IPPB2/415-128/11-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 12 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego w spadku w 1993 r.,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego ponad udziały nabyte w 1993 r. w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2007 r.

W dniu 12 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawczyni Pan Bohdan W. posiadał 10/54 udziałów w kamienicy w R. przy ul. K. Po śmierci ojca w roku 1993, w wyniku postępowania spadkowego w roku 1994 udziały te po #189; otrzymała matka Wnioskodawczyni Pani Janina W. i Wnioskodawczyni. Przed rokiem 1990 współwłaściciele kamienicy zajęli lokale im odpowiadające na zasadzie współwłasności (bez przydziału sądu). Wnioskodawczyni nadmieniła, że po sądowym zniesieniu współwłasności w 2007 r. każdy otrzymał te same lokale, które zajął wcześniej. Wnioskodawczyni zajęła mieszkanie na I piętrze o powierzchni 123,5 m ² i lokal użytkowy na parterze o powierzchni 19,80 m ^2. W lokalu mieszkalnym zameldował się syn Wnioskodawczyni z żoną i z dzieckiem w 1996 r.

W 1988 r. współwłaściciele kamienicy zwrócili się do Sądu o zniesienie współwłasności. Pierwszy wyrok w tej sprawie zapadł w 2005 r. Na mocy tego wyroku wszystkie udziały były przypisane Wnioskodawczyni, ponieważ matka Wnioskodawczyni wnioskowała na sprawie o zniesienie współwłasności 27 stycznia 2004 r. o przyznanie Wnioskodawczyni wszystkich lokali przysługujących Wnioskodawczyni i matce Wnioskodawczyni łącznie i tym samym zrzekła się swojego udziału na korzyść Wnioskodawczyni na zasadzie zniesienia współwłasności (więc w 2005 r. na mocy wyroku sądu Wnioskodawczyni już posiadała wszystkie udziały po ojcu - swoje i swojej matki). Jednak wyrok ten nie uprawomocnił się z powodu sprzeciwu jednego ze współwłaścicieli dotyczącego lokali na poddaszu. Następny prawomocny wyrok zapadł w 2007 r. W jego wyniku lokale na poddaszu zostały wpisane do części wspólnych, a Wnioskodawczyni musiała spłacić wyszczególnionych współwłaścicieli. Z wysokości swoich udziałów Wnioskodawczyni otrzymała na własność trzy lokale:

* lokal użytkowy 19,80 m ² wraz z częściami wspólnymi 198/3685 (który Wnioskodawczyni użytkowała od 1996 r.),

* lokal mieszkalny 28,60 m ² wraz z częściami wspólnymi 286/3685,

* lokal mieszkalny 123,5 m ² z podschodówką 1,60 m ² wraz z częściami wspólnymi 1251/3685 (który Wnioskodawczyni użytkowała od 1996 r.).

Wnioskodawczyni podniosła, iż nie było fizycznej możliwości innego podziału tych lokali i dlatego Wnioskodawczyni otrzymała je w całości. Sąd nie określił, co Wnioskodawczyni dostała ponad swój udział. Współwłaścicielom, jak wynika z postanowienia Sądu Wnioskodawczyni spłaciła kwotę 27.510,88 zł (dwadzieścia siedem tysięcy pięćset dziesięć złotych osiemdziesiąt osiem groszy). Zdaniem Wnioskodawczyni wartość jaką spłaciła nie przekracza 5 % wartości udziałów Wnioskodawczyni.

