IPPB2/415-22/08-2/AZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/415-22/08-2/AZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2007 oraz w 2008 r. obcokrajowca posiadającego miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych na terytorium Hiszpanii pełniącego obowiązki prezesa zarządu Spółki z siedzibą w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2005-2007 obcokrajowca posiadającego miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych na terytorium Hiszpanii pełniącego obowiązki prezesa zarządu Spółki z siedzibą w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Królestwa Hiszpanii, gdzie posiada stałe miejsce zamieszkania, rodzinę i przyjaciół oraz główny ośrodek interesów gospodarczo - zawodowych (zatrudnienie oraz posiadanie akcji spółki h). Wnioskodawca legitymuje się ważnym ceryfikatem rezydencji dla celów podatkowych wydanym przez władze podatkowe w H (kopia w załączeniu). Wnioskodawca na stałe jest zatrudniony w H w spółce akcyjnej, gdzie uczestniczy w projektach międzynarodowych tej dużej korporacji. Spółka ta jest większościowym udziałowcem w polskiej spółce z. o.o. Jednym z obowiązków wnioskodawcy jest piastowanie funkcji prezesa zarządu polskiej spółki. Przez cały okres pełnienia funkcji w Polsce, jako prezesa zarządu, tj. od dnia 25 listopada 2005 r. oraz wcześniej jako członka zarządu, Wnioskodawca działa w oparciu o Uchwałę Zgromadzenia Wspólników Sp. z o.o., za odrębnym wynagrodzeniem.

W H natomiast, Wnioskodawca wynagradzany jest na podstawie odrębnej umowy o pracę w związku z zadaniami wykonywanymi w H oraz na terenie innych krajów Europy, z wyłączeniem Polski (gdzie przysługuje mu wspomniane wynagrodzenie od spółki-córki w Polsce). W 2006 r. system wynagradzania Wnioskodawcy nie ulegnie zmianie tzn. przysługiwać mu będzie wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu polskiej spółki, w związku z zadaniami wykonywanymi na terenie Polski oraz wynagrodzenie wypłacane w H w związku z działaniami w Hiszpanii i innych krajach europejskich, poza Polską. Zmianie ulegnie jedynie wysokość poszczególnych wynagrodzeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1.

Czy wnioskodawca w latach 2005 - 2007 podlegał oraz czy w 2008 r. będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i czy w opisanej sytuacji, prawidłowym jest postępowanie polegające na opodatkowaniu w Polsce podatkiem zryczałtowanym 20% wyłącznie wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji w zarządzie polskiej spółki.

2.

Czy w opisanej sytuacji, wynagrodzenie wypłacane wnioskodawcy w Hiszpanii podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Jest on rezydentem podatkowym H i w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów uzyskanych na terytorium Polski, tzn. w omawianej sytuacji, od przychodów z działalności wykonywanej osobiście na terytorium RP. Zdaniem wnioskodawcy, w latach 2005-2008 podlega on opodatkowaniu w Polsce jedynie od przychodów z tytułu pełnienia funkcji w zarządzie polskiej spółki, tzn. zryczałtowanemu podatkowi według stawki 20% od wartości wynagrodzenia ustanowionego na omawiany okres przez Zgromadzenie Wspólników polskiej spółki w odpowiedniej uchwale.

Ad. 2

W opisywanej sytuacji, wynagrodzenie wypłacane w H nie podlega jakiemukolwiek opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, ze osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, wyłączając jednakże osoby, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł znajdujących się w tym Państwie lub położonego tam majątku.

Definicja odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.), za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wtedy taki wypadek jest rozstrzygany zgodnie z następującymi zasadami:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d.

jeżeli sytuacji tej nie można określić zgodnie z postanowieniami litery c), właściwe władze umawiających się Państw rozstrzygają zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca w latach 2005 - 2007 oraz w 2008 r. spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w H jak i w Polsce. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca przebywa i pracuje w Polsce, natomiast w Hiszpanii posiada stałe miejsce zamieszkania, rodzinę, przyjaciół oraz tam mieści się jego główny ośrodek interesów gospodarczo - zawodowych (zatrudnienie oraz posiadanie akcji spółki h) i jest uznany za rezydenta podatkowego tego państwa, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, stwierdza się, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) umowy, nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

W konsekwencji, Wnioskodawca w latach 2005 - 2007 r. oraz w 2008 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oznacza to, iż w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 4a ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem H o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkowstwa w radzie nadzorczej albo radzie zarządzającej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Powyższy przepis oznacza, iż dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Hiszpanii z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki mającej siedzibę w Polsce, może być opodatkowany w Polsce.

Reasumując dochód Wnioskodawcy z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu w spółce mającej siedzibę w Polsce może być opodatkowany w Polsce na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Polski przychodów przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie wynagrodzenie wypłacane wnioskodawcy w H nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl