IPPB2/415-1241/08-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca zamieszkania w 2008 r. w związku z wyjazdem do Libii - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca zamieszkania w 2008 r. w związku z wyjazdem do Libii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Dzieci Wnioskodawcy i jego żona również są obywatelami polskimi.

Podatnik przebywa w Libii od kwietnia 2007 r.. Do sierpnia 2008 r. wykonywał pracę na terytorium Libii, na rzecz A Polskiej w Libii na podstawie umowy o pracę z Ministerstwem Spraw Zagranicznych w Polsce. Umowa ta została rozwiana, a następnie Wnioskodawca zawarł umowę o pracę ze spółką, z siedzibą w H, na podstawie której nadal wykonuje pracę na terytorium Libii.

W 2008 r. wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymuje za pracę wykonywaną na terytorium Libii, stanowi jego główne źródło dochodu.

Od lipca 2007 r. żona Wnioskodawcy wraz z dzieckiem przebywa na terytorium Libii. Pełnoletnie dzieci Wnioskodawcy z poprzedniego małżeństwa przebywają w Polsce z matką, córka studiuje, w syn pracuje. Fizyczny pobyt Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczy 183 dni w 2008 r..

Wnioskodawca posiada w Polsce nieruchomości do własnej dyspozycji. Podczas krótkich pobytów w Polsce Wnioskodawca zatrzymuje się w swoim mieszkaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyższych faktów, Wnioskodawca posiada w roku 2008 - oraz przy założeniu podobieństwa stanu faktycznego - w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy w 2008 r. oraz w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) nie posiada on miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie on w 2008 r. oraz w latach następnych (do dnia powrotu do Polski) podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle powyższego przepisu w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski, konieczne jest przeanalizowanie jego sytuacji w świetle dwóch kryteriów:

Kryterium długości pobytu na terytorium Polski.

Jak wskazano powyżej, zarówno w roku 2008 jak i w latach kolejnych, do dnia powrotu do Polski Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni rocznie. W związku z tym nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na podstawie art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w oparciu o kryterium ilości dni pobytu na terytorium Polski.

Kryterium położenia ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla stwierdzenia posiadania przez osobę fizyczną ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konieczne jest, aby osoba ta posiada tu centrom interesów osobistych lub gospodarczych.

Wnioskodawca uważa, iż jego centrum interesów osobistych powinno być oceniane przez pryzmat miejsca pobytu oraz sytuacji rodzinnej. Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca mieszka w Libii. W związku z tym, iż wszelkie codzienne zajęcia Podatnika zostały przeniesione do Libii, ten kraj powinien być uważany za miejsce pobytu Wnioskodawcy.

Jednocześnie najbliższa rodzina Wnioskodawcy młodsze dziecko i żona, przebywają wraz z nim na terytorium Libii. Natomiast pełnoletnie dzieci Wnioskodawcy z poprzedniego małżeństwa przebywają w tym czasie w Polsce.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, jego centrum interesów osobistych znajduje się w Libii.

Także, centrum interesów gospodarczych Wnioskodawcy, w jego ocenie, znajduje się w Libii, gdyż wynagrodzenie wypłacane za pracę wykonywaną na terytorium Libii stanowi jego główne źródło przychodu.

Jak wspomniano wyżej, Wnioskodawca przez większą część roku przebywa na terytorium Libii, gdzie zlokalizowany jest obecnie ośrodek jego interesów życiowych, gdzie posiada ognisko domowe, świadczy pracę (która stanowi główne źródło jego przychodów) oraz zarządza swoim majątkiem.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca powinien być uważany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku 2008 oraz latach następnych (do dnia powrotu do Polaki) w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, w 2008 r. oraz latach następnych (do dnia powrotu do Polski) nie posiada on miejsca zamieszkania w Polsce i w rezultacie ciąży na nim ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tzn. podlega on polskiemu opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, pod warunkiem, iż w 2008 r. i latach następnych nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.