IPPB2/415-219/13-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dokonaniem przez Wnioskodawczynię na rzecz syna darowizny w postaci zwolnienia z długu (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dokonaniem przez Wnioskodawczynię na rzecz syna darowizny w postaci zwolnienia z długu (pytanie Nr 1).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni ("Wnioskodawczyni") jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej i tym samym nie jest wpisana do Rejestru Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni będzie mieć w przyszłości wierzytelności wobec jej syna z tytułu pożyczek udzielonych synowi przez osobę trzecią, czyli Wnioskodawczyni będzie z tego tytułu wierzycielem syna, a syn będzie jej dłużnikiem (Wnioskodawczyni nabędzie te wierzytelności tytułem wstąpienia w miejsce zaspokojonego wierzyciela - osoby trzeciej albo cesji wierzytelności z osoby trzeciej na Wnioskodawczynię za wynagrodzeniem).

Wnioskodawczyni zwolni syna w przyszłości w całości z powyższych długów na podstawie art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Odbędzie się to w ramach aktu notarialnego - umowy darowizny zawartej pod prawem polskimi przed notariuszem w Polsce. Zgodnie z kluczowym dla niniejszego wniosku o interpretację podatkową paragrafem tej umowy darowizny Wnioskodawczyni oświadczy, że niniejszym - w trybie art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - jako wierzyciel zwalnia nieodpłatnie syna jako dłużnika z długów, o których mowa w 51 ust. 2 tego aktu (czyli przedmiotowych Wierzytelności), a syn oświadczy, że zwolnienie to przyjmuje. W drugim punkcie tego paragrafu zawarte zostanie oświadczenie, że w celu uniknięcia wątpliwości Strony niniejszej umowy darowizny potwierdzają, że wierzytelności Darczyńcy wobec Obdarowanego, będące przedmiotem niniejszej umowy, wygasają z chwilą zawarcia tej umowy. Takich zwolnień z długu będzie kilka.

Zwolnienie z długu będzie dokonane bez jakiegokolwiek wynagrodzenia (nieodpłatnie) w celu obdarowania syna Wnioskodawczyni (causa donandi). W zamian Wnioskodawczyni nie otrzyma żadnego świadczenia od syna, w szczególności nie otrzyma zapłaty za wierzytelności.

Opisane świadczenia nie będą otrzymywane na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zamian za dokonanie zwolnień z długu Wnioskodawczyni nie otrzyma od syna żadnego świadczenia, ani ekwiwalentu świadczenia, w szczególności nie otrzyma zapłaty za zwolnienie z długu. Ponadto, w związku z otrzymaniem darowizny, ani teraz, ani w przyszłości syn nie będzie zobowiązany do dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz Wnioskodawczyni, jako darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 wniosku. Odpowiedź na zadane pytanie Nr 2 i 3 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt braku faktycznego przysporzenia majątkowego związanego ze zwolnieniem z długu po stronie Wnioskodawczyni, fakt, że jedynym podmiotem uzyskującym przysporzenie majątkowe jest syn Wnioskodawczyni oraz fakt, że zwolnienie z długu nie jest dokonane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (nie jest transakcją), jedynym przepisem prawa podatkowego, na podstawie którego w przedstawionym stanie faktycznym zwolnienie z długu może potencjalnie skutkować powstaniem u Wnioskodawczyni zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce (tekst jedn.: w szczególności dochodu lub przychodu opodatkowanego tym podatkiem) jest art. 199a ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 - dalej zwanej Ordynacją podatkową"). Poniżej Wnioskodawczyni przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska odnośnie rozumienia przepisów prawnych w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. - dalej zwanej "Ustawą o PIT"), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych wart. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a - c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się:

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 Ustawy o PIT, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

Z treści wskazanych wyżej przepisów Ustawy o PIT wynika, iż ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. W tych przypadkach jest mowa o odpłatnym zbyciu, realizacji praw, objęciu w zamian. Wśród sytuacji skutkujących powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych nie wymieniono przypadków, w których podatnik nieodpłatnie zwalnia z długu. Zdaniem Wnioskodawczyni z tego właśnie względu przepisy te nie będą miały zastosowania do planowanych zdarzeń przyszłych (zwolnień z długu).

