IPPB2/415-1035/08-5/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) i w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) oraz z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 16 września 2008 r.) stanowiących odpowiedź na wezwanie z dnia 8 sierpnia 2008 r. Nr IPPB2/415-1035/08-2/MG o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy wypłacone pracownikom diety za czas podróży służbowej w kraju i zagranicą, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diet ustalonych stosownymi rozporządzeniami stanowią podstawę naliczenia podatku dochodowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy wypłacone pracownikom diety za czas podróży służbowej w kraju i zagranicą, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diet ustalonych stosownymi rozporządzeniami stanowią podstawę naliczenia podatku dochodowego.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Spółkę pismem z dnia 8 sierpnia 2008 r. Nr IPPB2/415-1035/08-2/MG do ich uzupełnienia (w zakresie brakującego pełnomocnictwa, a także uiszczenia dodatkowej opłaty, w sytuacji gdy interpretacja indywidualna ma być udzielona także w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) i z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 16 września 2008 r.) oraz uiszczono dodatkową opłatę w wysokości 75 zł w dniu 13 sierpnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wysyła swoich pracowników w delegacje służbowe. Prezes Spółki podpisał aneks do regulaminu wynagrodzeń, w którym ustalił stawkę diety, która będzie wypłacana pracownikowi za czas podróży służbowej. Pracownik przebywający w delegacji służbowej w Polsce będzie otrzymywał 25 euro za każdy dzień, natomiast w krajach Unii Europejskiej (bez względu na to, który to kraj) 45 euro za każdy dzień.

Stawki te różnią się od stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 236. poz. 1990 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 września 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 186, poz. 1555 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź na pytanie w pkt 2 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek w zakresie pytania w pkt 1 zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uzupełnienia wniosku pismem z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) wynika, iż zdaniem Spółki wypłacone diety (bez względu na ich wysokość) związane są bezpośrednio z wyjazdami służbowymi pracowników i nie stanowią dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz stanowiącego podstawę wyliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wysyła swoich pracowników w delegacje służbowe na terenie kraju i poza jego granice. Zgodnie z aneksem do regulaminu wynagradzania, pracownik przebywający w delegacji służbowej w Polsce otrzyma dietę w wysokości 25 euro za każdy dzień, natomiast w krajach Unii Europejskiej, bez względu na kraj, w wysokości 45 euro.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) powołanej wyżej ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Na podstawie ww. przepisu przysługujące pracownikom z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę, diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wysokość, do której ww. diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika wolne są od podatku dochodowego określają rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Należy jednak podkreślić, iż warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego też w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W art. 775 § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

Z uwagi na to, iż jak wskazano w treści wniosku Spółka określiła stałą, zarówno dla podróży służbowych na terenie kraju, jak i zagranicą wysokość diety, przyjmując dla delegacji w Polsce dietę w wysokości 25 euro za każdy dzień, natomiast w krajach Unii Europejskiej, bez względu na kraj w wysokości 45 euro, zaznaczyć należy, iż ustawodawca zwalniając od podatku dochodowego diety i inne należności przysługujące pracownikom za czas podróży służbowej, zwolnienie to ograniczył do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

W związku z tym, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż wypłacone diety w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwoty diet ustalonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) są dla pracownika przychodem ze stosunku pracy. W tak zaistniałej sytuacji Spółka, jako płatnik zobowiązana jest do poboru zaliczki podatku od wypłacanej nadwyżki ponad określony limit, łącznie z pozostałym wynagrodzeniem wypłacanym pracownikowi w danym miesiącu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zadane pytanie, na wstępie należy wyjaśnić, iż tut. Organ w wydanej interpretacji indywidualnej odniósł się do prawidłowego z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenia, czy wypłacone pracownikom diety za czas podróży służbowej w kraju i zagranicą, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diet ustalonych stosownymi rozporządzeniami stanowią podstawę naliczenia podatku dochodowego. Nie odniósł się natomiast do ustalenia, czy wypłacone pracownikom diety za czas podróży służbowej w kraju i zagranicą, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę diet ustalonych stosownymi rozporządzeniami stanowią podstawę do wyliczenia składek Z. Bowiem stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Artykuł 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zatem kwestie dotyczące prawidłowości wyliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne Spółka powinna ustalić w oparciu o inne niż podatkowe przepisy regulujące ww. zagadnienia, m.in.: ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.), ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.