IPPB2/415-124/09-2/JB - Zawarcie kontraktu menadżerskiego z niemiecką spółką - ustalenie rezydencji podatkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego- jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1 stycznia 2009 r. Wnioskodawca pełni funkcję członka zarządu spółki P. z siedzibą w Niemczech (dalej: P. lub Spółka) na podstawie kontraktu menedżerskiego zawartego ze Spółką

Zgodnie z kontraktem menedżerskim, do obowiązków Wnioskodawcy jako członka zarządu P., należy kierowanie Spółką na własną odpowiedzialność wspólnie z innymi członkami zarządu oraz reprezentowanie Spółki wspólnie z innym członkiem zarządu lub prokurentem. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za region za pion sprzedaży, marketingu i strategii produktów w ujęciu globalnym w Grupie P.. Ponadto odpowiada za nadzór biznesu w Europie Wschodniej.

W związku z pełnioną funkcją członka zarządu P. Wnioskodawca będzie odbywał częste podróże służbowe zagraniczne do Polski oraz innych krajów np. Kanady, Rosji, Stanów Zjednoczonych.

Z tytułu zasiadania w zarządzie P. Wnioskodawca będzie otrzymywał:

samochód służbowy, wyposażenie biura, sprzęt biurowy, zwrot kosztów podróży, wydatki na reprezentację, ubezpieczenie zdrowotne i dodatkowe ubezpieczenie, rekompensatę z tytułu prowadzenia dwóch gospodarstw domowych - w Polsce i w Niemczech, wyrównanie z tytułu podatków etc.

Cała kwota ww. wynagrodzenia będzie wypłacana Wnioskodawcy wyłącznie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu spółki P.

W związku z zawarciem kontraktu menedżerskiego ze spółką P., w trakcie wykonywania przez Wnioskodawcę przedmiotowych funkcji będzie on przebywał w różnych hotelach na terenie Niemiec.

Wnioskodawca jest zameldowany na pobyt stały w Polsce. W polskim domu spędza wraz z najbliższą rodziną wolny czas (wszystkie weekendy i inne wolne dni).

Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy związany jest z Polską Wnioskodawca posiada w Polsce najbliższą rodzinę: żona i dwoje dzieci na stałe mieszkają w Polsce.

W Polsce Wnioskodawca posiada również majątek nieruchomy oraz oszczędności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Tym samym, czy zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o PIT w zw. z art. 24 ust. 2 lit. a) UPO z RFN przy wyłączeniu dochodu z tytułu funkcji w zarządzie niemieckiej spółki akcyjnej z opodatkowania w Polsce, zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania zwana "progresją z wyłączeniem".

Odpowiedź na pytanie 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie drugie zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną

Zdaniem Wnioskodawcy ad. pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych (dalej: ustawa o PIT) oraz na podstawie art. 4 ust. 1 i ust. 2 lit a) Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w zakresie podatków od dochodu i od majątku (dalej: UPO z RFN) zachowa polską rezydencję podatkową.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce podlegają osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Stosownie natomiast do art. 3 ust. 1a) ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną która:

lub

Zgodnie z powyższymi przepisami, spełnienie przynajmniej jednego z powyższych warunków powoduje uznanie podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania (rezydencję podatkowa) w Polsce.

W opinii Wnioskodawcy należy zatem, stwierdzić, iż pomimo, że pobyt Wnioskodawcy na terenie Polski będzie krótszy niż 183 dni w roku podatkowym oraz Wnioskodawca będzie pełnił funkcję członka zarządu zagranicznej spółki kapitałowej, to ze względu na zachowanie bardzo ścisłych interesów osobistych z Polską, Wnioskodawca będzie nadal posiadać polską rezydencję podatkową. Najbliższa rodzina (żona, dzieci) Wnioskodawcy pozostanie bowiem w Polsce, Wnioskodawca będzie spędzać z rodziną w Polsce każdy weekend i czas wolny.

Podobnie na podstawie przepisów UPO z RFN, której postanowienia stanowią przepisy szczególne w stosunku do ustawy o PIT (art. 4a ustawy o PIT), Wnioskodawca powinien zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego.

Jakkolwiek bowiem w trakcie wykonywania funkcji członka zarządu P. Wnioskodawca nocuje w różnych hotelach na terenie Niemiec oraz innych krajów, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy pozostanie w Polsce.

Przepisy UPO z RFN zawierają normy kolizyjne, regulujące przypadki, gdy osoba fizyczna posiada faktycznie miejsca zamieszkania w obu państwach.

Stosownie do art. 4 ust. 2 UPO z RFN: "Jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w Polsce i Niemczech, to jej status określa się według następujących zasad:

W myśl przepisów kolizyjnych z art. 4 ust 2 lit. a) UPO z RFN - głównym kryterium rozstrzygającym o miejscu zamieszkania jest kraj, z którym osoba ma ściślejszy ośrodek interesów życiowych (ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze).

Jako główne kryterium rozstrzygające przyjmuje się warunek ścisłych powiązań o charakterze osobistym. Zdaniem Strony w przypadku niejasności większą uwagę zwraca się na miejsce zamieszkania rodziny podatnika, niż na miejsce prowadzenia działalności zarobkowej.

Pod pojęciem "interesów osobistych" należy rozumieć powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby. Wnioskodawca wskazuje, iż w praktyce chodzi tutaj o sytuację, w której wdanym państwie znajduje się najbliższa rodzina danej osoby (małżonek i dzieci).

Wnioskodawca podkreśla również, że na Polskę przypada również cześć interesów o charakterze ekonomicznym Wnioskodawcy (majątek nieruchomy, lokaty, oszczędności).

Mając powyższe na uwadze nie powinno budzić wątpliwości, zdaniem strony, że w świetle art. 4 ust. 1 oraz art. 4 ust. 2 lit. a) UPO z RFN Wnioskodawca zachowa polską rezydencję podatkową ponieważ:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nieposiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

lub

Przepisy te, zgodnie z art. 4a ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca od 1 stycznia 2009 r. pełni funkcję członka zarządu spółki P. z siedzibą w Niemczech na podstawie kontraktu menedżerskiego zawartego ze Spółką. Zgodnie z kontraktem menedżerskim, do obowiązków Wnioskodawcy jako członka zarządu P., należy kierowanie Spółką na własną odpowiedzialność wspólnie z innymi członkami zarządu oraz reprezentowanie Spółki wspólnie z innym członkiem zarządu lub prokurentem. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za region za pion sprzedaży, marketingu i strategii produktów w ujęciu globalnym w Grupie P. Ponadto odpowiada za nadzór biznesu w Europie Wschodniej. Wnioskodawca wskazuje, iż jest zameldowany na pobyt stały w Polsce. W polskim domu spędza wraz z najbliższą rodziną wolny czas (wszystkie weekendy i inne wolne dni). W Polsce posiada również ośrodek interesów życiowych, tu pozostała jego najbliższa rodzina: żona i dwoje dzieci. Majątek nieruchomy oraz oszczędności Wnioskodawcy znajdują się również w Polsce

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce, co wynika z faktu, iż tu znajduje się Jego ośrodek interesów życiowych, a zatem w Polsce posiada tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy.

Odnosząc się natomiast do sprawy dotyczącej ustalenia rezydencji podatkowej wyjaśnić należy, że definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodów i majątku.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

W kontekście powyższego, aby stwierdzić, czy Wnioskodawca jest rezydentem Polski, czy Niemiec, należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.