dokonując zbycia Jednostek Uczestnictwa M na rzecz towarzystwa funduszy inwestycyjnych. Wnioskodawczyni dokonała również odpłatnego zbycia jednostek uczestnictwa w Zrównoważonego Rynku Amerykańskiego X. ("Jednostki Uczestnictwa P") w dniu 1 lipca 2010 r. na rzecz towarzystwa funduszy inwestycyjnych, zarządzającego tym funduszem.

Od przychodów z odpłatnego zbycia Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P w Funduszach Inwestycyjnych Otwartych płatnicy - towarzystwa funduszy inwestycyjnych zarządzające tymi funduszami inwestycyjnymi otwartymi zgodnie z ustawą o funduszach inwestycyjnych - pobrały i wpłaciły podatek PIT od przychodu otrzymanego przez Wnioskodawczynię bez pomniejszania go o koszt uzyskania przychodu, tj. kosztów nabycia odpowiednio Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P poniesionych przez ojca Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż Wnioskodawczyni zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 5 oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT - przysługuje prawo do uwzględnienia jako kosztów uzyskania przychodu w podatku PIT z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonych po ojcu Wnioskodawczyni Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P, kosztów nabycia Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P w Funduszach Inwestycyjnych Otwartych poniesionych przez ojca Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż Wnioskodawczyni zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 5 oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT - przysługuje prawo do uwzględnienia jako kosztów uzyskania przychodu w podatku PIT z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonych po ojcu Wnioskodawczyni Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P w funduszach inwestycyjnych otwartych, kosztów nabycia Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P w funduszach inwestycyjnych otwartych poniesionych przez ojca Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych. Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się, co do zasady, 19% zryczałtowany podatek dochodowy od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych otwartych ustala się zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Jednakże, jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 38 zdanie po średniku ustawy o PIT, wydatki takie są kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 3e ustawy o PIT (art. 23 ust. 3e ustawy o PIT dotyczy zmiany jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu, zatem nie znajduje zastosowania w tej sprawie).

Reasumując, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia jednostek uczestnictwa są wydatki poniesione na nabycie tych jednostek uczestnictwa. Prawo do odliczenia kosztów uzyskania przychodu w przypadku odziedziczenia jednostek uczestnictwa przypada również spadkobiercom.

Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych, w tym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2013 r. (sygn. akt II FSK 2824/11). Jak bowiem zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku, osoba, która odziedziczyła jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym ma prawo do pomniejszenia przychodu o koszty, które poniósł spadkodawca. W wyroku tym wskazano, iż "dla bytu prawa majątkowego nie jest konieczna jego konkretyzacja pojmowana jako zaistnienie jeszcze za życia spadkodawcy zdarzenia skutkującego możliwością skorzystania z owego prawa. W tym ujęciu, prawem majątkowym jest także (bez wnikania w kwestię warunkowego charakteru czy też potencjalnego charakteru uprawnienia) prawo do pomniejszenia przychodu o koszty, które poniósł spadkodawca nabywając jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, przy przedstawieniu jednostek do wykupu funduszowi".

Podobny pogląd wyrażony został w (i) prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 marca 2009 r. (sygn. akt I SA/Lu 702/08), (ii) w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 821/22) oraz (iii) w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 822/11).

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż jeżeli Wnioskodawczyni odziedziczyła po ojcu Wnioskodawczyni prawa majątkowe do Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P w funduszach inwestycyjnych otwartych, to zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 38 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT - Wnioskodawczyni ma prawo do pomniejszenia przychodu z tytułu odpłatnego zbycia Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P o koszty nabycia odpowiednio Jednostek Uczestnictwa M i Jednostek Uczestnictwa P, które zostały poniesione przez ojca Wnioskodawczyni.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB2/415-23/14-2/MK1 z dnia 27 marca 2014 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że przy ustalaniu dochodu w wyniku odkupienia jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, wydatki poniesione przez spadkodawcę na nabycie tych jednostek nie mogą stanowić dla Wnioskodawczyni kosztów uzyskania przychodu, albowiem nabycie w drodze spadku jest nabyciem nieodpłatnym. W związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega cała kwota wypłacona Wnioskodawczyni z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa, bez pomniejszania o koszty nabycia jednostek przez spadkodawcę (ojca Wnioskodawczyni).