W dniu 28 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal mieszkalny 123,5 m ² z podschodówką 1,60 m ² wraz z udziałami w częściach wspólnych 1251/3685 za kwotę 295.000 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć tysięcy złotych). Wnioskodawczyni pozostały dwa lokale: użytkowy 19,80 m ² i mieszkalny 28,60 m ² na parterze i udziały w częściach wspólnych 484/3685.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni powinna płacić podatek dochodowy ze zbycia części nieruchomości (lokal mieszkalny o powierzchni 123,5 m ² z podschodówką 1,60 m ²). Jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze sprzedaży lokalu nie powinna płacić podatku dochodowego, ponieważ udziały w tym lokalu Wnioskodawczyni posiadała przed rokiem 2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego w spadku w 1993 r., natomiast w części dotyczącej braku obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego ponad udziały nabyte w 1993 r. w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2007 r. uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Ojciec Wnioskodawczyni posiadał 10/54 udziałów w kamienicy. Po śmierci ojca w roku 1993, w wyniku postępowania spadkowego w roku 1994 udziały te po #189; otrzymała Wnioskodawczyni i jej matka. Przed rokiem 1990 współwłaściciele kamienicy zajęli lokale im odpowiadające na zasadzie współwłasności (bez przydziału sądu). Wnioskodawczyni nadmieniła, że po sądowym zniesieniu współwłasności w 2007 r. każdy otrzymał te same lokale, które zajął wcześniej. Wnioskodawczyni zajęła mieszkanie na I piętrze o powierzchni 123,5 m ² i lokal użytkowy na parterze o powierzchni 19,80 m ^2. W lokalu mieszkalnym zameldował się syn Wnioskodawczyni z żoną i z dzieckiem w 1996 r. W 1988 r. współwłaściciele kamienicy zwrócili się do Sądu o zniesienie współwłasności. Pierwszy wyrok w tej sprawie zapadł w 2005 r. Na mocy tego wyroku wszystkie udziały były przypisane Wnioskodawczyni, ponieważ matka Wnioskodawczyni wnioskowała na sprawie o zniesienie współwłasności 27 stycznia 2004 r. o przyznanie Wnioskodawczyni wszystkich lokali przysługujących Wnioskodawczyni i matce Wnioskodawczyni łącznie i tym samym zrzekła się swojego udziału na korzyść Wnioskodawczyni na zasadzie zniesienia współwłasności. Jednak wyrok ten nie uprawomocnił się z powodu sprzeciwu jednego ze współwłaścicieli dotyczącego lokali na poddaszu. Następny prawomocny wyrok zapadł w 2007 r. W jego wyniku lokale na poddaszu zostały wpisane do części wspólnych, a Wnioskodawczyni musiała spłacić wyszczególnionych współwłaścicieli. Z wysokości swoich udziałów Wnioskodawczyni otrzymała na własność trzy lokale:

* lokal użytkowy 19,80 m ² wraz z częściami wspólnymi 198/3685 (który Wnioskodawczyni użytkowała od 1996 r.),

* lokal mieszkalny 28,60 m ² wraz z częściami wspólnymi 286/3685,

* lokal mieszkalny 123,5 m ² z podschodówką 1,60 m ² wraz z częściami wspólnymi 1251/3685 (który Wnioskodawczyni użytkowała od 1996 r.).

Wnioskodawczyni podniosła, iż nie było fizycznej możliwości innego podziału tych lokali i dlatego Wnioskodawczyni otrzymała je w całości. Sąd nie określił, co Wnioskodawczyni dostała ponad swój udział. Współwłaścicielom, jak wynika z postanowienia Sądu Wnioskodawczyni spłaciła kwotę 27.510,88 zł. Zdaniem Wnioskodawczyni wartość jaką spłaciła nie przekracza 5% wartości udziałów Wnioskodawczyni.

W dniu 28 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal mieszkalny 123,5 m ² z podschodówką 1,60 m ² wraz z udziałami w częściach wspólnych 1251/3685 za kwotę 295.000 zł. Wnioskodawczyni pozostały dwa lokale: użytkowy 19,80 m ² i mieszkalny 28,60 m ² na parterze i udziały w częściach wspólnych 484/3685.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny należy stwierdzić, iż zbyty przez Wnioskodawczynię lokal mieszkalny stanowiący nieruchomość został nabyty przez Wnioskodawczynię w różnym czasie i w różny sposób. Część udziału w zbytej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła m.in. w 1993 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu oraz część w 2007 r. prawomocnym wyrokiem sądu w drodze zniesienia współwłasności.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy jest dniem nabycia spadku przez spadkobierców. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Skutek taki następuje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu, jeśli zniesienie współwłasności następuje w drodze orzeczenia sądu.

Tym samym organ podatkowy stwierdza, iż z uwagi na to, że odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło w dniu 28 czerwca 2010 r., zatem przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży nieruchomości odpowiadający udziałowi nabytemu w drodze spadku w 1993 r., nie podlega opodatkowaniu, zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy podatkowej, ponieważ od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie przedmiotowych udziałów do dnia ich sprzedaży upłynęło pięć lat.