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej określanej jako "Kodeks cywilny"). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Zgodnie z wyżej opisanym ustawowym modelem umowy darowizny świadczenia Wnioskodawczyni na rzecz syna Wnioskodawczyni będzie miało charakter całkowicie nieodpłatny i bezzwrotny. Oznacza to, że Umowy darowizny nie będą elementem jakiegokolwiek rozliczenia wzajemnego w teraźniejszości lub w przyszłości (w wyniku jakiejkolwiek czynności faktycznej lub prawnej), w tym w szczególności:

* zobowiązanie do bezpłatnych świadczeń określonych Umową darowizny nie będzie wynikać z innej umowy, ani z wyroku sądowego, ani z orzeczenia organu administracji, ani z obowiązku naprawienia szkody. Nie będzie istnieć również jakiekolwiek inne zobowiązanie w realizacji którego spełnione zostałyby zobowiązania określone Umową darowizny;

* z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawczyni nie będzie uprawniona do żądania od obdarowanego wynagrodzenia w jakiejkolwiek postaci;

* w związku z dokonaną darowizną Wnioskodawczyni nie nałoży na obdarowanego obowiązku jakiegokolwiek działania albo zaniechania;

* z dokonaną darowizną nie będą wiązać się uprawnienia Wnioskodawczyni do wpływania w jakikolwiek sposób na działalność syna Wnioskodawczyni.

Ponadto Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, iż Umowy darowizny będą zawarte poza zakresem działalności gospodarczej, tj. nie będą transakcjami między przedsiębiorcami. Samo pojęcie "transakcji" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. W związku z brakiem stosownej definicji ustawowej, zakres pojęciowy sformułowania "transakcja" należy poddać wykładni opartej o dyrektywy wykładni językowej. Zgodnie z definicją "transakcji" zawartą w Słowniku internetowym języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/szukaj/transakcja)"transakcja" to: 1. < >, 2.< >. W powyższych definicjach jest jednoznacznie mowa o operacjach, umowach "handlowych".

Akcent w definicjach zdecydowanie położony jest na charakter "handlowy", gospodarczy umów, co potwierdza również definicja "transakcji" w liczbie mnogiej, które to pojęcie powinno być rozumiane zgodnie ze słownikiem PWN Biznes jako akty kupna - sprzedaży, będące wynikiem działań gospodarczych stron zawierających transakcje".

Zgodnie z powyższym w przypadku zwolnienia z długu przez Wnioskodawcę poza działalnością gospodarczą nie mogą być traktowane jak transakcja.

Zdaniem Wnioskodawcy prezentowane przez niego stanowisko ugruntowane jest również w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Ministra Finansów. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie wskazać na niżej wymienione interpretacje prawa podatkowego.

Wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów:

* z dnia 20 czerwca 2011 r., Nr IPPB2/415-388/11-2/AK;

* z dnia 26 stycznia 2011 r., Nr IPPB2/415-914/10-4/MK1; z dnia 2 grudnia 2010 r., Nr IPPB2/415-800/10-2/AK.

Wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów:

* z dnia 5 sierpnia 2011 r., Nr IBPBII/2/415-11/MMa;

* z dnia 16 czerwca 2011 r., Nr IBPBII/2/415-370/11/JG; z dnia 12 stycznia 2011 r., Nr IBPBII/2/415-1085/10/MM.

Wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

* z dnia 30 czerwca 2011 r., Nr ILPB1/415-522/11-2/AG.