W związku z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 7 maja 2014 r. Nr IPPB2/415-23/14-4/MK1 (skutecznie doręczonym w dniu 13 maja 2014 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

W dniu 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) Strona złożyła za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-23/14-2/MK1 z dnia 27 marca 2014 r.

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3759/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że skarga jest zasadna.

Zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy ma treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., wydanej w sprawie o sygn. akt II FPS 3/14 (dostępnej: www.cbois.nsa.gov.pl), zgodnie z którą w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych poniesione przez spadkodawcę podlegały odliczeniu przez spadkobiercę od przychodu z tytułu odkupienia przez fundusz inwestycyjny tych jednostek, na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w przywołanej uchwale, która ujednolica rozbieżną dotychczas, linię orzeczniczą sądów administracyjnych w spornej kwestii.

W tym miejscu wskazać bowiem należy, że niezależnie od tego, iż uchwała siedmiu sędziów NSA jako tzw. uchwała konkretna, wiąże bezwzględnie w danej sprawie (na podstawie art. 187 § 2 p.p.s.a.), to ma ona ponadto tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 p.p.s.a., który to przepis nie pozwala żadnemu składowi sądu administracyjnego rozstrzygnąć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu NSA. (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz". Zakamycze 2005, s. 471). Zgodnie z tym przepisem (art. 269 § 1 p.p.s.a.), jeżeli jakikolwiek skład sądu administracyjnego rozpoznający sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale składu siedmiu sędziów, całej Izby albo w uchwale pełnego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi. Ogólna moc wiążąca uchwały powoduje, że wiąże ona sądy administracyjne we wszystkich sprawach, w których znalazłby zastosowanie interpretowany przepis (por. A. Skoczylas "Działalność uchwałodawcza Naczelnego Sądu Administracyjnego" C. H. Beck Warszawa 2004, s. 221 i nast.).

We wspomnianej uchwale, o sygn. akt II FPS 3/14, Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że wprowadzone w art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów rozumiane w taki sposób, że nie jest dopuszczalne uwzględnienie w przypadku odpłatnego zbycia (odkupienia przez Fundusz) przez podatnika, który nabył w drodze spadku jednostki uczestnictwa w funduszach kapitałowych wydatków poniesionych przez spadkodawcę na ich nabycie, należało uznać za naruszające standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego. W konsekwencji tego rodzaju wykładnia prowadzi do niezamierzonego przez ustawodawcę opodatkowania przychodu ze źródeł kapitałowych, zamiast dochodu i w sposób nieuzasadniony różnicuje sytuację podatników.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, o ile, jak wynika z art. 22 ust. 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 23 tej ustawy.

Spośród wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, w rozpoznawanej sprawie istotne znaczenie ma wyłączenie przewidziane w powołanym powyżej art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Przy czym, dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotne znaczenie ma druga część tego przepisu po średniku, która wskazuje na dopuszczalność zaliczenia wyłączonych wydatków na nabycie m.in. jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Uregulowanie to zostało skonstruowane jako wyjątek od wyjątku.

Regulacja ta nabrała istotnego znaczenia z dniem 1 marca 2002 r. z uwagi na wprowadzone opodatkowanie z tym dniem dochodów ze źródeł kapitałowych (por. art. 1 pkt 9 i pkt 18 ustawy nowelizującej z dnia 23 listopada 2001 r.). W wyniku wskazanej nowelizacji nastąpiła likwidacja zwolnień przedmiotowych dotyczących odsetek i dyskonta od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa i od obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych (art. 21 ust. 1 pkt 5 ustawy), przychodów z tytułu udziału w funduszach inwestycyjnych, w tym również z tytułu zbycia certyfikatów inwestycyjnych i jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych (art. 21 ust. 1 pkt 56 ustawy) oraz przychodów z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego (art. 21 ust. 1 pkt 57 ustawy). Równocześnie wprowadzono opodatkowanie przychodów z tych źródeł, zaliczając je do przychodów z kapitałów pieniężnych (art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 1 u.p.d.o.f.). Wprowadzone zasady opodatkowania dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, poza ich uporządkowaniem i zastosowaniem jednolitej 19% stawki, zostały zachowane w wyniku nowelizacji z dnia 12 listopada 2003 r. (por. art. 1; pkt 9 i pkt 27 ustawy nowelizującej).

