IPPB2/415-228/10-2/MG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pomoc prawną, związaną z dochodzeniem należności z tytułu kary umownej od dewelopera, na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu 14 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z uzyskaniem od dewelopera części zasądzonej prawomocnym wyrokiem sądu kwoty - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z uzyskaniem od dewelopera części zasądzonej prawomocnym wyrokiem sądu kwoty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką uzyskuje przychody z tytułu stosunku pracy (stosunku służbowego). W dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną zawarł umowę nr 0124/PM/07 przyrzeczenia sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym i miejscem parkingowym oraz umowę przyrzeczenia sprzedaży udziałów (dalej: umowa) z Przedsiębiorstwem Handlowo-Usługowym "S" Sp. z o.o.

Całkowita cena zakupu lokalu, dotycząca przedmiotowej umowy, została określona na kwotę 266.009,85 zł.

W zawartej pomiędzy stronami umowie zastrzeżono, iż w przypadku skorzystania przez powodów z przysługującego im prawa do odstąpienia od umowy, pozwany będzie zobowiązany do zapłaty kary umownej w wysokości 10 % wpłaconych kwot.

W związku z niewywiązaniem się przez dewelopera z umowy, pismem z dnia 29 września 2008 r. małżonkowie odstąpili od zawartej w dniu 14 maja 2007 r. umowy. Jednocześnie współmałżonkowie wezwali dewelopera do zapłaty należności wynikających z kary umownej, zwrotu zapłaconej ceny zakupu oraz zapłaty odszkodowania za powstałą w związku ze zwłoką szkodą. Pismo to zostało odebrane przez dewelopera w dniu 2 października 2008 r.

Deweloper nie wywiązał się z obowiązku zwrotu ceny lokalu i zapłaty kary umownej i odszkodowania, w związku z czym w celu odzyskania tych należności współmałżonkowie zlecili prawnikowi podjęcie działań przed właściwym sądem i sporządzenie pozwu o zasądzenie:

W związku powyższym w 2008 r. z związku z dochodzeniem wspomnianych należności Wnioskodawca poniósł następujące koszty:

W 2009 r. Wnioskodawca uzyskał prawomocne orzeczenie sądu zasądzające na rzecz współmałżonków:

Deweloper w 2009 r. uiścił część zasądzonej kwoty 20.000 zł, w tytule wpłaty oznaczając jedynie sygnaturę sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1 wniosku. Odpowiedź na pytanie Nr 2 wniosku udzielona została odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Koszty są poniesione w celu uzyskania zapłaty kar umownych, są bezpośrednio związane z przychodem i powinny zostać zaliczone jako koszt uzyskania przychodu.

Przychód podlegający opodatkowaniu stanowi w tym przypadku część kwoty wpłaconej przez dewelopera, tj. 18.768 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej, źródłem przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Co do prawnopodatkowej kwalifikacji użytych w powyższym artykule stwierdzeń, po pierwsze słowo "w szczególności" każe zawarte w tym przepisie wyliczenie traktować jako wyliczenie przykładowe (katalog otwarty innych źródeł), a po drugie na poparcie tego założenia należy odwołać się do reguły ogólnej określonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem ściśle określonych.

Przychodami ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, mogą więc być także przychody z tytułów innych niż określone w art. 20 ust. 1 ustawy, w tym także z tytułu otrzymanej kary umownej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 przedmiotowej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów reguluje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanym przychodem. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Jak wynika z treści opisu stanu faktycznego w 2008 r. z związku z dochodzeniem od dewelopera należności Wnioskodawca poniósł koszty związane z wynagrodzeniem prawnika za przygotowanie pisma przedprocesowego w wysokości 500 zł, wynagrodzeniem prawnika za przygotowanie pozwu i reprezentowanie przed sądami w wysokości 1.500 zł oraz wpisem sądowym w wysokości 3.075 zł W 2009 r. Wnioskodawca uzyskał prawomocne orzeczenie sądu zasądzające na rzecz Wnioskodawcy i współmałżonki m.in. tytułem kary umownej kwotę 26.600 zł (wraz z odsetkami ustawowymi). Natomiast deweloper w 2009 r. uiścił część zasądzonej kwoty w wysokości 20.000 zł, w tytule wpłaty podając tylko sygnaturę sprawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz brzmienie cytowanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przyjmując za Wnioskodawcą, iż osiągnięty w 2009 r. przychód z tytułu otrzymanej od dewelopera kwoty zasądzonej prawomocnym wyrokiem sądu stanowi karę umowną, należy zakwalifikować go do kategorii przychodów z innych źródeł, w rozumieniu zacytowanego art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Jednakże organ podatkowy zaznacza, iż w niniejszej interpretacji nie odniósł się do prawidłowości ustalenia wysokości uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu z tytułu kary umownej (czy w kwocie 20.000 zł, czy w kwocie 18.768 zł, czy też w innej kwocie), bowiem zagadnienie to zostało omówione w odrębnym piśmie skierowanym do Wnioskodawcy, stanowiącym odpowiedź na pytanie Nr 2 wniosku.

W świetle przytoczonych przepisów prawa i nakreślonego stanu faktycznego należy uznać, iż poniesione przez Wnioskodawcę i prawidłowo udokumentowane koszty, tj. wynagrodzenie prawnika za przygotowanie pisma przedprocesowego, wynagrodzenie prawnika za przygotowanie pozwu i reprezentowanie przed sądami oraz wpis sądowy mogą być wykazane w rocznym zeznaniu podatkowym składanym za rok 2009 jako koszty uzyskania przychodów, tj. w zeznaniu za rok podatkowy, w którym Wnioskodawca uzyskał od dewelopera część zasądzonej przez sąd kwoty kary umownej.

W związku z powyższym organ podatkowy w tym miejscu pragnie wyjaśnić, iż w sytuacji, gdy zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu kwota dotyczy obojga współmałżonków, wówczas każde z małżonków winno w składanym za rok 2009 zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, według ustalonego wzoru (PIT-36), wykazać przychód z innych źródeł w wysokości połowy otrzymanej od dewelopera kwoty, a tym samym poniesione przez małżonków koszty związane z dochodzeniem należności, również powinny być ujęte przez każdego z małżonków w wysokości połowy ogółem poniesionych kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w składanym zeznaniu rocznym za 2009 rok uprawniony jest wykazać poniesione i prawidłowo udokumentowane koszty związane z wynagrodzeniem prawnika za przygotowanie pisma przedprocesowego, wynagrodzenie prawnika za przygotowanie pozwu i reprezentowanie przed sądami oraz wpis sądowy, jako koszty uzyskania przychodów, związane z uzyskaniem od dewelopera w 2009 r. części zasądzonej prawomocnym orzeczeniem sądu kwoty (w sytuacji, gdy przekazana przez dewelopera kwota stanowi karę umowną), mając jednakże na uwadze powyższe wyjaśnienie tut. organu podatkowego dotyczące wysokości osiągniętego przychodu i poniesionych kosztów przez obojga małżonków.

Ponadto należy dodatkowo wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pana, jako występującego z wnioskiem. Nie chroni natomiast Pana żony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.