IPPB2/415-158/07-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia -.-.2007 r. (data wpływu -.-.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za przychód pracownika wartości spotkania integracyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu -.-.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za przychód pracownika wartości spotkania integracyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca organizuje integracje pracownicze polegające na uczestnictwie pracowników w imprezie sportowo-rekreacyjnej takiej jak: wycieczka krajoznawcza, spływ kajakowy. Koszt integracji finansowany jest ze środków ZFŚS. Imprezy skierowane są do wszystkich pracowników. W ramach działalności socjalnej pracodawca zarówno kupuje usługę (organizację imprezy), ale również w ramach tejże działalności socjalnej samodzielnie organizuje imprezę sportowo-rekreacyjną. Wówczas do kosztów organizacji zlicza transport, wyżywienie, wynajem sali, obsługę opiekuna lub przewodnika. Jednocześnie pracodawca administrując środkami funduszu, w tym wydatkując je, kieruje się kryterium socjalnym. Tzn. że wysokość świadczenia dla danej osoby uzależnia od jego sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej. Realizuje to poprzez wprowadzenie kilku grup i ustaleniu odpłatności w różnych kwotach dla poszczególnych osób. I tak np. jedna grupa pracowników otrzymuje dofinansowanie w wysokości 100% wartości świadczenia, kolejna 90% i następna 80%. Resztę dopłaca pracownik we własnym zakresie. Wartość świadczenia to ustalona przez komisję socjalną kwota na osobę przez zsumowanie kosztów imprezy podzielonej przez ilość zadeklarowanych uczestników. I tak np. wartość wynajmu wyczarterowanego statku rejsowego na całą grupę to 3000 zł (wartość ta jest kwotą ryczałtową, taką samą kwotę płaci się niezależnie od ilości uczestników) do tego dolicza wartość organizacji imprezy integracyjnej w miejscu docelowym po zakończeniu rejsu (wynajem sali - terenu, wyżywienie) również w kwocie ryczałtowej. Tak samo sprawa przedstawia się z transportem, gdzie płaci za cały autobus, niezależnie od tego ile osób pojedzie. Taka sumę dzieli przez ilość zadeklarowanych uczestników. Wartość dofinansowanego świadczenia z funduszu socjalnego jest więc ustalona poprzez proste dzielenie, które służy głównie ustaleniu wartości integracji dla potrzeb funduszu socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość spotkania integracyjnego wyliczona tylko dla potrzeb zastosowania kryterium socjalnego może być traktowana jako przychód pracownika. Czy wartość integracji bez noclegu, należy opodatkować, natomiast z noclegiem opodatkować wyłącznie wartość noclegu, czyli tą wartość którą można przypisać do osoby.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ponieważ świadczenie nie jest imiennie adresowane do poszczególnych pracowników, niezależnie od posiadanej informacji, jacy pracownicy uczestniczą, w wyniku czego nie jest możliwe określenie wartości świadczenia przypadającego konkretnemu pracownikowi, nie zalicza się go do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób kalkulowania należności za przejazd autokarem liczony według przejechanych kilometrów, ma postać opłaty zryczałtowanej tj. takiej, w której podmiot finansujący zobowiązanie będzie musiał zapłacić określoną kwotę bez względu na to, jaka liczba pracowników pojedzie na wycieczkę. To samo dotyczy zapewnienia opieki przewodnika, wynajmu sali lub usługi gastronomicznej wynegocjowanej dla całego spotkania integracyjnego, należność taka będzie bowiem niezmienna niezależnie od ilości pracowników. O konieczności opodatkowania świadczenia można mówić wtedy, gdy opłaty przybiorą postać zindywidualizowaną (imiennie adresowaną), np. łączna należność będzie wielokrotnością indywidualnych stawek jak to ma miejsce w przypadku noclegu, kosztu biletów na osobę, które można przypisać do pracownika i potraktować jako przychód podlegający opodatkowaniu. Ponadto w trakcie integracji nie jest możliwe skontrolowanie ile dany pracownik skonsumował potraw, w jakim stopniu korzystał z udostępnionej sali. Nie jest możliwe określenie wartości świadczonej usługi na konkretnego uczestnika w inny sposób niż poprzez podzielenie ilości poniesionych kosztów przez liczbę uczestników. A takie wyliczenie nie odzwierciedli prawdziwej sytuacji. W związku z powyższym w ocenie spółki, wartość udostępnionych świadczeń w trakcie ww. integracji pracowniczej takich jak nocleg i bilety, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu powyżej kwoty 380 zł w roku, natomiast pozostałe koszty takie jak transport, wyżywienie, przewodnik nie stanowią dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto w przypadku gdy pracownik zachoruje i nie może korzystać ze zryczałtowanej usługi a był na liście wówczas bezpodstawnie zostałby obciążony podatkiem od wartości świadczenia z którego nie korzystał.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przesłanki określone w powyższym przepisie muszą być spełnione łącznie, a zatem:

