IPPB1/4511-947/15-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r. poz. 613) § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zajmującym się między innymi pośrednictwem w sprzedaży miejsca i czasu na cele reklamowe w mediach elektronicznych. Wnioskodawca współpracuje z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, będącymi użytkownikami portali społecznościowych i udostępniającymi poza działalnością gospodarczą powierzchni na zarządzanych przez siebie stronach internetowych i profilach na portalach społecznościowych, zwanymi dalej "Osobami Fizycznymi".

W ramach współpracy, na podstawie umów nienazwanych, podobnych do umów najmu i dzierżawy, Osoby Fizyczne publikują na zarządzanych przez siebie stronach internetowych i profilach na portalach społecznościowych treści reklamowe udostępniane im przez Wnioskodawcę, za co Wnioskodawca wypłaca im umówione wynagrodzenie. Wnioskodawca za umieszczanie reklam uzyskuje wynagrodzenie od reklamodawców. Osoby Fizyczne zobowiązane są do publikacji udostępnionych przez Wnioskodawcę treści przez oznaczony czas. Osoby Fizyczne nie są zobowiązane do świadczenia jakichkolwiek innych usług lub wykonywania czynności prawnych lub faktycznych na rzecz Wnioskodawcy lub jego klientów. Przedmiotem zawieranych umów nie jest domena internetowa ani cała strona internetowa, lecz określone miejsce na stronie lub profilu zarządzanych przez Osobę Fizyczną. Osoby Fizyczne nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy usług reklamowych, tylko udostępniają cześć powierzchni ich strony internetowej lub profilu na portalach społecznościowych. Osoby Fizyczne nie prowadzą działalności gospodarczej w związku z prowadzeniem swoich stron internetowych i profili na portalach społecznościowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przychody uzyskiwane przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w tym zakresie, udostępniającą na zarządzanej przez siebie stronie internetowej miejsca w celu zamieszczania treści o charakterze reklamowym za wynagrodzeniem na podstawie umowy podobnej do umów najmu lub dzierżawy, należy zakwalifikować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z wypłacaniem przez Wnioskodawcę osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej wynagrodzenia z tytułu udostępniania miejsca na stronach internetowych i profilach na portalach społecznościowych na potrzeby reklamodawców związanych z Wnioskodawcą odrębną umową, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, a Osoby Fizyczne są zobowiązane do samodzielnego rozliczenia podatkowego uzyskanych przychodów z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazuje Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 10 września 2014 r., zwanej dalej "Interpretacją Ogólną" przy kwalifikacji przychodów z tytułu udostępniania przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej powierzchni na stronie internetowej m.in. w celach reklamowych, podstawowe znaczenie ma określenie charakteru umowy zawieranej w takiej sytuacji.

Przedmiotem zawieranych przez Wnioskodawcę z Osobami Fizycznymi umów jest "wydanie" Wnioskodawcy za wynagrodzeniem części strony internetowej lub części miejsca profilu na portalu społecznościowym do korzystania z niej poprzez umieszczanie na nich reklam swoich klientów. Jednocześnie ograniczeniu ulega władztwo Osoby Fizycznej nad stroną lub profilem w tym sensie, że nie może z nich korzystać w udostępnionym zakresie, ani nie może ich udostępnić do korzystania innemu podmiotowi w części zajmowanej przez reklamy. Zakres obowiązków stron takiej umowy jest analogiczny jak w umowie dzierżawy, co uzasadnia wniosek, iż umowa, której przedmiotem jest udostępnianie ściśle określonego miejsca pod reklamy na stronie internetowej lub profilu na portalu społecznościowym ma charakter umowy zbliżonej do umowy dzierżawy, o której mowa w art. 693 § 1 Kodeksu Cywilnego.

Z powołanego przez Ministra Finansów w Interpretacji Ogólnej orzecznictwa wynika, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej. Przychody Osoby Fizycznej z tego tytułu należy więc zakwalifikować do źródeł przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę Osobom Fizycznym z tytułu umów pozwalających na korzystanie z części stron internetowych lub profili na portalach społecznościowych i zamieszczanie reklam w części oddanej do korzystania, należy zakwalifikować jako przychody z tytułu umów nienazwanych o podobnym charakterze do umów dzierżawy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłacający wynagrodzenia Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego wynagrodzenia (czynszu) ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych takiego obowiązku nie przewiduje.

Prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr DD2/033/55/KBF/14RD-45000 z dnia 10 września 2014 r., interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB1/415-333/13-6/15-S/MM z dnia 10 marca 2015 r. oraz w następujących orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego: wyrok w sprawie II FSK 1548/10 z dnia 9 maca 2012 r., wyrok w sprawie II FSK 2485/10 z dnia 19 czerwca 2012 r., wyrok w sprawie II FSK 1305/11 z dnia 27 lutego 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.