IPPB2/415-104/14-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zatrudniony przez zagraniczną spółkę z siedzibą w Niemczech (dalej: "zagraniczna spółka"). W grudniu 2013 r. został oddelegowany do pracy w Polsce na rzecz polskiej spółki zależnej (dalej: "polska spółka") na podstawie trójstronnej umowy oddelegowania zawartej pomiędzy spółkami i Wnioskodawcą. Wnioskodawca pełni funkcję Dyrektora ds. Obsługi Posprzedażowej w polskiej spółce.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za pracę w Polsce od zagranicznej spółki, jednocześnie polska spółka nie pełni roli płatnika w stosunku do Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.f.") w związku z art. 15 umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec (Dz. U. Nr 12, poz. 90; dalej: "umowa o UPO"), z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego za pracę w Polsce Wnioskodawca samodzielnie wpłaca w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych do polskiego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca należy do kadry kierowniczej w polskiej spółce, często wykonuje swoje obowiązki służbowe w różnych miejscach poza stałym miejscem wykonywania pracy, w tym również w innych miastach Polski lub zagranicą (np. spotkania biznesowe lub praca wykonywana w spółce zagranicznej). Dodatkowo, ze względu na zakres obowiązków i sprawowane funkcje, od Wnioskodawcy wymagana jest duża dyspozycyjność i mobilność.

Dla celów wykonywania zadań służbowych w polskiej spółce Wnioskodawcy zostanie powierzony samochód służbowy, z którego polska spółka będzie korzystała na podstawie zawartej z leasingodawcą umowy leasingowej.

Zasady udostępniania samochodów służbowych określa regulamin warunków użytkowania samochodów służbowych. Zgodnie z postanowieniami regulaminu, samochody służbowe mogą być wykorzystywane przez osoby zajmujące stanowiska kierownicze bądź podróżujące służbowo więcej niż 30 000 km rocznie. Samochody służbowe mogą być wykorzystywane zarówno w celach służbowych jak i prywatnych.

W przypadku wykorzystywania samochodów służbowych dla celów prywatnych, Wnioskodawca będzie odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskanego w tej postaci nieodpłatnego świadczenia (w tym od paliwa zakupionego przez polską spółkę i wykorzystanego dla celów prywatnych). W celu ustalenia wartości świadczenia, Wnioskodawca będzie prowadził rejestr kilometrów przejechanych dla celów prywatnych.

Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy w przypadku powierzenia samochodu służbowego, będzie należało między innymi dbanie o sprawność techniczną powierzonego samochodu, jego czystość oraz terminowe zapewnienie bieżącej obsługi technicznej.

W celu zapewnienia, że przyznany Wnioskodawcy samochód służbowy będzie spełniał swoje cele, tj. m.in. pozwoli na zapewnienie wymaganej od Wnioskodawcy dyspozycyjności i realizacji przez niego zadań służbowych, a także dla spełnienia przez Wnioskodawcę jego obowiązków w zakresie dbania o mienie powierzone, polska spółka zamierza wyznaczyć miejsce parkowania samochodu służbowego w miejscu pobytu Wnioskodawcy w Polsce. W tym celu zamierza zawrzeć z Wnioskodawcą umowę cywilnoprawną o przechowywanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy bądź w jego pobliżu.

Zobowiązanie Wnioskodawcy do parkowania samochodu poza siedzibą polskiej spółki w miejscu pobytu Wnioskodawcy w Polsce, będzie wynikało również z faktu, iż Wnioskodawca wykonuje pracę z dala od miejscowości, w której znajduje się siedziba polskiej spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym tj. po zawarciu umowy o przechowywanie samochodu służbowego w miejscu pobytu w Polsce, traktować wartość przejazdów samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych jako przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 u.p.d.o.f. i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy korzystanie przez niego z samochodu służbowego w celu przejazdu z miejsca pobytu w Polsce do miejsca wykonywania zadań służbowych i z powrotem, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, w myśl art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody m.in. ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

W opinii Wnioskodawcy w sytuacji, gdy otrzyma on do dyspozycji samochód służbowy w celu realizacji nałożonych na niego obowiązków służbowych, nieodpłatne świadczenie nie powstanie. W przypadku Wnioskodawcy, mając na względzie wymaganą wobec niego dyspozycyjność, jak i fakt że wykonuje on często swoje obowiązki w różnych miejscach poza stałym miejscem wykonywania pracy, zasadne jest wyznaczenie miejsca parkowania samochodu służbowego powierzonego Wnioskodawcy w miejscu jego pobytu w Polsce bądź w pobliżu tego miejsca. Od Wnioskodawcy będzie bowiem wymagane utrzymywanie powierzonego mu samochodu służbowego w stałej gotowości do wykonywania jego obowiązków służbowych.

