IPPB2/415-1207/08-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów wypłacanych nierezydentowi przez Spółkę z o.o. mającą siedzibę w Polsce-jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów wypłacanych nierezydentowi przez Spółkę z o.o. mającą siedzibę w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Osoba fizyczna będąca rezydentem Monako świadczy na rzecz X S.A. (dalej zwanej "Spółką") usługi o charakterze doradczym w zakresie marketingu strategicznego oraz prognozowania trendów rynkowych w dziedzinie bezpieczeństwa i IT, a także nawiązywania kontaktów handlowych z klientami zainteresowanych produktami i usługami oferowanymi przez firmy X. Zgodnie z umową, jak i faktycznie usługi te są wykonywane poza terytorium Polski na terytorium państw Unii Europejskiej, a po pisemnym wyrażeniu zgody przez Spółkę, również poza terytorium Unii Europejskiej. Usługodawca nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej. Umowa przewiduje roczne okresy rozliczeniowe i zryczałtowane wynagrodzenie należne za każdy rok jej obowiązywania. Wynagrodzenie za pierwszy rok obowiązywania umowy (za okres od dnia 17 marca 2008 r. do dnia 16 marca 2009 r.) zostało wypłacone usługodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej opisanym stanie faktycznym Spółka jest zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego rezydentowi Monako z tytułu świadczenia na jej rzecz usług doradczych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym na Spółce nie ciąży obowiązek potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu usług doradczych. Co prawda, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające na nim miejsca zamieszkania min. "z tytułu świadczeń doradczych". Jednakże zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, podstawową przesłanką opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów nierezydentów jest to, by były one osiągnięte na jej terytorium. Tymczasem zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepis ten definiuje zatem, co należy rozumieć przez "dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja ta nie ma charakteru wyczerpującego (o czym świadczy użycie określenia "w szczególności"), i dotyczy jedynie niektórych spośród źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ww. ustawy. Oznacza to, że odnośnie źródeł przychodów niewymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, przepis ten nie przesądza, w jakich przypadkach dochody z tych źródeł uzyskiwane są na terytorium Polski, a w jakich nie. Jednakże w zakresie dotyczącym źródeł przychodów wprost wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, przepis ten w sposób wyczerpujący określa przypadki, w których przychód pochodzący z tych źródeł jest kwalifikowany jako uzyskiwany na terytorium Polski. Innymi słowy, przychody ze źródeł wskazanych w art. 3 ust. 2b pkt 1 - 4 ww. ustawy, jeśli nie spełniają przesłanek określonych w tym przepisie, nie mogą być uznane za przychody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowym stanie faktycznym z tytułu świadczenia usług doradczych na rzecz Spółki usługodawca nie uzyskuje przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Niezależnie bowiem od tego, czy przychody z tego źródła należałoby zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, czy do przychodów z działalności gospodarczej, nie są spełnione przesłanki określone w art. 3ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po pierwsze, usługodawca, ani w sensie formalnym, ani faktycznym, nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski - a wiec nie zachodzą przesłanki zastosowania art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy. Po drugie zaś, brak jest podstaw do zastosowania art. 3 ust. 2b pkt 1 ww. ustawy zgodnie z którym za przychody uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się przychody "z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia". Z przepisu tego wynika bowiem jednoznacznie, że decydującym kryterium jest w tym przypadku rzeczywiste (faktyczne) wykonywanie czynności wchodzących w zakres działalności wykonywanej osobiście na terytorium Polski. Tymczasem w przedstawionym stanie faktycznym czynności składające się na usługi doradcze są wykonywane wyłącznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższych względów w niniejszym stanie faktycznym na podstawie art. 3 ust. 2b ww. ustawy brak jest podstaw uznania, że przychody nierezydenta uzyskiwane z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług doradczych są uzyskiwane na terytorium Polski. Oznacza to, że przychody te nie są objęte zakresem zastosowania art. 29 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobrania z wynagrodzenia wypłacanego na rzecz usługodawcy zryczałtowanego 20% podatku dochodowego na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1, ani na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przedmiotowej sprawie Polska nie zawarła umowy z Puerto Rico w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ust. 1 pkt 5 tego artykułu stanowi, że podatek dochodowy od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby nie mające zamieszkania w Polsce z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednak zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej"certyfikatem rezydencji".

Natomiast w przypadku gdy polski płatnik dokonując wypłaty należności z tytułu świadczeń o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotowi zagranicznemu mającemu miejsce zamieszkania w kraju, z którym Polski nie łączy umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ma on obowiązek potrącić od wypłaconych z tego tytułu dochodów zryczałtowany podatek w wysokości 20% tych przychodów.

W świetle powyższych przepisów uznać więc należy, że dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Monako z tytułu usług świadczonych za granicą, ale na rzecz polskiego podmiotu podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca obowiązany jest do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Podatek ten - zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy przekazać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg siedziby Wnioskodawcy - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym go pobrano.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.