Natomiast odnosząc się do dokonanego w 2007 r. przez współwłaścicieli kamienicy zniesienia współwłasności należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności polegające na fizycznym podziale rzeczy (nieruchomości) wspólnej, a w przedmiotowej sprawie polegające na podziale nieruchomości wspólnej na rzecz poszczególnych jej właścicieli, z koniecznością spłaty określonych współwłaścicieli, stanowi formę odpłatnego nabycia. Osoba (w sytuacji przedstawionej we wniosku - Wnioskodawczyni), która dokonuje spłaty współwłaścicieli nabywa odpłatnie udział we współwłasności.

Tak jak wskazano w stanie faktycznym, w wyniku dokonanego w 2007 r. sądowego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała trzy lokale i zobowiązana była do dokonania spłaty wskazanych w postanowieniu Sądu współwłaścicieli, a tym samym wartość udziału w przedmiotowej kamienicy przypadającego na Wnioskodawczynię wzrosła. Należy stwierdzić, iż po stronie Wnioskodawczyni nastąpiło nowe nabycie w wysokości wartości przewyższającej wartość udziałów nabytych uprzednio w roku 1993. Zatem zbycie w roku 2010, przed upływem pięciu lat, lokalu mieszkalnego o pow. 123,5 m ² z podschodówką o pow. 1,60 m ² wraz z udziałami w częściach wspólnych 1251/3685, w części przekraczającej wartość udziału nabytego w drodze spadku powoduje obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygającym faktem w przedmiotowej sprawie odnośnie ewentualnego sposobu opodatkowania uzyskanego przychodu jest moment nabycia udziału w wartości przekraczającej udział przysługujący we współwłasności kamienicy nabyty w drodze spadku, a więc rok 2007. Tym samym do opodatkowania przychodu zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. - stanowi, iż podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (art. 30e ust. 4 ww. ustawy). Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast ust. 4 tego artykułu określa tryb postępowania organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w przypadku, gdy wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy.

Zatem jeżeli cena sprzedaży znacznie odbiegać będzie od wartości rynkowej nieruchomości, wówczas organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą przychód z tej sprzedaży na podstawie cen rynkowych obowiązujących w tej miejscowości.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże zauważyć należy, iż ustawodawca przewidział w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., możliwości zwolnienia osiągniętego z tego tytułu przychodu z opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 cytowanej ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać ze zwolnienie, o ile spełnione zostaną przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z tego zwolnienia, tj. zameldowanie na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia oraz terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia - w niniejszej sprawie złożenie oświadczenia najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2011 r.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w tym przypadku najpóźniej do 30 kwietnia 2011 r.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, iż przedmiotowa ulga nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntów, zarówno tych, które stanowią odrębny przedmiot własności, jak i gruntów trwale związanych z budynkami, stanowiących część składową nieruchomości. Oznacza to, iż w niniejszej sprawie zwolnienie dotyczyć może wyłącznie przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego, natomiast przychód z udziału w gruncie podlega opodatkowaniu.

Reasumując, organ podatkowy stwierdza, iż Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego o pow. 123,5 m ² z podschodówką o pow. 1,60 m ² wraz z udziałami w częściach wspólnych, odpowiadającego udziałowi nabytemu w 1993 r., ponieważ od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie udziałów do dnia ich sprzedaży upłynęło pięć lat. Przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału nabytego w 2007 r. w wyniku zniesienia współwłasności, odpowiadający wartości przewyższającej wartość udziałów nabytych uprzednio roku 1993, w części proporcjonalnie przypadającej na dany lokal mieszkalny podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., o ile przychód ten w części dotyczącej lokalu mieszkalnego nie skorzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy powołanego art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy podatkowej. W związku z powyższym osiągnięty przychód, nie korzystający ze zwolnienia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, tj. ustalony zgodnie z powyżej zacytowanymi przepisami ustawy dochód opodatkowany jest 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, płatnym w terminie złożenia zeznania podatkowego za rok 2010.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, że organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.