IPPB2/415-1309/08-2/JS - Możliwość skorzystania z abolicji podatkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 9 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z abolicji podatkowej- jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z abolicji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1999 r. Wnioskodawca mieszka i pracuje legalnie w Wielkiej Brytanii. Z kraju wyjechał po ukończeniu szkoły i nigdy tu nie pracował i nie uzyskiwał żadnych dochodów. W momencie wyjazdu Wnioskodawca nie posiadał także mieszkania - mieszkał wraz z rodzicami. Nadal jest kawalerem. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca mieszka i pracuje już 9 lat i ma zamiar nadal tam pozostać. W dniu 27 września 2005 r. Wnioskodawca uzyskał statut rezydenta podatkowego, co nie zmienia faktu, że wcześniej czyli od 1999 r. rozliczał się z podatków i był ubezpieczony w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przynajmniej w jednym roku podatkowym w okresie 2002-2007 Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z powyższym może skorzystać z abolicji podatkowej zgodnie z ustawą z dnia 25 lipca 2008 r. (Dz. U. Nr 143, poz. 894).

Zdaniem Wnioskodawcy:

W latach 2002-2007 podlegał obowiązkowi podatkowemu w Wielkiej Brytanii, ponieważ tam było i jest jego miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych. Nie podlegając obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie może skorzystać z abolicji podatkowej wg ustawy z 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894) i nie będzie składał zeznań podatkowych za lata 2002 - 2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894) dotyczy podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 r. do 2007 r., podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast osoba fizyczna, która przeniosła rezydencję podatkową do innego państwa, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Do końca 2006 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierała definicji miejsca zamieszkania dla celów określenia obowiązku podatkowego. W konsekwencji interpretacja tego pojęcia była oparta na postanowieniach zawartych w art. 25 Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Od 1 stycznia 2007 r. miejsce zamieszkania zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy podatkowej, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w latach 2002 - 2007 podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Posiada Pan miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie Pan pracuje, płaci podatki, składki na ubezpieczenie. Od momentu wyjazdu z Polski (1999 r.), przebywa Pan nieprzerwanie w Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu. W Polsce nigdy Pan nie pracował i nie uzyskiwał żadnych dochodów. Jest Pan kawalerem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż nie może Pan skorzystać z abolicji podatkowej w latach 2002 - 2007, gdyż posiada Pan w tych latach w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.