IPPB2/415-21/08-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia przez bank należności głównej oraz odsetek od kredytu udzielanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej:

* jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej przedawnionej wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia przez bank należności głównej oraz odsetek od kredytu udzielanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank jako podmiot działający w oparciu o ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) udziela kredytów osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej (dalej "kredytobiorcom"), na warunkach określonych w umowach. Zgodnie z zawartą umową kredytobiorca ma obowiązek spłacić kredyt w określonym czasie wraz z odsetkami. Zdarzają się jednak sytuacje, że kredytobiorcy nie wywiązują się z zawartych umów i dochodzi do:

W przedstawionych powyżej sytuacjach Bank wystawia informacje PIT-8C na kwoty umorzonej należności głównej oraz na kwoty odsetek. Bank ma jednakże poważne wątpliwości, czy należy wystawiać informacje PIT-8C w sytuacji przedstawionej w pkt 2 i 3 oraz czy powinien wystawiać informacje PIT-8C na kwotę umorzonych lub przedawnionych odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Stanowisko Banku odnośnie pytania 1:

W zakresie umorzenia bądź przedawnienia wierzytelności osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają szczegółowych uregulowań, jak przewiduje to ustawa w art. 14 ust. 2 pkt 6 w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Ustawodawca wskazuje jednak w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodów wartość innych nieodpłatnych świadczeń, które, zgodnie z art. 20 ust. 1, nie należą do przychodów określonych w art. 12 do 14, w tym w art. 14 ust. 2 pkt 6 oraz w art. 17 tej ustawy.

Przez "świadczenie nieodpłatne" należy rozumieć takie świadczenie, które przynosi korzyść majątkową tylko i wyłącznie temu, kto je otrzymuje.

Aby w świetle art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można było uznać określone świadczenie za świadczenie nieodpłatne stanowiące źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu musi dojść do zawarcia stosunku prawnego między stronami, w wyniku którego jedna ze stron dokona określonego świadczenia, a druga strona to świadczenie przyjmie nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem.

Natomiast świadczenie otrzymane przez podatnika, gdy spełniający świadczenie ma uzyskać w przyszłości określoną korzyść majątkową nie jest nieodpłatnym świadczeniem. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu nie zalicza się na przykład kwoty kredytu otrzymanego przez kredytobiorcę, gdyż jest on zobowiązany do jej zwrotu (z odsetkami) w określonym terminie. Jest to więc świadczenie o charakterze zwrotnym (zobowiązanie zwrotne).

Przemawia za tym fakt zwolnienia kredytobiorcy ze spłaty części wierzytelności oraz przyjęcia tego zwolnienia przez kredytobiorcę na podstawie podpisanej umowy. Po stronie kredytobiorcy dochodzi wtedy do przysporzenia majątkowego w wysokości umorzonej części, uprzednio otrzymanej, kwoty środków pieniężnych; kredytobiorca został zwolniony ze zwrotu tej części kredytu. Nastąpiła zmiana charakteru świadczenia, stało się ono świadczeniem-zobowiązaniem bezzwrotnym; u kredytobiorcy powstało trwałe przysporzenie majątku. Z uwagi na powyższe, zdaniem Banku, jest oczywiste, że w sytuacji, o której mowa w pkt 1, Bank jest zobowiązany do sporządzenia, na imię kredytobiorcy, informacji PIT -8C zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na kwotę umorzonej części należności głównej.

Kredytobiorca i poręczyciele ponoszą solidarną odpowiedzialność za spłatę kredytu udzielonego kredytobiorcy. Odpowiedzialność poręczycieli jest formą zabezpieczenia za cudzy dług. W przypadku braku spłat kredytu przez kredytobiorcę Bank może dochodzić należności od poręczycieli. Zawierając umowę ugody z poręczycielem, Bank jako wierzyciel, zrzeka się wobec niego spłaty całości długu po spełnieniu części świadczenia.

Zrzeczenie się przez Bank pozostałej do zapłaty kwoty długu wobec poręczyciela nie spowoduje u niego przysporzenia majątkowego albowiem nie poręczyciel zaciągnął kredyt i nie on otrzymał z Banku środki pieniężne (również nie on osiągnął korzyść ekonomiczną z udzielonego przez Bank kredytu). Poręczyciel nie był stroną na rzecz której Bank dokonał świadczenia pieniężnego.

W przedstawionej powyżej sytuacji, Bank nie dokonał świadczenia nieodpłatnego na rzecz poręczyciela.

U poręczyciela nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem Bank nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C na imię poręczyciela.

