IPPB2/415-193/14-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika w związku z uczestnictwem kluczowych pracowników spółki w programie motywacyjnym - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika w związku z uczestnictwem kluczowych pracowników spółki w programie motywacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka pod firmą X. S.A. (dalej jako "Wnioskodawca" lub "Spółka") wdraża obecnie program motywacyjny dla kluczowych pracowników. Konstrukcja tego programu została oparta o rozliczany pieniężnie pochodny instrument finansowy w postaci tzw. akcji syntetycznych.

Akcje syntetyczne przyznawane będą pracownikom na podstawie zawieranych z nimi umów, które określą liczbę przyznanych akcji oraz ich wartość nominalną. Z tytułu ich objęcia pracownik nie będzie uiszczał Spółce żadnej opłaty (premii). Akcje będą niezbywalne i uprawnionemu nie będzie też wolno w żaden sposób ich obciążać.

Objęte akcje syntetyczne mogą być następnie, po upływie określonych w umowie terminów i pod określonymi w niej warunkami, sukcesywnie przedstawiane Wnioskodawcy do wykupu. Pierwszy wykup może nastąpić po upływie roku od zawarcia umowy i objąć do 33% otrzymanych akcji. Następnie, co kolejny rok, pracownik może przedstawić do wykupu kolejne 33% akcji.

Jeżeli określone akcje nie zostaną przedstawione Spółce do wykupu przed upływem 6 lat od zawarcia umowy, wynikające z nich uprawnienia zostaną umorzone.

Podobnie, pracownik utraci uprawnienia z nieprzedstawionych do wykupu akcji w wypadku naruszenia wiążącego go zakazu konkurencji lub popełnienia innego czynu zabronionego godzącego w interes Wnioskodawcy. Warto również wspomnieć, iż przedstawienie akcji syntetycznych do wykupu nie jest dopuszczalne, jeżeli w poprzedzającym roku obrotowym Wnioskodawca poniesie stratę na poziomie skonsolidowanym (i nie jest możliwe do czasu pokrycia tej straty zyskiem kolejnych lat).

Z drugiej strony, po upływie 3 lat od zawarcia umowy Spółka nabywa uprawnienie do przymusowego wykupu posiadanych przez pracownika akcji syntetycznych.

Z tytułu wykupu akcji Wnioskodawca będzie wypłacał uprawnionym kwotę pieniężną odpowiadającą określonej w umowie wartości nominalnej wykupywanych akcji, skorygowanej (in plus lub in minus) o procentowo wyrażoną zmianę wartości rynkowej Wnioskodawcy pomiędzy dniem zawarcia umowy a dniem przedstawienia akcji do wykupu (nie więcej jednak niż +15% i nie mniej niż -15%). Umowa będzie przy tym określać sposób obliczania wartości rynkowej Wnioskodawcy.

Trzeba zaznaczyć, że akcje syntetyczne są wyłącznie instrumentem pochodnym skorelowanym z wartością rynkową Spółki. Nie wiążą się natomiast z nimi jakiekolwiek inne uprawnienia od opisanych powyżej. W szczególności, pracownicy nie nabywają żadnych praw korporacyjnych czy też prawa do udziału w zysku Wnioskodawcy.

Powiązanie kwoty wykupu akcji syntetycznych ze stopniem wzrostu wartości rynkowej Spółki ma na celu zmotywowanie osób zajmujących kluczowe stanowiska w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy do efektywnej pracy, a w konsekwencji, do zwiększenia wyników finansowych Spółki i wzmocnienia jej pozycji rynkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zawarciem umowy przyznającej pracownikom opisane wyżej akcje syntetyczne lub w związku z późniejszą wypłatą dokonywaną na rzecz pracowników z tytułu wykupu tych akcji syntetycznych będą na Spółce ciążyły, jako na płatniku, obowiązki obliczenia, poboru i wpłacenia właściwemu organowi podatkowemu podatku czy też zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ani w związku z zawarciem umowy przyznającej pracownikom akcje syntetyczne, ani w związku z późniejszą wypłatą dokonywaną na rzecz pracowników z tytułu wykupu tych akcji syntetycznych nie będą na nim ciążyły, jako na płatniku, obowiązki obliczenia, poboru i wpłacenia właściwemu organowi podatkowemu podatku ani zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm. - dalej jako "ustawa o PIT") osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Jak wynika z przytoczonego przepisu, obowiązek płatniczy aktualizuje się w sytuacji, gdy określona osoba wypłaca swojemu pracownikowi przychód ze stosunku pracy.

