IPPB2/415-1029/12-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawienia i przesłania informacji IKZE-1 w przypadku wypłaty na rzecz osoby uprawnionej po śmierci oszczędzającego w ramach IKZE - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawienia i przesłania informacji IKZE-1 w przypadku wypłaty na rzecz osoby uprawnionej po śmierci oszczędzającego w ramach IKZE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 189 z późn. zm.) został utworzony przez Spółkę D. (D.). Towarzystwo jako organ D. tworzy, zarządza i reprezentuje go w stosunkach z osobami trzecimi.

Przedmiotem działalności Funduszu jest prowadzenie indywidualnego konta emerytalnego (IKE) oraz indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego (IKZE).

Uczestnikiem IKZE może być każda osoba fizyczna, która ukończyła 16 lat. W umowie o prowadzenie IKZE oszczędzający może wskazać jedną lub więcej osób, którym zostaną wypłacone środki zgromadzone na IKZE w przypadku jego śmierci (tzw. osoby uprawnione). Dyspozycja, o której mowa powyżej, może być w każdym czasie zmieniona. Jeżeli oszczędzający wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach lub suma oznaczonych udziałów nie jest równa 1, uważa się, że udziały tych osób są równe. Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci oszczędzającego staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią oszczędzającego. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w częściach równych pozostałym osobom wskazanym, chyba że oszczędzający zadysponuje tym udziałem w inny sposób.

Wątpliwości Spółki dotyczą obowiązków sprawozdawczych wynikających z Ustawy o IKE/IKZE w zw. z Ordynacją podatkową w przypadku wypłaty środków po śmierci oszczędzającego na rzecz osób uprawnionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wypłaty po śmierci oszczędzającego w ramach IKZE Towarzystwo jest zobowiązane do wystawienia i przesłania informacji podatkowej IKZE-1 na rzecz osoby uprawnionej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty po śmierci oszczędzającego w ramach IKZE Towarzystwo nie ma obowiązku wystawienia i przesłania informacji podatkowej IKZE-1 na rzecz osoby uprawnionej.

Na podstawie art. 82 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji podatkowych w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

Odrębnymi ustawami w rozumieniu ww. przepisu są w szczególności postanowienia ustawy o IKE/IKZE. Jak przewiduje art. 22 ust. 1 ustawy o IKE/IKZE instytucja finansowa lub syndyk, dokonując wypłaty, o której mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1, art. 34a ust. 1 pkt 1 lub art. 46, są obowiązani do sporządzenia i przekazania informacji o dokonaniu wypłaty jednorazowej albo o dokonaniu wypłaty pierwszej raty do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla oszczędzającego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wypłata.

Wzór informacji, o której mowa powyżej (IKZE-1) został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 października 2011 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu przekazywania informacji o dokonaniu wypłaty z indywidualnego konta emerytalnego i z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego (Dz. U. Nr 239, poz. 1428).

W tym miejscu należy wskazać, iż ustawodawca enumeratywnie wskazał listę osób, w stosunku do których obowiązuje sporządzenie informacji podatkowej w zakresie IKZE-1. Powyższe oznacza, iż w stosunku do innych osób (nie objętych zakresem podmiotowym komentowanego przepisu) nie istnieje obowiązek sporządzenia informacji podatkowej IKZE-1.

Zgodnie z postanowieniami ustawy o IKE/IKZE obowiązek sporządzenia ww. informacji podatkowej IKZE-1 dotyczy wypłaty, o której mowa w art. 34a ust. 1 pkt 1.

Na mocy art. 34a ust. 1 ustawy o IKE/IKZE, wypłata środków zgromadzonych na IKZE następuje wyłącznie:

Przy czym za osobę uprawnioną w rozumieniu art. 2 pkt 12 przepisów o IKE/IKZE uważa się osoby wskazane przez oszczędzającego w umowie o IKE lub IKZE, które otrzymają środki z IKE lub IKZE w przypadku jego śmierci, osoby, o których mowa w art. 832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), oraz spadkobierców oszczędzającego.

W świetle powyższego, obowiązek sporządzenia informacji podatkowych IKZE - dotyczy wyłącznie oszczędzających, po spełnieniu dodatkowych warunków z art. 34a ust. 1 pkt 1 ustawy o IKE/IKZE.

Natomiast z obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IKZE-1 w przypadku śmierci oszczędzającego zostały wyłączone osoby uprawnione, o których mowa w art. 34a ust. 1 pkt 2 ustawy o IKE/IKZE (tzn. inne niż wskazane literalnie w art. 34a ust. 1 pkt 1 ustawy o IKE/IKZE).

Powyższe wynika również z wykładni literalnej art. 22 ust. 1 ustawy o IKE/IKZE. Gdyby ustawodawca chciał objąć zakresem podmiotowym wszystkie osoby (tekst jedn.: zarówno oszczędzających jak i osoby uprawnione na wypadek śmierci oszczędzającego, np. spadkobierców) zostałoby to ujęte w art. 22 ust. 1 ustawy poprzez pełne odniesienie do art. 34a ust. 1. Tymczasem, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 22 ust. 1, obowiązek sporządzenia informacji podatkowej IKZE-1 dotyczy wyłącznie oszczędzających (których dotyczy powołany powyżej art. 34a ust. 1 pkt 1).

Dodatkowo należy wskazać, iż przepisy ustawy o IKE/IKZE w art. 22 ust. 1 odnoszą się literalnie do oszczędzającego ("są obowiązani do sporządzenia i przekazania informacji o dokonaniu wypłaty jednorazowej albo o dokonaniu wypłaty pierwszej raty do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla oszczędzającego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych").

Ustawa o IKE/IKZE wprowadza odmienne definicje dla "oszczędzających" oraz "osób uprawnionych". Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy o IKE/IKZE przez oszczędzających należy rozumieć "osobę fizyczną, która gromadzi środki na IKE lub IKZE", natomiast przez osoby uprawnione uważa się "osoby wskazane przez oszczędzającego w umowie o IKE lub IKZE, które otrzymają środki z IKE lub IKZE w przypadku jego śmierci, osoby, o których mowa w art. 832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), oraz spadkobierców oszczędzającego" (art. 2 pkt 12 ustawy).

Tym samym, jeżeli celem ustawodawcy byłoby objęcie zakresem podmiotowym informacji podatkowej IKZE-1 również osób uprawnionych (a nie tylko oszczędzających), stosowny zapis powinien znaleźć się w ustawie o IKE/IKZE. Natomiast w obecnym stanie prawnym, ustawa wprost odnosi się jedynie do oszczędzających (a nie spadkobierców, względnie innych osób uprawnionych).

Tym samym obowiązek sporządzenia informacji podatkowej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o IKE/IKZE w zw. z art. 82 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej dotyczy wyłącznie wypłat na rzecz oszczędzającego (tekst jedn.: objętych zakresem podmiotowym art. 34a ust. 1 pkt 1 ustawy), a nie osób uprawnionych (w tym również spadkobierców oszczędzającego) - objętych art. 34a ust. 1 pkt 2 ustawy o IKE/IKZE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.