Z zasady, gdy zobowiązanie nie zostało wykonane, wierzyciel domaga się świadczenia na drodze postępowania sądowego, czy w inny sposób. Czasami w takiej sytuacji dochodzi do przedawnienia wierzytelności; termin przedawnienia roszczeń majątkowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym z tytułu kredytu udzielonego przez Bank, wynosi trzy lata (art. 118 k.c.). Oznacza to, że po upływie tego terminu kredytobiorca może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 k.c.). Należy zatem uznać, że mimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje i kredytobiorca ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast Bank nie może już dochodzić przymusowego jego wykonania. W praktyce odnotowuje się przypadki spłaty kredytu przez dłużnika po dacie jego przedawnienia. Z uwagi więc na fakt, że dłużnik mimo przedawnienia zobowiązania, może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia.

Zdaniem Banku, w sytuacji wymienionej w pkt 3, gdy Bank nie umorzył należności w trybie art. 508 k.c., samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bank nie jest zatem zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C.

Stanowisko Banku odnośnie pytania 2:

Zdaniem Banku - w sytuacji wymienionej w pkt 1 gdy Bank umarza kredytobiorcy, w trybie art. 508 k.c., obok części należności głównej również kwotę odsetek umownych, wymagalnych na dzień umorzenia - nie dochodzi u dłużnika do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu umorzonych odsetek. Kredytobiorca nie otrzymał bowiem świadczenia w postaci odsetek, a więc umorzone odsetki nie stanowią dla niego realnego przysporzenia majątkowego.

Podobnie w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (sygn. Bl14117-0003/06) z 6 marca 2006 r. wskazano, iż "kierując się ścisłą wykładnią systemową i celowościową przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy uznać, iż korzyści jakie osiąga dłużnik z tytułu umorzenia odsetek od kredytu (pożyczki) oraz kosztów jego windykacji są podatkowo obojętne, nie stanowią bowiem dla niego realnego przysporzenia majątkowego."

Zdaniem Banku, kwota umorzonych odsetek od kredytu, wymagalnych na dzień umorzenia, nie stanowi również przychodu podlegającego opodatkowaniu dla poręczyciela kredytu, o czym mowa w sytuacji opisanej w pkt 2, skoro jak uważa Bank przychodem takim nie jest kwota umorzonej należności głównej.

Podobnie w sytuacji przedstawionej w pkt 3, gdy zdaniem Banku, kwota przedawnionego zobowiązania z tytułu należności głównej nie stanowi dla kredytobiorcy przychodu podlegającego opodatkowaniu, to również tym przychodem nie jest kwota naliczonych od kredytu odsetek, wymagalnych na dzień przedawnienia.

W świetle powyższego Bank nie jest zobowiązany do wystawiania informacji PIT-8C na kwotę wymagalnych odsetek umownych w sytuacji opisanej w pkt 1-3.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 42a tej samej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zawarty katalog w powołanym wyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych innych źródeł ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Należy zatem przyjąć, iż do katalogu innych źródeł objętych zakresem regulacji art. 20 ust. 1 ww. ustawy można zaliczyć także inne przychody nie wymienione w tym przepisie.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Przy czym samo otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenia majątkowe (przychód).

Zmiana wysokości odsetek od kredytów w stosunku do pierwotnej umowy kredytowej mieści się w zasadzie swobody kształtowania umów kredytowych i nie wywołuje skutków podatkowych. Dotyczy to zarówno odsetek od kredytu za okres przypadający po zmianie warunków naliczania odsetek, jak również za okres przed zmianą warunków umowy, ale takich, których w dniu zmiany wysokości odsetek termin płatności jeszcze nie nastąpił (odsetek należnych, ale niewymagalnych).

Umorzenie kwot niezapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, których termin płatności upłynął - jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu. Dotyczy to zarówno odsetek skapitalizowanych, jak i odsetek wymagalnych, czyli takich, których w myśl postanowień umowy kredytowej termin płatności upłynął.

Przy udzielanych przez bank kredytach, występują tzw. odsetki karne, czyli przypadające od nieterminowo regulowanych zobowiązań wynikających z umowy należy rozpatrywać w zależności od treści umowy i szczegółowego określenia sposobu ich naliczania. Jeżeli umowa kredytowa jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy, wówczas odsetki te należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne. Natomiast, jeżeli umowa kredytowa daje wierzycielowi jednostronne prawo, z którego może skorzystać lub nie, do naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat kredytów - wówczas odstąpienie przez wierzyciela od naliczania takich odsetek nie stanowi przysporzenia dla kredytobiorcy. Także odstąpienie przez wierzyciela od dochodzenia od dłużnika odsetek należnych na podstawie art. 481 § 2 i 482 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nie wywołuje skutków podatkowych, gdyż przepisy te dają prawo dochodzenia ustawowych odsetek i nie skorzystanie z tego prawa przez wierzyciela nie stanowi przysporzenia dla dłużnika.