W tym kontekście trzeba zaznaczyć, że przyznanie pracownikowi akcji syntetycznych (tekst jedn.: opisanego na wstępie instrumentu pochodnego) nie prowadzi do uzyskania przez tego pracownika jakiegokolwiek przychodu. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż akcje syntetyczne same w sobie nie mają wartości rynkowej. Są one bowiem niezbywalne, nie wolno ich obciążać, nie są przedmiotem obrotu na jakimkolwiek rynku. Co więcej, z akcjami tymi nie wiążą się żadne uprawnienia korporacyjne czy też do udziału w zysku Spółki. Objęcie akcji nie daje więc pracownikowi wymiernych korzyści finansowych czy ekonomicznych. Rodzi ono jedynie potencjalną oraz obwarowaną ustalonymi w umowie warunkami i terminami możliwość uzyskania przychodów w przyszłości, w postaci kwot jakie zostaną wypłacone z tytułu wykonania praw z otrzymanych akcji. Przy czym, co warto podkreślić, wysokość tych kwot nie jest nawet znana w momencie objęcia akcji, gdyż zależy od instrumentu bazowego, tj. wskaźnika wartości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga również warunkowość praw z akcji syntetycznych - w momencie ich objęcia pracownik nie może mieć i nie ma żadnej pewności, czy w ogóle będzie możliwe wykonanie wynikających z nich praw (i uzyskanie związanego z tym świadczenia pieniężnego). Utraci je bowiem np. w wypadku naruszenia wiążącego go zakazu konkurencji. Wykonanie praw z akcji nie będzie również możliwe w razie poniesienia przez Wnioskodawcę straty w roku obrotowym, a trwała strata może nawet doprowadzić do utraty praw z akcji syntetycznych, z uwagi na ich ograniczenie w czasie sześcioletnim terminem.

Podsumowując, objęcie akcji syntetycznych nie spowoduje uzyskania przez pracownika jakiegokolwiek przychodu. W konsekwencji, w związku z zawarciem umowy przyznającej pracownikowi te akcje, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych ani zaliczki na ten podatek.

Obowiązek płatniczy nie powstanie także w wypadku późniejszej wypłaty pracownikowi świadczenia pieniężnego związanego z wykupem akcji syntetycznych. Wykup tych akcji będzie bowiem następował w wyniku realizacji przez pracownika praw wynikających z instrumentu pochodnego. Dochody z tego tytułu są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30b ustawy o PIT, przy czym żaden przepis tej ustawy nie nakłada obowiązków płatniczych na podmioty wypłacające tego rodzaju przychody. Dochód rozliczany będzie samodzielnie przez pracowników Spółki, którzy również samodzielnie dokonywać będą zapłaty należnego podatku (art. 45 ust. 1a pkt 1 i art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy o PIT).

Na Wnioskodawcy będzie natomiast ciążył przewidziany w art. 39 ust. 3 ustawy o PIT obowiązek przesłania, do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, pracownikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym, imiennej informacji (PIT-8C) o wysokości dochodu uzyskanego przez pracowników z tytułu realizacji praw wynikających z akcji syntetycznych.

Zamykając, należy jeszcze wskazać, że zaprezentowane wyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów skarbowych (por. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2013 r., znak IPPB2/415-564/13-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,

pobranie,

wpłacenie

* podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl przepisów art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o dochodach sporządzone według ustalonego wzoru.

W myśl art. 41 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy, sporządzone według ustalonego wzoru (informacje PIT-8C).

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż warunkiem istnienia obowiązków informacyjnych dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz tych osób.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przychodem podatkowym będzie również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W tym kontekście rozważenia wymagają skutki przyznania pracownikom instrumentu finansowego w postaci akcji syntetycznych, inkorporującego prawo do otrzymania w przyszłości kwoty pieniężnej, którego wartość uzależniona jest od określonej w umowie wartości nominalnej wykupywanych akcji syntetycznych, skorygowanej (in plus lub in minus) o procentowo wyrażoną zmianę wartości rynkowej Spółki pomiędzy dniem zawarcia umowy a dniem przedstawienia akcji do wykupu, co przekłada się na wysokość ostatecznej wypłaty dla osoby uprawnionej.

