IPPB2/415-1217/08-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. (data wpływu 20 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanego na rzecz czasowo przeniesionego pracownika Spółki, ryczałtu za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanego na rzecz czasowo przeniesionego pracownika Spółki, ryczałtu za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracownika w miejscu jego zamieszkania. W przyszłości pracownik będzie świadczyć pracę na rzecz Spółki na warunkach czasowego przeniesienia. Na podstawie regulaminu wynagradzania Spółka zobowiązana będzie do wypłaty pracownikowi świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wypłacony przez Spółkę pracownikowi czasowo przeniesionemu, na podstawie regulaminu wynagradzania, ryczałt za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę w wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki wypłacony w przyszłości przez Sp. z o.o., na podstawie regulaminu, na rzecz pracownika czasowo przeniesionego ryczałt za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 11 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks Pracy oraz o zmianie niektórych ustaw wynika, iż przepisy zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. zachowują moc do czasu objęcia pracowników, w zakresie normowanym tym zarządzeniem, odrębnymi przepisami, w tym regulaminem wynagradzania.

W przypadku Spółki regulamin wynagradzania reguluje zakres świadczeń wypłacanych przez pracodawcę pracownikowi świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia. Zgodnie z regulaminem pracownikowi przysługuje m.in. ryczałt za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku. Zdaniem Spółki powyższy ryczałt należy uznać za świadczenie ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, bowiem wypłacany jest przez pracodawcę w celu pokrycie kosztów zakwaterowania pracownika czasowo przeniesionego w sytuacji, gdy pracodawca nie zapewnia zakwaterowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co do zasady więc, każde świadczenie otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy, chyba, że jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania.

Znajdujący się w katalogu zwolnień przedmiotowych art. 21 ust. 1 pkt 19 ww ustawy, zwalnia z podatku dochodowego wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w:

Zgodnie z ust. 14 art. 21 ustawy powyższe zwolnienie ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4, tj. podwyższonych kosztów uzyskania przychodów stosowanych w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy.

Ustawodawca uzależnił prawo do zwolnienia od rezygnacji podatnika ze stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Powyższa rezygnacja dotyczy zarówno stosowania podwyższonych kosztów uzyskania w trakcie roku, jak i w rozliczeniu rocznym.

Zastosowanie w zeznaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów wymaga od pracownika ujęcia w przychodach podlegających opodatkowaniu wartości świadczenia polegającego na zapewnieniu mu zakwaterowania w hotelu pracowniczym.

Nie każdy rodzaj zakwaterowania korzysta ze zwolnienia. Uprawnienie to obejmuje wyłącznie zakwaterowanie polegające na udostępnieniu miejsca w hotelu robotniczym lub w kwaterze prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania. W przypadku hotelu pracowniczego ustawodawca nie wprowadził limitu kwotowego zwolnienia jak ma to miejsce w przypadku świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Ustawodawca nie sprecyzował żadnego z tych pojęć na potrzeby prawa podatkowego, dlatego ich znaczenie należy odczytywać zgodnie z potocznym rozumieniem.

Pod pojęciem zakwaterowania pracownika w "hotelu pracowniczym" rozumieć należy udostępnienie mu w budynku typu hotelowego lokalu przeznaczonego na okresowy pobyt pracowników. Nie ma tutaj znaczenia, do kogo należy hotel, w którym pracodawca udostępnia pomieszczenia. Zwolnieniem objęte są zarówno te przypadki, w których hotel prowadzony jest przez zakład pracy, jak i te przypadki, w których prowadzony jest on przez inny podmiot, od którego zakład pracy wynajmuje miejsca hotelowe.

Hotel ma charakter pracowniczy, jeżeli są w nim zakwaterowani pracownicy zakładu prowadzącego hotel, jak i innych zakładów, jeśli między zakładami została podpisana umowa, na mocy której udostępnione zostały miejsca hotelowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zgodnie z regulaminem wynagradzania, zamierza w przyszłości wypłacać pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, świadczącemu pracę na warunkach czasowego przeniesienia m.in. ryczałt za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę w przypadku niezapewnienia przez Spółkę bezpłatnego zakwaterowania i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

Z przeprowadzonej powyżej analizy brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 19 wynika, że przedmiotowym zwolnieniem są objęte wyłącznie świadczenia ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracownika w hotelach pracowniczych i kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania.

Ustawodawca nie przewidział natomiast zwolnienia dla ryczałtu za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę, w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania przez Spółkę i nieprzedłożenia przez pracownika rachunku.

Zatem wartość otrzymanego świadczenia w postaci ryczałtu za nocleg w wysokości do 150% dodatku za rozłąkę będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy pracownika, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość tego świadczenia pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31,32 i 38 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.