W odniesieniu powyższego do pytania 1:

W sytuacji opisanej w przedstawionym stanie faktycznym jako 1), dotyczącej umorzenia przez Bank części wierzytelności składającej się z należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień umorzenia, w związku z realizacją umowy ugody zawartej z kredytobiorcą, - umorzona część należności głównej i odsetek od kredytu wymagalnych na dzień umorzenia jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego umorzone części należności głównej i odsetki od kredytu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Płatnik, zgodnie z powołanym wyżej art. 42a nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Bank jako płatnik jest jednak obowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów według ustalonego wzoru PIT-8C.

* W tej części stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

W sytuacji opisanej w przedstawionym stanie faktycznym jako 2), dotyczącej umorzenia przez Bank części wierzytelności składającej się z należności głównej i odsetek umownych wymagalnych na dzień umorzenia, w związku z realizacją umowy ugody zawartej z poręczycielem - sytuacja jest analogiczna do sytuacji kredytobiorcy. Umorzone części należności głównej i odsetki od kredytu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Płatnik, zgodnie z powołanym wyżej art. 42a nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy. Bank jako płatnik jest jedna obowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów według ustalonego wzoru PIT-8C.

Poręczyciele i kredytobiorca ponoszą solidarną odpowiedzialność za spłatę kredytu udzielonego przez bank kredytobiorcy. W przypadku braku spłat kredytu przez kredytobiorcę Bank może dochodzić należności od poręczycieli. Zawierając umowę ugody z poręczycielem, Bank jako wierzyciel, zrzeka się wobec niego spłaty całości długu po spełnieniu części świadczenia, to mimo, iż nie poręczyciel zaciągnął kredyt i nie on otrzymał z Banku środki pieniężne (również nie on osiągnął korzyść ekonomiczną z udzielonego przez Bank kredytu), gdyż poręczyciel nie był stroną na rzecz której Bank dokonał świadczenia pieniężnego, powstaje po stronie poręczyciela przychód podlegający opodatkowaniu. Należy w tej sprawie zauważyć również, że poręczyciel może domagać się od kredytobiorcy zwrotu długu, którym obciążony został przez Bank na drodze powództwa cywilnego.

* W tej części stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

W sytuacji opisanej w przedstawionym stanie faktycznym jako 3), dotyczącej przedawnienia wierzytelności z tytułu należności głównej i odsetek wymagalnych oraz jej odpisania w księgach Banku w koszty nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu, bez zwolnienia kredytobiorcy z obowiązku spłaty wierzytelności w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego (k.c.):

Zgodnie z prezentowanym przez Wnioskodawcę stanowiskiem opisanej sytuacji, to jest przedawnienia wierzytelności, brak oświadczenia woli ze strony Banku o zwolnieniu kredytobiorcy z długu, a tym samym brak przyjęcia tego zwolnienia przez kredytobiorcę, świadczy o niemożliwości zaliczenia przedawnionej wierzytelności do innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez kredytobiorcę. W przypadku przedawnienia wierzytelności kredytobiorca może uchylić się od jej zaspokojenia. Należy zatem uznać, że mimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje i kredytobiorca ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast Bank nie może już dochodzić przymusowego jego wykonania. W praktyce odnotowuje się przypadki spłaty kredytu przez dłużnika po dacie jego przedawnienia. Z uwagi więc na fakt, że dłużnik mimo przedawnienia zobowiązania, może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia. W sytuacji, gdy Bank nie umorzył należności, samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bank nie jest zatem zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C.

* W tej części stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

W odniesieniu powyższego do pytania 2:

W przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia przez Bank części wierzytelności składającej się z należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień umorzenia, i umorzona część należności oraz umorzone odsetki od kredytu stanowią nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, co skutkuje uzyskaniem przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, - Bank wykonując obowiązki płatnika, w wystawianej informacji według ustalonego wzoru PIT-8C, musi w niej wykazać kwotę umorzonej przez Bank należności głównej jak również kwotę umorzonych odsetek umownych, wymagalnych na dzień umorzenia należności.

* W tej części stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Jeżeli natomiast dochodzi do sytuacji przedstawionej w pkt 3 stanu faktycznego, tj. przedawnienia wierzytelności z tytułu należności głównej i odsetek wymagalnych oraz jej odpisania w księgach Banku w koszty nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu, bez zwolnienia kredytobiorcy z obowiązku spłaty wierzytelności, tym samym nie dochodzi do powstania świadczenia powodującego powstania przychodu z innych źródeł podlegającemu opodatkowaniu - Bank nie jest zobowiązany do wystawiania informacji PIT-8C na kwotę przedawnionej należności głównej oraz wymagalnych odsetek umownych.

* W tej części stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.