Mając na uwadze powyższe uregulowania zawarte w Ustawie o PIT należy stwierdzić, że wskutek zwolnienia syna Wnioskodawczyni z długu nie w ramach działalności gospodarczej, tylko w ramach wykonywania prywatnego prawa własności to co do zasady nie ma przepisów podatkowych, które mogłyby stanowić podstawę powstania po stronie Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego lub zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przedstawione zwolnienia z długu w formie umów darowizny Wnioskodawczyni na rzecz jej syna nie będą skutkowały powstaniem u Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Należy zauważyć, iż za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stwierdzić również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "nieodpłatnych świadczeń", dlatego każdy przypadek wymaga wnikliwej analizy pod kątem zaistnienia przesłanek pozwalających na ustalenie, że miało miejsce nieodpłatne przysporzenie w majątku danej osoby fizycznej (świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść nie świadcząc nic w zamian). Jednocześnie nie został wskazany nawet przybliżony katalog takich świadczeń, zatem sądzić należy, że świadczeniami nieodpłatnymi nie są tylko takie świadczenia, w wyniku których spełniający świadczenie nie uzyskał żadnych korzyści majątkowych pod jakąkolwiek postacią.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej i tym samym nie jest wpisana do Rejestru Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT.

W przyszłości Wnioskodawczyni będzie mieć wierzytelności wobec swojego syna z tytułu pożyczek udzielonych synowi przez osobę trzecią. Wnioskodawczyni nabędzie te wierzytelności tytułem wstąpienia w miejsce zaspokojonego wierzyciela - osoby trzeciej albo cesji wierzytelności z osoby trzeciej na Wnioskodawczynię za wynagrodzeniem.

Wnioskodawczyni zwolni syna w przyszłości w całości z powyższych długów na podstawie art. 508 ustawy - Kodeks cywilny. Odbędzie się to w ramach aktu notarialnego - umowy darowizny zawartej pod prawem polskimi przed notariuszem w Polsce, w której Wnioskodawczyni oświadczy, że w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego, jako wierzyciel zwalnia nieodpłatnie syna jako dłużnika z długów, (czyli przedmiotowych Wierzytelności), a syn oświadczy, że zwolnienie to przyjmuje oraz zostanie złożone oświadczenie, że wierzytelności Darczyńcy wobec Obdarowanego, będące przedmiotem ww. umowy, wygasają z chwilą zawarcia tej umowy. Takich zwolnień syna z długu przez Wnioskodawczynię w postaci aktu notarialnego - umowy darowizny będzie kilka.

Zwolnienie z długu będzie dokonane (nieodpłatnie) w celu obdarowania syna Wnioskodawczyni (causa donandi). W zamian Wnioskodawczyni nie otrzyma żadnego świadczenia od syna, w szczególności nie otrzyma zapłaty za wierzytelności. Ponadto, w związku z otrzymaniem darowizny, ani teraz, ani w przyszłości syn nie będzie zobowiązany do dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz Wnioskodawczyni, jako darczyńcy.

Zgodnie z treścią art. 508 Kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Z brzmienia tego przepisu wynika, że zwolnienie z długu dochodzi do skutku w wyniku umowy stron.

Przez pojęcie "darowizny" należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 ustawy - Kodeks cywilny) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowane zwolnienie z długu w ramach umowy darowizny należy rozpatrywać w kategoriach odpowiadających umorzeniu pożyczki, w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Należy mieć jednak na uwadze, że w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozpoznaje się przychodu w postaci utraconych korzyści np. w wyniku zwolnienie z długu w ramach umowy darowizny. Zatem w przypadku gdy po stronie podatnika w związku z realizacją danej czynności nie powstaną korzyści, nie powstanie również przychód, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Umowa darowizny jest typem umowy nazwanej, uregulowanym w przepisach Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z definicją zawartą w art. 888 Kodeksu Cywilnego, jednym z elementów niezbędnych dla uznania umowy przeniesienia własności za umowę darowizny jest nieodpłatność umowy. Tym samym - zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego zawarcie umowy darowizny powoduje wyłącznie jednostronne przysporzenie - po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym, zwolnienie z długu przez wierzyciela, poprzez zawarcie umowy o zwolnieniu z długu w drodze darowizny spowoduje wygaśnięcie istniejącego między Stronami zobowiązania. W konsekwencji, po zawarciu przedmiotowej umowy, dłużnik nie będzie zobowiązany do zwrotu przedmiotowych wierzytelności Wnioskodawcy.

Zatem zwolnienie z długu zrealizowane na podstawie umowy darowizny zwalniającej dłużnika, (syna Wnioskodawcy) z długu wobec wierzyciela (Wnioskodawcy), nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.