IPPB2/415-188/08-2/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB2/415-188/08-2/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2004 r. i latach następnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2004 r. i latach następnych.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2004 Wnioskodawca wyjechał z Polski do Wielkiej Brytanii, od tego czasu życie jego i jego żony (praca, nauka itp.) umiejscowione są w tym kraju, co oznacza, że ośrodek interesów życiowych wg Wnioskodawcy znajduje się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca uważa, że Polskie przepisy jasno regulują kwestię ośrodka interesów życiowych. Jednak biorąc pod uwagę różne interpretacje, sytuacja nie wydaje się już taka prosta. Opierając się na głównej wykładni t. j. na interpretacji Ministerstwa Finansów Wnioskodawca wnioskuje, iż ośrodek jego interesów życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Zarówno Wnioskodawca (jak i jego żona) od początku pobytu zatrudnieni są na czas nieokreślony, Wnioskodawca jako inżynier automatyki w Austriackiej firmie, a żona jest księgową w jednym z muzeów w Londynie. W ciągu ostatnich czterech lat emigracji Wnioskodawca oraz jego żona uczęszczali do szkół, koledzy. Początkowo były to kursy językowe w chwili obecnej studia kierunkowe - podyplomowe-informatyczne: specjalność sieci komputerowe. Wnioskodawca nie posiada w Polsce nieruchomości, gospodarstwa rolnego, nie prowadzi żadnego rodzaju inwestycji ani działalności gospodarczej. W Polsce nie uzyskuje również żadnych dochodów, nie jest zameldowany oraz posiada status rezydenta podatkowego w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca powinien rozliczać się z Urzędem Skarbowym i płacić podatek w Polsce od uzyskanych dochodów w Wielkiej Brytanii w przypadku powrotu do Polski.

Zdaniem wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić podatku w Polsce, gdyż ośrodek jego interesów życiowych w okresie którego dotyczy zapytanie znajduje się w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie do treści art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 r. i 2008 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od maja 2004 r. do końca 2007 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii. W tym państwie mieszkał wraz z żoną z zamiarem stałego pobytu, studiował, zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony, posiada status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii. Mając powyższe na względzie z tym państwem łączyły Pana ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste. Wnioskodawca w ww. okresie nie uzyskiwał w Polsce żadnych dochodów oraz nie posiadał nieruchomości, gospodarstwa rolnego, nie prowadził żadnych inwestycji ani działalności gospodarczej.

Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa do końca 2007 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlegał Pan opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody osiągnięte w Zjednoczonym Królestwie w ww. okresie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast opodatkowanie podatkiem dochodowym Pana dochodów w 2008 r. będzie uzależnione od Pana planów i sytuacji jaka może mieć miejsce w przeciągu całego roku.

W sytuacji, kiedy zdecyduje się Pan na powrót do Polski, zmieni się Pana rezydencja podatkowa, będzie Pan traktowany przez polskie organy podatkowe jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce i będzie Pan podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tzn. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów) - zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl