IPPB1/4511-955/15-2/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości opodatkowania tego przychodu zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. podatkiem liniowym - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia zaliczenia wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości opodatkowania tego przychodu zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. podatkiem liniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na mocy przyznanej licencji syndyka wydanej przez Ministra Sprawiedliwości sprawuje w postępowaniach upadłościowych różnego rodzaju funkcje, w tym m.in. syndyka masy upadłości, nadzorcy sądowego, zarządcy, tymczasowego nadzorcy sądowego, czy tez zarządcy przymusowego-na podstawie ustawy prawo upadłościowe i naprawcze. Uzyskiwane wynagrodzenia z tytułu sprawowania ww. funkcji Wnioskodawca kwalifikował dotychczas, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodów - działalność wykonywana osobiście. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje działalności wykonywanej osobiście przez określenie cech, lecz wskazuje w art. 13 jakiego rodzaju przychody kwalifikuje się do tej działalności. Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 z późn. zm.) syndyk jest wyznaczany przez sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości. Sąd orzeka również o wynagrodzeniu syndyka i o zwrocie poniesionych przez niego wydatków (art. 162-167 powołanej ustawy). Wyznaczenie Wnioskodawcy w drodze postanowienia sądu i zgodnie z ww. przepisami prawa upadłościowego - np. jako tymczasowego nadzorcy sądowego lub syndyka masy upadłości danego podmiotu gospodarczego według art. 38 ust. 1 i 157 ust. 4 Prawa upadłościowego i naprawczego, kwalifikuje syndyka jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie ma charakteru umownego, gdyż sposób określenia jego wysokości regulują odrębne przepisy. Zawodowa działalność Wnioskodawcy jest ściśle związana z kwalifikacjami zawodowymi (posiadana licencja syndyka). Ma ona profesjonalny charakter - syndyk dokonuje czynności we własnym imieniu, lecz na rachunek upadłego (art. 160 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze). Działalność Wnioskodawcy cechuje się ciągłością i powtarzalnością podejmowanych działań oraz zorganizowaniem. Wykonywanie tej działalności zawodowej-podejmowanie czynności np. syndyka masy upadłości czy tymczasowego nadzorcy sądowego uniemożliwia wykonywanie jej np. na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą określoną m.in. pod następującymi numerami PKD 2007 - 69.20Z. - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe, która dotyczy doradztwa i pomocy kierownictwu i/lub wierzycielom niewypłacalnych przedsiębiorstw i/lub działania jako syndyk masy upadłościowej lub powiernik w bankructwie oraz inne, np. 69.10.Z, czy też 70.22.Z., stąd też zasadne jest ustalenie, czy uzyskiwane dotychczas przychody ze źródła działalność wykonywana osobiście (np. jako tymczasowy nadzorca sądowy czy też syndyk masy upadłości) może kwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeśli wskazuje na to sposób sprawowania funkcji w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy wynagrodzenie powołanego przez sąd tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka masy upadłości, nadzorcy sądowego czy też zarządcy lub innego podmiotu powołanego na mocy przepisów ustawy prawo upadłościowe i naprawcze można zaliczyć do źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej.

2. Czy wynagrodzenie powołanego przez sąd tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka masy upadłości, nadzorcy sądowego czy też zarządcy lub innego podmiotu powołanego na mocy przepisów ustawy prawo upadłościowe i naprawcze zaliczone do źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozarolnicza działalność gospodarcza, można opodatkować zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatkiem liniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje działalności wykonywanej osobiście przez określenie cech, lecz wskazuje w art. 13 jakiego rodzaju przychody kwalifikuje się do tej działalności Wnioskodawca uważa, że składając stosowne oświadczenie sądom (czynności wykonuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej) na zlecenie których wykonuje te czynności jako organ postępowania upadłościowego, np. syndyk masy upadłości czy tymczasowy nadzorca sądowy, przychody te może zakwalifikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3) jako pozarolniczą działalność gospodarczą.

Potwierdzeniem słuszności takiego stanowiska jest wydana w dniu 21 listopada 2013 r. przez Ministra Finansów interpretacja ogólna Nr DD3/033//181/CRS/13/RD-90955/13 stanowiąca, że przychody uzyskiwane z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy mogą być zaliczone do źródła przychodów - pozarolniczą działalność gospodarcza, pomimo iż są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można przytoczyć również treść interpretacji indywidualnej o numerze ITPB1/415-849/14/M W, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, czy też interpretacji indywidualnej o numerze IPPB1/4511-328/15-2/DK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikacja wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności np. w charakterze tymczasowego nadzorcy sądowego lub syndyka do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych jest zależna od formy w jakiej dana osoba wykonuje swoją działalność zawodową.