Jak wskazano we wniosku, przyznane instrumenty finansowe w postaci akcji syntetycznych stanowią pochodny instrument finansowy, są niezbywalne i nie są notowane na giełdzie, ponadto z tytułu ich posiadania pracownik nie ma w tym czasie prawa ich zbycia, ani żadnych praw korporacyjnych z nich wynikających (nie przysługują tej osobie prawa korporacyjne i majątkowe w szczególności prawa głosu czy dywidendy).

Tym samym stwierdzić należy, że samo przyznanie pracownikom na podstawie zawartej umowy pochodnych instrumentów finansowych w postaci akcji syntetycznych w ramach programu motywacyjnego nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest bowiem związane z jakimkolwiek przysporzeniem w majątku osoby, której zostały przyznane.

W konsekwencji w momencie nabycia przez uczestników niezbywalnego prawa w postaci akcji syntetycznych stanowiącego pochodny instrument finansowy uprawniającego do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej (uzależnionej od wzrostu wartości rynkowej Spółki) nie będzie ciążyć na Spółce obowiązek płatnika, czy też obowiązek informacyjny.

Osobnego rozważenia wymaga natomiast rozstrzygnięcie kwestii ciążących na Spółce obowiązków płatnika w chwili realizacji praw wynikających z instrumentu finansowego w postaci akcji syntetycznych stanowiących pochodny instrument finansowy uprawniający do otrzymania w przyszłości kwoty pieniężnej (uzależnionej od od wzrostu wartości rynkowej Spółki) przez osoby biorące udział w programie, tj. kluczowych pracowników Spółki.

Z wniosku wynika, że Spółka wdraża dla kluczowych pracowników program motywacyjny, którego konstrukcja oparta jest o rozliczany pieniężnie pochodny instrument finansowy w postaci tzw. akcji syntetycznych, skorelowany z wartością rynkową Spółki.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku zrealizowania przez uprawnionych kluczowych pracowników Spółki praw wynikających z akcji syntetycznych, stanowiących pochodne instrumenty finansowe w drodze rozliczenia pieniężnego, uprawnieni kluczowi pracownicy Spółki osiągną przychód, który należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód ten nie będzie stanowił dla Uprawnionych przychodu ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy (Spółce) nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika.

Stosownie do art. 30b ust. 6 tej ustawy rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 (PIT-38) wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Powyższe oznacza, że do rozliczenia przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych w postaci akcji syntetycznych, uprawniających do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego, w tym złożenia zeznania i zapłaty podatku zobowiązani będą wyłącznie uprawnieni kluczowi pracownicy Spółki, których prawa zostaną zrealizowane. W tym zakresie na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Zgodnie jednak z treścią ww. wymienionego art. 39 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek sporządzenia imiennych informacji o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 spoczywa na podmiotach, które dokonują wypłaty świadczeń stanowiących dla podatnika dochody kapitałowe lub podmiotów za pośrednictwem, których podatnik uzyskuje dochody.

W konsekwencji na Spółce, jako podmiocie dokonującym przedmiotowych wypłat na rzecz uprawnionych kluczowych pracowników Spółki, będzie spoczywał obowiązek sporządzenia imiennych informacji PIT-8C zgodnie z dyspozycją ww. art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w momencie przyznania uczestnikom programu motywacyjnego niezbywalnego warunkowego prawa w postaci akcji syntetycznych, stanowiącego pochodny instrument finansowy uprawniającego do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej (uzależnionej od wartości rynkowej Spółki) nie będzie ciążyć na Spółce obowiązek płatnika, czy też obowiązek informacyjny. Natomiast na Spółce, jako podmiocie dokonującym wypłat związanych z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych w postaci akcji syntetycznych, uprawniających do otrzymania rozliczenia pieniężnego na rzecz uprawnionych kluczowych pracowników Spółki, będzie spoczywał obowiązek sporządzenia imiennych informacji PIT-8C zgodnie z dyspozycją art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej organu podatkowego - wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.