Polskiej spółce zależy na dużej mobilności Wnioskodawcy i szybkim dotarciu do miejsca wykonywania pracy w danym dniu. Wyznaczenie miejsca parkowania w miejscu pobytu Wnioskodawcy w Polsce lub jego okolicy ma więc umożliwić mu efektywną realizację obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy przejazdy pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania samochodu służbowego, a miejscem wykonywania pracy, tj. do siedziby polskiej spółki lub innych miejsc gdzie wykonuje powierzoną mu pracę (w tym również do zagranicznej spółki) będą stanowiły element realizacji obowiązków służbowych, jakimi są dyspozycyjność i mobilność Wnioskodawcy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że parkowanie samochodu służbowego w wyznaczonym miejscu pobytu Wnioskodawcy lub jego najbliższej okolicy, biorąc pod uwagę jego zadania służbowe, będzie miało na celu zagwarantowanie szybkiego i efektywnego realizowania powierzonych mu zadań.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przejazdy samochodem służbowym pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania, a miejscem wykonywania przez niego zadań służbowych będą stanowiły realizację obowiązków służbowych, dlatego też nie spowodują powstania po jego stronie przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 u.p.d.o.f.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (por. m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 marca 2012 r. sygn. IPPB4/415-44/12- 2/MP, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2012 r. sygn. ITPB2/415-970/10/12-S/ENB, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. IPPB2/415-333/13-2/MK1, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 lipca 2013 r. sygn. ILPB2/415-400/13-2/JK).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony przez zagraniczną spółkę z siedzibą w Niemczech (dalej: "zagraniczna spółka"). W grudniu 2013 r. został oddelegowany do pracy w Polsce na rzecz polskiej spółki zależnej (dalej: "polska spotka") na podstawie trójstronnej umowy oddelegowania zawartej pomiędzy spółkami i Wnioskodawcą. Wnioskodawca pełni funkcję Dyrektora ds. Obsługi Posprzedażowej w polskiej spółce. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za pracę w Polsce od zagranicznej spółki, jednocześnie polska spółka nie pełni roli płatnika w stosunku do Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.f.") w związku z art. 15 umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec (Dz. U. Nr 12, poz. 90; dalej: "umowa o UPO"), z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego za pracę w Polsce Wnioskodawca samodzielnie wpłaca w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych do polskiego urzędu skarbowego. Wnioskodawca należy do kadry kierowniczej w polskiej spółce, często wykonuje swoje obowiązki służbowe w różnych miejscach poza stałym miejscem wykonywania pracy, w tym również w innych miastach Polski lub zagranicą (np. spotkania biznesowe lub praca wykonywana w spółce zagranicznej). Dodatkowo, ze względu na zakres obowiązków i sprawowane funkcje, od Wnioskodawcy wymagana jest duża dyspozycyjność i mobilność. Dla celów wykonywania zadań służbowych w polskiej spółce Wnioskodawcy zostanie powierzony samochód służbowy, z którego polska spółka będzie korzystała na podstawie zawartej z leasingodawcą umowy leasingowej. Zasady udostępniania samochodów służbowych określa regulamin warunków użytkowania samochodów służbowych. Zgodnie z postanowieniami regulaminu, samochody służbowe mogą być wykorzystywane przez osoby zajmujące stanowiska kierownicze bądź podróżujące służbowo więcej niż 30 000 km rocznie. Samochody służbowe mogą być wykorzystywane zarówno w celach służbowych jak i prywatnych. W przypadku wykorzystywania samochodów służbowych dla celów prywatnych, Wnioskodawca będzie odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskanego w tej postaci nieodpłatnego świadczenia (w tym od paliwa zakupionego przez polską spółkę i wykorzystanego dla celów prywatnych). W celu ustalenia wartości świadczenia, Wnioskodawca będzie prowadził rejestr kilometrów przejechanych dla celów prywatnych. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy w przypadku powierzenia samochodu służbowego, będzie należało między innymi dbanie o sprawność techniczną powierzonego samochodu, jego czystość oraz terminowe zapewnienie bieżącej obsługi technicznej. W celu zapewnienia, że przyznany Wnioskodawcy samochód służbowy będzie spełniał swoje cele, tj. m.in. pozwoli na zapewnienie wymaganej od Wnioskodawcy dyspozycyjności i realizacji przez niego zadań służbowych, a także dla spełnienia przez Wnioskodawcę jego obowiązków w zakresie dbania o mienie powierzone, polska spółka zamierza wyznaczyć miejsce parkowania samochodu służbowego w miejscu pobytu Wnioskodawcy w Polsce. W tym celu zamierza zawrzeć z Wnioskodawcą umowę cywilnoprawną o przechowywanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy bądź w jego pobliżu. Zobowiązanie Wnioskodawcy do parkowania samochodu poza siedzibą polskiej spółki w miejscu pobytu Wnioskodawcy w Polsce, będzie wynikało również z faktu, iż Wnioskodawca wykonuje pracę z dala od miejscowości, w której znajduje się siedziba polskiej spółki.

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego Wnioskodawcy i wyznaczenie przez spółkę miejsca parkowania w pobliżu miejsca pobytu Wnioskodawcy, gwarantujące tym samym stałą gotowość do użytkowania nie stanowi przychodu dla Wnioskodawcy ze stosunku pracy o ile samochód ten będzie wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji jazda samochodem służbowym z miejsca pobytu (miejsca parkowania - garażowania) do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do miejsca pobytu (miejsca parkowania) nie będzie również generowała przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu pobytu Wnioskodawcy.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsca wykonywania pracy do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy Wnioskodawcy samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania samochodu służbowego w miejscu jego pobytu w celu dojazdów z miejsca wykonywania pracy i do miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom Wnioskodawcy lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód Wnioskodawcy ze stosunku pracy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.