IPPB2/415-220/10-3/AK - Określenie skutków podatkowych pobrania przez spółkę zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazaniem pracownikom kart podarunkowych, bez uwzględnienia zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej "Wnioskodawca") dokonuje zamówień przedpłaconych kart podarunkowych "bonus + V. Electron" w firmie zajmującej się wprowadzaniem i obsługą takich kart na rynku polskim (dalej zwanej "Wydawcą"). Wydawca wprowadza karty we współpracy z jednym z komercyjnych banków oraz organizacją V. Każda karta związaną jest ze specjalnym rachunkiem technicznym prowadzonym przez bank. Przed użyciem karty rachunek wymaga zasilenia przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wykorzystuje opisane karty jako formę nagradzania swoich pracowników. Karty te, po zasileniu przez Wnioskodawcę, są następnie przekazywane określonym pracownikom. Pracownicy ci mogą przy użyciu kart, dokonywać dowolnych zakupów w każdym punkcie usługowo - handlowych, który akceptuje karty V. Mogą oni również dokonywać przy pomocy tych kart płatności w transakcjach internetowych. Pracownicy nie muszą posiadać rachunku związanego z kartą. Wspomniane rachunki techniczne prowadzone są na imię Wnioskodawcy. Karty wydawane będą z określonym terminem ważności a Wnioskodawca będzie mógł w tym czacie zasilać je dowolną ilość razy. Zasilenia odbywać się będą na podstawie zlecenia wydanego przez Wnioskodawcę w formie określonej przez Wydawcę.

Wnioskodawca zamierza traktować przekazanie kart pracownikom jako świadczenie dokonywane w ramach działalności socjalnej, finansowanej zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Świadczenia te zostaną sfinansowane w całości ze środków Funduszu Świadczeń Socjalnych ("ZFŚS"). W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza je traktować jako świadczenia wolne od podatku dochodowego do kwoty 380 zł., na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej zwanej "u.p.d.o.f.".

Wnioskodawca w grudniu 2009 r. wydał niektórym pracownikom przepłacone karty podarunkowe, o których mowa w pkt 1. Wnioskodawca potraktował jednak przekazane świadczenia w pełni sfinansowane ze środków ZFŚS - jako w całości opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych tj. bez zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. Wartość świadczeń została potraktowana jako przychód pracowników ze stosunku pracy, a Wnioskodawca - jako płatnik pobrał od ich wartości należny podatek dochodowy i dokonał jego wpłaty w formie zaliczek na podatek za grudzień 2009 r. Pracownicy ci nie otrzymywali w 2009 r. żadnych innych - poza wskazanymi kartami - świadczeń pieniężnych lub rzeczowych finansowanych z ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. Odpowiedź w zakresie pytania Nr 1 została rozpatrzona w interpretacji.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, pobranie i wpłacenie przez niego podatku od świadczeń przekazywanych pracownikom w postaci przedpłaconych kart podarunkowych, bez uwzględnienia zwolnienia przewidzianego art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f., skutkowało powstaniem nadpłaty podatku, a wniosek o jej stwierdzenie może złożyć zarówno Wnioskodawca jak i pracownik, z którego dochodu pobrano nienależny podatek.

W myśl art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się m.in. kwotę:

Moment powstania nadpłaty określa natomiast art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z § 1 tego przepisu nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, m.in. z dniem pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Z kolei powołany § 2 w pkt 1) wskazuje, iż dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. W analizowanej sytuacji przywołać trzeba ponadto art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje także, na podstawie art. 75 § 2 pkt 2 lit. c), płatnikowi, jeżeli nie będąc zobowiązanym do składania deklaracji, wpłacił podatek w wysokości większej od należnej.

Według art. 76c Ordynacji podatkowej nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji.

W opinii Wnioskodawcy z zestawienia powołanych wyżej przepisów wynika, iż w opisanym stanie faktycznym nadpłata powstała z dniem pobrania przez Wnioskodawcę (płatnika) nienależnego podatku. Fakt pobrania tego podatku stanowi zaś wystarczającą podstawę do złożenia przez pracownika (podatnika) wniosku o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej. Biorąc zaś pod uwagę fakt, iż nienależnie pobrany podatek został przez Wnioskodawcę wpłacony w postaci zaliczki, uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje również - zgodnie z art. 75 § 2 pkt 2 lit. c) - Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

W związku z powyższym od dnia 1 stycznia 2009 r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Zgodnie z treścią art. 72 § 1 ww. ustawy, za nadpłatę uważa się w szczególności kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Jednakże nie w każdej z tych sytuacji płatnikowi przysługuje prawo do żądania stwierdzenia nadpłaty. W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

Jednak jak wynika z art. 76c ustawy - Ordynacja podatkowa, nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji. W związku z powyższym, jeżeli płatnik nienależnie pobrał zaliczki od wypłaconych pracownikom świadczeń, wówczas zwolnienie uwzględni dopiero w rocznej informacji PIT-11, przygotowanej dla pracownika i właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Płatnik pomniejszy kwotę przychodu uzyskanego przez pracownika o wartość zwolnienia i wykaże zaliczki pobrane w ciągu roku, łącznie z zaliczkami od świadczeń zwolnionych, które odprowadził do urzędu skarbowego. Płatnik nie ma możliwości korygowania zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że przekazane na rzecz pracowników świadczenia korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., do wysokości limitu określonego w tym przepisie. Z uwagi na powyższe w odniesieniu do kwot przewyższających kwotę limitu 380 zł Wnioskodawca w informacji PIT-11 winien w poz. 36 wykazać kwotę przychodu wynikającą z różnicy pomiędzy ustawowym limitem a kwotą wypłaty pieniężnej, natomiast w poz. 40 wykazać kwotę faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy. Wnioskodawca z uwagi na wytyczne art. 76c ustawy Ordynacja podatkowa nie powinien korygować dotychczas wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy, zaś w deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R) wpisać dane o wysokości przychodów podlegających opodatkowaniu - z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik odzyska nadpłaconą zaliczkę wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym. Natomiast w sytuacji, kiedy Wnioskodawca wystawiając roczną informację PIT-11, dla pracownika i właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie postąpił zgodnie z powyższym, zobowiązany jest do sporządzenia korekt przedmiotowych deklaracji i przekazania ich pracownikom i właściwym naczelnikom urzędów skarbowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.