* świadczenie musi być świadczeniem rzeczowym,

* źródła finansowania promowane zwolnieniem od podatku to wyłącznie środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* w danym roku podatkowym zwolnieniem objęta jest wyłącznie wartość świadczenia rzeczowego w kwocie nie przekraczającej 380 zł,

* świadczenie nie może być dokonane w postaci bonu, talonu i innego znaku, uprawniającego do wymiany na towary lub usługi.

Mając więc na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy świadczenie nie jest imiennie adresowane do poszczególnych pracowników, w wyniku czego nie jest możliwe określenie wartości świadczenia przypadającego konkretnemu pracownikowi, nie zalicza się go do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawiona we wniosku sytuacja jest odmienna od takich stanów faktycznych, w których w ramach imprezy integracyjnej organizator zapewnia uczestnikom określoną ilość produktów żywnościowych. W takiej sytuacji uczestnicy mogą korzystać z wyżywienia w różnym zakresie i nie ma możliwości przypisania konkretnych świadczeń poszczególnym osobom.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, pracodawca organizuje integracje pracownicze polegające na uczestnictwie pracowników w imprezie sportowo-rekreacyjnej takiej jak: wycieczka krajoznawcza, spływ kajakowy. Koszt integracji finansowany jest ze środków ZFŚS. Imprezy skierowane są do wszystkich pracowników. W ramach działalności socjalnej pracodawca zarówno kupuje usługę (organizację imprezy), ale również w ramach tejże działalności socjalnej samodzielnie organizuje imprezę sportowo-rekreacyjną. Wówczas do kosztów organizacji zlicza transport, wyżywienie, wynajem sali, obsługę opiekuna lub przewodnika.

Fakt, iż przedmiotowe świadczenie kierowane jest do wszystkich pracowników, nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę - uczestnika wycieczki czy spływu kajakowego. Pracodawca jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie. Może także dokładnie sprecyzować, jakie osoby podróżowały autobusem, przebywały na pokładzie wyczarterowanego statku rejsowego. W sytuacji gdy zostaną wykupione bilety na rejs statkiem, ich wartość stanowi wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika. W sytuacji, gdy wyczarterowany jest statek rejsowy, wartość świadczenia uzyskanego przez każdego z pracowników można ustalić dzieląc wartość opłaty za czarter przez ilość uczestników wycieczki. To samo dotyczy wyżywienia, kosztu obsługi opiekuna czy przewodnika. Jeżeli wyżywienie wliczone jest w cenę biletu, wartość biletu stanowi przychód pracownika, uczestnika wycieczki, z tytułu nieodpłatnego świadczenia. W sytuacji, gdy organizator zamawia posiłki w lokalach gastronomicznych, wartość nieodpłatnego świadczenia stanowi cena otrzymanego (zakupionego przez organizatora) posiłku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, iż przychodem podatnika, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, może być jedynie wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. By po stronie pracownika powstał przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieć musi możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonego świadczenia, przypadającego na pracownika. W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, po stronie pracownika powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy podatkowej z tytułu wydatków opłaconych przez pracodawcę, ponieważ istnieje możliwość ustalenia indywidualnego przychodu pojedynczego pracownika.

W tej sytuacji również nie będzie miało zastosowanie powołane przez Wnioskodawcę zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż mowa jest w tym zwolnieniu o wartości rzeczowych świadczeń, co nie jest tożsame ze świadczeniami o których mowa we wniosku. Ze zwolnienia powyższego korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym. Nie można uznać, iż wartość wycieczki, koszty przewozu, noclegu, wyżywienia w części finansowanej przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym. Materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają np. paczki świąteczne, wartość biletów, wartość karnetu na basen czy siłownię.

Tak więc, opodatkowaniu będą podlegać te wszystkie świadczenia, w których opłaty przybiorą postać zindywidualizowaną (imiennie adresowaną), jak w przypadku zakupu biletów, opłaty za noclegi pracowników, wynajem autokaru na wycieczkę, usługi gastronomiczne, opłaty przewodnika lub opiekuna.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.