Jeżeli np. tymczasowy nadzorca sądowy lub syndyk swoją działalność zawodową planuje rozpocząć wykonywać w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, choćby dotychczas wykonywał ją w ramach źródła działalności wykonywanej osobiście, a czynności podejmowane przez niego w charakterze tymczasowego nadzorcy sądowego lub syndyka są wykonywane w ramach tej działalności, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody osiągane ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 -pozarolnicza działalność gospodarcza, pozwalają mu wybrać sposób opodatkowania tych dochodów zgodnie z art. 30c - "podatek liniowy" w ramach wykonywanej działalności gospodarczej (Kancelaria Prawna). Dotyczy to wszelkich funkcji sprawowanych na podstawie powołania dokonanego przez sąd na podstawie ustawy prawo upadłościowe i naprawcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest działalnością zarobkową,

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których jest mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Op 18/08). Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem, jak już wskazano, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności.

Zauważyć przy tym należy, że stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z treści wyżej cytowanego art. 5b ust. 1 ww. ustawy wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są wszystkie trzy przesłanki w nim wymienione.

Zatem - co do zasady #8722; nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj.m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu, m.in. działalność wykonywaną osobiście oraz pozarolniczą działalność gospodarczą; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak z powyższego wynika ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa odrębne (różne) źródła przychodu.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 cyt. ustawy).

Na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa pojawiły się jednak wątpliwości w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła w sytuacji, gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej.

W związku z powstałymi wątpliwościami, kierując się orzecznictwem sądowo-administracyjnym, Minister Finansów w dniu 21 listopada 2013 r. wydał interpretację ogólną Znak: DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13, dotyczącą kwalifikacji do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu. W interpretacji tej uznał, że kwalifikacja przychodu do odpowiedniego źródła jest zależna od formy prawnej wykonywania przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu zawodu adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego, czy rzecznika patentowego. Zatem przychody uzyskiwane z tego tytułu mogą zostać zaliczone do źródła przychodów - działalność gospodarcza, pomimo iż są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Skoro tak, to nie ma też powodów, aby inaczej traktować przychody innych osób, które działają na zlecenie organów władzy, administracji państwowej lub samorządowej, sądu czy prokuratora.

W interpretacji ogólnej z 22 maja 2014 r. Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426, Minister Finansów wskazał natomiast, że jeżeli podatnik, uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, może zakwalifikować te przychody do źródła - działalność gospodarcza, nawet w sytuacji, gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku prowadzi analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów - "działalność wykonywana osobiście", nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów - z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczać do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki "działalności gospodarczej". Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych, tłumaczy, mediatorów, syndyków, czy innych osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, że skoro jak wskazano powyżej ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. Zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności wykonywanej osobiście.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca na mocy przyznanej licencji syndyka pełni różne funkcje w tym m.in. syndyka masy upadłości, nadzorcy sądowego, zarządcy, tymczasowego nadzorcy sądowego, czy też zarządcy przymusowego. Do funkcji tej powołał go Sąd (Wydział Gospodarczy). Sąd określa jego wynagrodzenie i zwrot poniesionych przez niego wydatków. Działalność zawodowa Wnioskodawcy jest ściśle związana z jego kwalifikacjami zawodowymi. Jako syndyk dokonuje czynności we własnym imieniu, na rachunek upadłego. Jego działalność cechuje się ciągłością, powtarzalnością działań oraz zorganizowaniem.

W świetle powyższego wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma przeszkód aby dochody, co do zasady wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Taka sytuacja dotyczyć będzie osób prowadzących działalność gospodarczą z tytułu wykonywanych w ramach tej działalności m.in. na zlecenie sądu czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane w takich warunkach można kwalifikować do działalności gospodarczej. Takiej też kwalifikacji należy dokonać w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, z którego w szczególności wynika, że czynności syndyka prowadzi w ramach działalności gospodarczej, we własnym imieniu, na rachunek upadłego, a jego działalność cechuje się ciągłością, powtarzalnością działań oraz zorganizowaniem.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości opodatkowania wskazanych we wniosku dochodów tzw. podatkiem liniowym, zauważyć należy, że w myśl art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Przy czym, stosownie do art. 9a ust. 4 tej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wskazać jednakże należy, że jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek (art. 9a ust. 3 pkt 2 cyt. ustawy).

Skoro pełnienie funkcji syndyka masy upadłości, nadzorcy sądowego, zarządcy, tymczasowego nadzorcy sądowego, czy też zarządcy przymusowego odbywa się w warunkach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to nie ma podstaw, aby uzyskane z tego tytułu przychody kwalifikować do innego źródła niż działalność gospodarcza. Konsekwencją powyższej kwalifikacji jest możliwość opodatkowania uzyskanych z ww. tytułu dochodów tzw. podatkiem liniowym, o ile spełnione zostały warunki wynikające z art. 9a ust. 2 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 9a ust. 3 tej ustawy.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.