IPPB2/415-226/10-2/AS - Koszty uzyskania przychodów w przypadku opodatkowania przychodu z tytułu otrzymania kary umownej od dewelopera.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu w celu opodatkowaniu przychodu z tytułu otrzymanej kary umownej od dewelopera - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu w celu opodatkowaniu przychodu z tytułu otrzymanej kary umownej od dewelopera.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2007 r. wraz z mężem zawarła z deweloperem umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży, zwana dalej: "umową przedwstępną". W związku z zawarciem umowy przedwstępnej zaciągnęli w Banku kredyt hipoteczny. W okresie od lutego 2007 r. do maja 2009 r. małżonkowie wpłacili deweloperowi 90 % ceny za lokal mieszkalny, z czego prawie 80 % pochodziło z zaciągniętego kredytu hipotecznego. Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej w przypadku nie wydania lokalu do dnia 31 lipca 2009 r. z winy zbywcy, na pisemne żądanie nabywcy zgłoszone zbywcy do dnia 14 sierpnia 2009 r. umowa powinna zostać rozwiązana, a kwoty dotychczas wpłacone podlegać będą zwrotowi w terminie 14 dni od daty rozwiązania umowy powiększone o odsetki w wysokości 10 % w stosunku rocznym.

Z uwagi na fakt, iż deweloper nie wydał małżonkom lokalu do dnia 31 lipca 2009 r., skorzystali z przysługującego prawa do żądania rozwiązania umowy przedwstępnej i umowa ta została rozwiązana, a kwoty wpłacone przez małżonków deweloperowi zostały im zwrócone wraz z odsetkami w wysokości 10 % w stosunku rocznym. Określona w powyższy sposób kara umowna została zatem naliczona przede wszystkim od kwot pochodzących z kredytu hipotecznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym rozliczając dochód za 2009 r. należy naliczone i zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego potraktować jako koszt uzyskania przychodu w związku z otrzymaną karą umowną od dewelopera.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie faktycznym rozliczając dochód za 2009 r. należy naliczone i zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego potraktować jako koszt uzyskania przychodu w postaci kary umownej (10 % odsetek) zapłaconej przez dewelopera.

W myśl postanowień art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 27-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów. W przedstawionym stanie faktycznym odsetki od kredytu hipotecznego nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odsetki te zostały naliczone i zapłacone (poniesione). Pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętym przychodem. Poniesienie wydatku w postaci zapłaconych odsetek od kredytu miało bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu - przychód to kwota stanowiąca 10 % (w stosunku rocznym) kwot pochodzących z kredytu hipotecznego, od którego zostały zapłacone odsetki. Ponadto pomiędzy wydatkiem w postaci zapłaconych odsetek a możliwością uzyskania przychodu istnieje związek przyczynowy. Gdyby kredyt nie został zaciągnięty i nie był następnie spłacany - przychód w postaci 10 % odsetek w ogóle nie zostałby osiągnięty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2007 r. wraz z mężem zawarła z deweloperem umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży. Zaciągnęli w Banku kredyt hipoteczny i wpłacili deweloperowi 90 % ceny za lokal mieszkalny, z czego prawie 80 % pochodziło z zaciągniętego kredytu hipotecznego. Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej w przypadku nie wydania lokalu do dnia 31 lipca 2009 r. z winy zbywcy, na pisemne żądanie nabywcy zgłoszone zbywcy do dnia 14 sierpnia 2009 r. umowa powinna zostać rozwiązana, a kwoty dotychczas wpłacone podlegać będą zwrotowi w terminie 14 dni od daty rozwiązania umowy powiększone o odsetki w wysokości 10 % w stosunku rocznym. Małżonkowie skorzystali z przysługującego prawa do żądania rozwiązania umowy przedwstępnej, a kwoty wpłacone przez małżonków deweloperowi zostały im zwrócone wraz z odsetkami w wysokości 10 % w stosunku rocznym.

Biorąc pod uwagę nakreślony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przychodem z innych źródeł, uzyskanym przez Wnioskodawcę, z tytułu kwot w postaci kary umownej (10 % odsetek) zapłaconej przez dewelopera.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż naliczone i zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego nie stanowią kosztu uzyskania przychodu z tytułu otrzymanej od dewelopera kwoty w postaci kary umownej (10 % odsetek). Wydatki poniesione przez małżonków na rzecz dewelopera niezależnie od pochodzenia zainwestowanych środków - własnych czy z kredytu hipotecznego, poniesione zostały w celu nabycia lokalu, a nie w celu otrzymania ww. kary umownej w postaci 10 % odsetek. Dlatego też twierdzenie Wnioskodawczyni, że istnieje racjonalny związek przyczynowo-skutkowy z osiągniętym przychodem jest nieprawidłowe.

Reasumując, należy stwierdzić, że rozliczając dochód za 2009 r. nie należy naliczonych i zapłaconych odsetek od kredytu hipotecznego traktować jako koszt uzyskania przychodu obliczając dochód do opodatkowania z tytułu kary umownej zapłaconej przez dewelopera.

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Panią interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego organu. Ponadto, powołana interpretacja wydana została w zakresie uzyskiwania dochodów z najmu i stosowania kosztów uzyskania przychodów w tym zakresie. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Ponadto należy dodatkowo wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pani, jako występującej z wnioskiem. Nie chroni natomiast Pani męża.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.