IPPB2/415-203/11-4/MS1 - Opodatkowanie PIT nadwyżki ryczałtu określonego w regulaminie wynagradzania nad wielkością diety wynikającej z przepisów w sprawie podróży krajowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nadwyżki ryczałtu określonego w regulaminie wynagradzania nad wielkością diety wynikającej z rozporządzenia w sprawie podróży krajowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nadwyżki ryczałtu określonego w regulaminie wynagradzania nad wielkością diety wynikającej z rozporządzenia w sprawie podróży krajowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) należy do jednej z największych na świecie grup finansowych. Pod globalną marką skupiono dziesiątki towarzystw i spółek, których celem jest zapewnienie klientom bezpieczeństwa finansowego. Spółki Grupy zatrudniają ponad 200 tys. pracowników i specjalistów sprzedaży oraz działają w 56 krajach na pięciu kontynentach.

Wnioskodawca świadczy usługi ubezpieczenia na życie w grupach 1, 2, 3, 4 oraz 5 w oparciu o przepisy ustawy z dn. 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. W celu wykonania swojej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę zawartych zgodnie z polskimi regulacjami w zakresie prawa pracy. Wykonywanie zadań przez część pracowników wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów poza stałe miejsce pracy zarówno są to wyjazdy krajowe jak i zagraniczne. Do zadań pracowników należą m.in. spotkania biznesowe z klientami, agentami czy brokerami, przeprowadzanie szkoleń, udział w konferencjach, wyjazdy na rozprawy sądowe, przyjazdy pracowników z regionów do centrali Spółki.

Wnioskodawca przy podróżach służbowych zwraca pracownikom koszty przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, innych udokumentowanych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb oraz koszty całodziennego wyżywienia. Koszty całodziennego wyżywienia dla podróży krajowych zostały określone przez pracodawcę w postaci ryczałtu, przewyższającego wartość diet wynikających z rozporządzenia w sprawie podróży krajowych. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej krajowej zostały oparte na zapisach § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie podróży krajowych. Spółka nie wypłaca pracownikom diet według rozporządzenia w sprawie podróży krajowych, których wysokości określono dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, lecz zgodnie z brzmieniem art. 77 ^{5 §} 3 k.p., wypłaca ryczałt, którego wysokość została określona w regulaminie wynagradzania w kwocie 50 zł.

Dla określenia wysokości diety przy zagranicznych podróżach służbowych stosowane są stawki wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (dalej rozporządzenie w sprawie podróży zagranicznych). Wnioskodawca podkreśla, że cel podróży służbowych pracowników wiąże się z profilem działalności Spółki i ma związek z osiąganymi przez nią przychodami albo zachowaniem, czy też zabezpieczeniem źródła przychodów.

Spółka w niniejszym wniosku występuje we własnym imieniu celem ustalenia konsekwencji na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co bezpośrednio wpływa na obowiązki Spółki jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wysokość ryczałtu określona w regulaminie wynagradzania przewyższająca wielkość diety, wynikającej z rozporządzenia w sprawie podroży krajowych, winna stanowić przychód podlegający opodatkowaniu dla pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku, aby jako płatnik nadwyżkę ryczałtu doliczał do przychodów pracowników i opodatkował podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

A zatem ustawodawca ograniczył wysokość zwolnienia od podatku wyłącznie do diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, określonych w przepisach ustaw bądź wydanych przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej stosownych rozporządzeniach. W art. 77 ^{5 §} 2 k.p. przekazano Ministrowi właściwemu do spraw pracy delegację do określenia w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Dalsze brzmienie wskazanego przepisu k.p. wskazuje co rozporządzenie winno zawierać. W § 3, 4 art. 77 ⁵ k.p. zaznaczono, że warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż w sferze państwowej czy budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, przy czym wysokość diety nie może być niższa niż dieta określona dla pracowników zatrudnionych w sferze państwowej czy budżetowej. W przypadku braku w Spółce regulacji w powyższym zakresie pracownikom spoza sfery państwowej i budżetowej przysługują należności wynikające z rozporządzeń dotyczących podróży krajowych i zagranicznych. Podróżą służbową zgodnie z art. 77 ⁵ k.p. jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy - w celu wykonania zadania służbowego.

Zgodnie z § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie podróży krajowych dieta nie przysługuje pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. W przypadku podróży służbowych krajowych Spółka zwraca zatrudnionym na podstawie umowy o pracę pracownikom koszty całodziennego wyżywienia w postaci ryczałtu ustalonego w regulaminie wynagradzania, nie wypłaca pracownikom diet z tytułu podróży służbowych.