Ponieważ za podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych po dniu 1 marca 2002 r., należy uznać osobę fizyczną uzyskującą po tym dniu dochody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 23 ust. 1 pkt 38 i art. 30a ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.f.), to wszelkie warunki określenia dochodu podlegającego opodatkowaniu należy odnosić do tego podatnika. Dotyczy to zarówno wskazania przychodu z tego źródła, powstającego w wyniku odkupienia albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, jak i właściwych kosztów uzyskania tego przychodu. Wobec powyższego w każdym przypadku podstawę opodatkowania powinien stanowić dochód z tego tytułu, a nie przychód.

Analizując sposób nabycia spornych jednostek przez Skarżącą należy wyjaśnić, że pojęcie dziedziczenia oznacza przejście na spadkobierców praw i obowiązków majątkowych zmarłego w drodze jednego zdarzenia, jakim jest śmierć osoby fizycznej, powodujące następstwo prawne pod tytułem ogólnym, czyli sukcesję uniwersalną (art. 922 § 1 w zw. z art. 925 k.c.). Oznacza to, że na spadkobiercę (spadkobierców) przechodzi na skutek dziedziczenia całość praw i obowiązków majątkowych należących do spadku, czego konsekwencją jest to, że: 1) spadkobierca wchodzi w ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego spadkodawcy, 2) spadkobierca nabywa wszelkie przedmioty majątkowe zaliczane do spadku, niezależnie od ich charakteru, 3) nabycie spadku w drodze dziedziczenia jest nabyciem pochodnym, co oznacza, że przedmioty spadkowe przechodzą na spadkobiercę w takim kształcie prawnym, w jakim przysługiwały spadkodawcy, 4) na spadkobiercę przechodzą jako obowiązki te prawa, które spadkodawca przeznaczył określonym osobom jako zapis, 5) jeżeli jest kilku spadkobierców, to nabywają oni spadek jako całość, a ich udział w nim określony jest w postaci ułamka (J. S. Piątkowski "Prawo spadkowe, Zarys wykładu", Warszawa 2003, s. 52; E. Skowrońska - Bocian "Prawo spadkowe", Warszawa 2006, s. 29; "Kodeks cywilny, Komentarz", praca zbiorowa pod red. K. Pietrzykowskiego, Warszawa 1998 r., tom II, s. 675, S. Babiarz "Spadek i darowizna w prawie cywilnym i podatkowym", Warszawa 2008 r., s. 44).

Nie ulega zatem wątpliwości, że spadkobierca obejmuje w drodze dziedziczenia jednostki uczestnictwa przypadające spadkodawcy ze wszelkimi uprawnieniami i obowiązkami, wynikającymi z tego prawa majątkowego. Z objęciem w drodze dziedziczenia przedmiotowych jednostek nie wiążą się obowiązki w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym. Dochód bowiem z tytułu objęcia w tej drodze jednostek uczestnictwa po stronie spadkobiercy (uczestnika funduszu)może być rozpatrywany wyłącznie z uwzględnieniem, obowiązujących od dnia 1 marca 2002 r., wskazanych już regulacji art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 23 ust. 1 pkt 38 i art. 30a ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.f. W takim też zakresie wszystkie istotne elementy, mające wpływ na powstanie obowiązku w tym podatku z tego źródła przychodów, muszą być odnoszone do podatnika jakim jest posiadacz jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym.

