IPPB2/415-1197/08-2/SP - Opodatkowanie dofinansowania do wypoczynku dla dziecka pracownika organizowanego przez parafię.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 14 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku opodatkowania kwoty dofinansowania przyznanego pracownikowi do wypoczynku dla jego dziecka organizowanego przez parafię - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku opodatkowania kwoty dofinansowania przyznanego pracownikowi do wypoczynku dla jego dziecka organizowanego przez parafię.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy dofinansował wypoczynek dziecka pracownika z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Dziecko ma lat 12 i korzystało z wyjazdu organizowanego przez parafię. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają zwolnieniu dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczpospolitej Polskiej parafia może utworzyć i prowadzić jednostkę, która zajmie się wypoczynkiem dzieci. Pomimo próśb zakład pracy nie otrzymał żadnego poświadczenia, że organ organizujący wypoczynek ma do tego prawo, nie dostarczył kopii statutu z odpowiednim zapisem, ani żadnej zgody na organizację kolonii dla dzieci. Urząd Gminy otrzymał tylko zaświadczenie o zakwalifikowaniu dziecka na kolonie podpisane przez proboszcza parafii z pieczątką nagłówkową: Parafia Kościoła Starokatolickiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zwolnieniu z opodatkowania podlegają dofinansowania np. dla dzieci korzystających z kolonii i organizowanych przez np. Stowarzyszenia i inne jednostki - gdzie statuty zawierają zapisy o organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Nie podlegają zwolnieniu dofinansowania do kolonii organizowanych przez parafię, która nie potwierdza żadnym dokumentem ani zapisem w zaświadczeniu o zakwalifikowaniu dziecka na kolonie prowadzenia działalności świadczącej usługi wypoczynkowe ani nie zajmuje się statutowo tego typu działalnością. Równie dobrze jakakolwiek osoba fizyczna mogłaby zorganizować wypoczynek dla dzieci we własnym zakresie nie prowadząc tego typu działalności i dofinansowanie do wypoczynku dla dzieci uczestniczących w takiej formie wypoczynku, również powinno korzystać ze zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że do zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku niezbędne jest łączne spełnienie dwóch warunków:

Przez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego z wyjątkiem wczasów "pod gruszą" czy np. pobytu u rodziny.

Z powyższego przepisu wynika, że do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest m.in. spełnienie przesłanki, iż wypoczynek musi być zorganizowany przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

W świetle przestawionego stanu faktycznego i prawnego zakład pracy będzie zobligowany do zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku jedynie wtedy, gdy wydatek został rzeczywiście poniesiony i odpowiednio udokumentowany. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dowód powinien przedstawić pracownik, który poniósł wydatek z tytułu wypoczynku dziecka do lat 18. Zatem, aby dofinansowanie do wypoczynku dzieci mogło być zwolnione od podatku należałoby przyjąć, iż ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji stosuje się dokumenty zwyczajowo przyjęte, jakimi są dowody wpłaty. Pojęcie dowód wpłaty jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem zarówno rachunek lub fakturę VAT wystawioną przez organizatora wypoczynku, przelew bankowy, przekaz pocztowy, jak również dokument wpłaty w kasie podmiotu prowadzącego działalność w tym zakresie. Z dowodu wpłaty powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, kto korzystał, tj. imię i nazwisko, z jakiej formy wypoczynku korzystało dziecko i w jakim okresie, kwotę poniesionego wydatku oraz podpis osoby która wystawiała ten dokument.

Ponadto pracownik ubiegający się o dofinansowanie z funduszu socjalnego zobowiązany jest do dostarczenia odpowiedniego dokumentu, z którego wynikałoby, że organizator wypoczynku prowadzi działalność w tym zakresie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) diecezje i parafie jako terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła są osobami prawnymi. Ww. jednostki mogą być również organizatorami wypoczynku zorganizowanego - zgodnie z treścią art. 39 pkt 6 ww. ustawy, który stanowi iż działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Urząd Gminy wynika, że organizatorem wypoczynku dla dziecka pracownika była parafia. Pracownik przedłożył jedynie zaświadczenie o zakwalifikowaniu dziecka na kolonie podpisane przez proboszcza parafii z pieczątką nagłówkową. Pomimo próśb zakład pracy nie otrzymał żadnego poświadczenia, że organ organizujący wypoczynek ma do tego prawo, nie dostarczył kopii statutu z odpowiednim zapisem, ani żadnej zgody na organizację kolonii dla dzieci.

Zatem pracodawca nie posiada dokumentu na podstawie, którego można by stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić należy, iż osobą, na której ciąży obowiązek przedłożenia stosownych dokumentów, jak i udowodnienia prawa do przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania jest pracownik.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyżej przytoczone regulacje prawne, należy stwierdzić, iż dofinansowanie przyznane pracownikowi do wypoczynku dla jego dziecka organizowanego przez parafię nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.