W przypadku nie wypłacania diet pracownikom ryczałt zapewniający całodzienne wyżywienie jest klasyfikowany zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako inne należności za czas podróży służbowej pracownika. Dalsze brzmienie artykułu stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Zapis wyżej wskazanego artykułu zawiera słowo lub czyli rozłączność (alternatywę): w pierwszym przypadku zwolnienie należności przyznanych pracownikom za czas podróży służbowych do wysokości wynikającej z odrębnych ustaw, w drugim przypadku zwolnienie zgodnie z przepisami rozporządzeń w sprawie podróży krajowych i zagranicznych dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Spółka nie jest jednostką państwową czy też samorządową jednostką sfery budżetowej, w związku z tym do niej zastosowanie będą miały odrębne ustawy, tj. Kodeks pracy. Stanowisko takie potwierdzone jest w art. 77 ^{5 §} 3 i § 5 k.p. Art. 77 ^{5 §} 3 k.p. wyraźnie wskazuje, że warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

W przypadku, gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2, czyli wynikających z rozporządzeń w sprawie podróży krajowych czy zagranicznych. W przypadku Spółki, co zostało zaznaczone w stanie faktycznym, uregulowano w regulaminie wynagradzania zasady zwrotu wydatków za czas podróży służbowych odbywających się na terytorium kraju. W przypadku zaś podróży zagranicznych brak jest odrębnych regulacji zawartych w regulaminie wynagradzania, dlatego też stosowane jest rozporządzenie w sprawie podróży zagranicznych.

Wnioskodawca podkreśla, że zasady zapewnienia całodziennego wyżywienia pracownikom w postaci ryczałtu wynikające z regulaminu wynagradzania obowiązują we wszystkich podmiotach należących do Grupy A. z siedzibą w Polsce i że jedna ze spółek Grupy A. - P. S.A otrzymał pozytywną w tym zakresie interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB4/415-848/10-4/MP z dnia 27 stycznia 2011 r.).

Na poparcie stanowiska Spółka przywołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2009 r. (sygn. IPPB2/415-454/09-4/AS), z dnia 26 stycznia 2009 r. (sygn. IPPB2/415-1513/08-2/AK), z dnia 23 lutego 2010 r. (sygn. IPPB1/415-934/09-5/KS), w których Minister Finansów zgodził się, że w przypadku, gdy Spółka sama finansuje koszty całodziennego wyżywienia pracowników (w przytoczonych interpretacjach dokonywano rzeczywistego zwrotu wydatków na podstawie rachunku bądź faktury), a pracownikom przebywającym w podróży służbowej nie są wypłacane diety, wartość finansowanych przez pracodawcę kosztów wyżywienia nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W związku z powyższym Spółka uważa, że nie występują u niej obowiązki płatnika w zaprezentowanym wyżej stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

A zatem ustawodawca ograniczył wysokość zwolnienia od podatku wyłącznie do diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, określonych w przepisach ustaw bądź wydanych przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej rozporządzeń z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Na podstawie powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracownikowi, z tytułu odbytej podróży służbowej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, przysługują diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, do wysokości określonej w ww. Rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należności te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Z uwagi na brak definicji podróży służbowej na gruncie prawa podatkowego do wyjaśnienia tej kwestii należy posłużyć się art. 77 ^{5 §} 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), zgodnie z którym, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy - w celu wykonania zadania służbowego.

Należy zauważyć, że zwolnienie z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika uzależnione jest od określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy.

Zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

Z kolei na pokrycie kosztów wyżywienia przysługuje pracownikowi dieta obliczona w wysokości i na zasadach określonych w § 4 ww. Rozporządzenia. Natomiast zgodnie z § 4 ust. 3 pkt 2 ww. Rozporządzenia dieta nie przysługuje pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę zawartych zgodnie z polskimi regulacjami w zakresie prawa pracy. Wykonywanie zadań przez część pracowników wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów poza stałe miejsce pracy, zarówno są to wyjazdy krajowe jak i zagraniczne.

Wnioskodawca przy podróżach służbowych zwraca pracownikom koszty przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, innych udokumentowanych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb oraz koszty całodziennego wyżywienia. Koszty całodziennego wyżywienia dla podróży krajowych zostały określone przez pracodawcę w postaci ryczałtu, przewyższającego wartość diet wynikających z rozporządzenia. Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej krajowej zostały oparte na zapisach § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie podróży krajowych. Spółka nie wypłaca pracownikom diet według rozporządzenia w sprawie podróży krajowych, których wysokości określono dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, lecz zgodnie z brzmieniem art. 77 ^{5 §} 3 k.p., tj. wysokość diety została określona w regulaminie wynagradzania w kwocie 50 zł.

Zatem w myśl cytowanych przepisów, jeżeli w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą służbową, to kwoty zwróconych pracownikowi wydatków związanych z podróżą służbową wynikających z przedstawionej przez pracownika faktury lub rachunku, czyli koszty całodziennego wyżywienia podczas podróży służbowej podlegać będą zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, iż Spółka sama finansuje bezpośrednio koszty całodziennego wyżywienia pracownika, a pracownikowi przebywającym w podróży służbowej nie są wypłacane diety.

Reasumując, jeżeli zostaną spełnione wszystkie warunki przedstawione powyżej, kwota ryczałtu określona w regulaminie wynagradzania przewyższająca wielkość diety, wynikającej z rozporządzenia w sprawie podroży krajowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy, jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.