Potwierdzenie przedstawionych wyników wykładni systemowej oraz funkcjonalnej co do konieczności jednolitego traktowania podatników podatku dochodowego, uzyskujących podlegające opodatkowaniu dochody z omawianego źródła przychodów stanowi dokonana z dniem 1 stycznia 2014 r. nowelizacja u.p.d.o.f., wprowadzająca dodatkową regulację art. 22 ust. 1m tej ustawy (por. art. 2 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym, Dz. U. z 2013 r. poz. 1387). Zgodnie z tym ostatnim przepisem w przypadku odpłatnego zbycia udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, wykupu przez emitenta papierów wartościowych albo odkupienia (umorzenia) tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, a także zwrotu wkładów albo udziałów w spółdzielni, nabytych przez podatnika w drodze spadku, kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione przez spadkodawcę w celu objęcia lub nabycia tych udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, udziałów albo wkładów w spółdzielni, a także na nabycie tych tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych. W tym stanie rzeczy z dniem 1 stycznia 2014 r., przy niezmienionej treści art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., na zasadzie wprost wynikającej z dodanego przepisu art. 22 ust. 1m tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione przez spadkodawcę w celu objęcia lub nabycia tych udziałów w spółce kapitałowej oraz papierów wartościowych, udziałów albo wkładów w spółdzielni, a także na nabycie tych tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Zmianę polegająca na dodaniu w art. 22 ust. 1m tej ustawy należy uznać za zmianę usuwającą istniejące dotychczas wątpliwości interpretacyjne.

W zakresie, w jakim należało uznać wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym poniesione przez spadkodawcę za koszty uzyskania przychodów spadkobiercy z tytułu odkupienia tych jednostek przez fundusz, zmiana ta nie miała charakteru prawotwórczego. Norma ta była bowiem, jak wykazano, zawarta w treści przepisów obowiązujących przed tą zmianą. Zatem nowelizacja od dnia 1 stycznia 2014 r., przez dodanie dodatkowej jednostki redakcyjnej w art. 22, stanowiła jedynie doprecyzowanie, istniejących przed tą zmianą, zasad opodatkowania dochodu z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, eliminując tym samym wątpliwości, będące wynikiem przyjęcia różnej wykładni wskazanych przepisów, stanowiących od dnia 1 marca 2002 r. podstawę opodatkowania dochodu z tego tytułu.

Brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. po średniku w treści normatywnej zarówno przed 1 stycznia 2014 r., jak i po tej dacie mówi wyłącznie o tym, że wydatki na objęcie m.in. jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych są kosztem uzyskania przychodu z ich sprzedaży. Przepis ten wprowadza jedynie ograniczenie czasowe co do początkowego momentu, od którego podatnik jest uprawniony do rozpoznania kosztów z powyższego tytułu. Nie wskazuje jednakże expressis verbis, czy potrącenia tych wydatków w rachunku podatkowym może dokonywać tylko ta osoba fizyczna, która przedmiotowe jednostki nabyła, czy też zgodnie z ogólną regułą, wynikającą z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, który faktycznie uzyskuje przychód z tego tytułu, a takim może być wyłącznie bądź ich nabywca, bądź jak wskazano powyżej jego spadkobierca. Przyjmując pogląd organu interpretacyjnego w niniejszej sprawie doszłoby do sytuacji, nie do zaakceptowania z punktu widzenia wykładni prokonstytucyjnej, w której jednostki uczestnictwa w funduszu są przedmiotem dziedziczenia, a ustawa podatkowa miałaby wyłączyć prawo spadkobiercy do potrącenia wydatków na ich nabycie, czyli kosztu uzyskania przychodu. Przyjęcie powyższej wykładni art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., która dawałaby prawo do potrącania spadkobiercom wydatków poniesionych przez spadkodawcę na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, różnicowałaby sytuację spadkobierców wyłącznie w oparciu o moment sprzedaży. Stanowiłoby to ewidentne naruszenie wspomnianej powyżej, gwarantowanej przez ustawę zasadniczą, zasady równej ochrony prawnej dziedziczenia.

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdza, że organ interpretacyjny dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 14a - art. 14c, art. 120 i art. 121 § 1 O.p. oraz prawa materialnego, a mianowicie art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., poprzez błędną jego wykładnię. Przy ponownym rozpatrzeniu wniosku o interpretację indywidualną organ będzie zobowiązany, na podstawie art. 153 p.p.s.a., do uwzględnienia przedstawionej powyżej oceny prawnej dokonanej w tej sprawie przez Sąd.

W związku z powyższym wyrokiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że brak jest podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 3759/14) uchylającego zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. Nr IPPB2/415-23/14-2/MK1.

W dniu 15 czerwca 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3759/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3759/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.