IPPB1/4511-741/15-3/KS - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wypłacanego wynagrodzenia

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wypłacanego wynagrodzenia - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wypłacanego wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej (dalej: "Spółka"). Komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W umowie Spółki został określony sposób podziału zysku wykazywanego przez Spółkę między komandytariuszem i komplementariuszem Spółki. Niezależnie od bycia wspólnikiem w Spółce, Wnioskodawca świadczy odpłatnie na rzecz Spółki różnego rodzaju usługi (między innymi najmem samochodów, najem pracowników, usługi doradcze oraz inne). Usługi te są świadczone w celu wsparcia działalności Spółki i mają związek z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem. Usługi te są świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą. Wnioskodawca informuje jednocześnie, że świadczenie tych usług na rzecz Spółki odbywa się w ramach powadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). W związku z tym, Wnioskodawca - w relacjach ze Spółką - występuje jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębny od Spółki numer REGON, NIP).

Za wykonanie usług na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenie (dalej: "Wynagrodzenie Wnioskodawcy"). Wnioskodawca informuje również, że świadczone na rzecz Spółki usługi są dokumentowane wystawianymi przez niego fakturami VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest zaliczane do jego przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podobnej zasadzie usługi na rzecz Spółki są wykonywane przez innego Wspólnika - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który również świadczy w stosunku do Spółki podobne usługi i prowadzi własną działalność gospodarczą. Wspólnik - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością obciąża Spółkę wynagrodzeniem za wykonane na jej rzecz usługi (dalej: "Wynagrodzenie Wspólnika") i wystawia na Spółkę faktury VAT. Wspólnik kwotę swojego Wynagrodzenia Wspólnika zalicza do przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W wniosku zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku odpowiednia część Wynagrodzenia Wnioskodawcy, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Przykładowo, jeśli Wnioskodawca miałby 30% udziału w zyskach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 30% Wynagrodzenia Wnioskodawcy.

2. Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część Wynagrodzenia Wspólnika, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce. Przykładowo, jeśli Wnioskodawca miałby 30% udziału w zyskach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 30% Wynagrodzenia Wspólnika.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Odpowiednia część Wynagrodzenia Wnioskodawcy, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez niego za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednia część Wynagrodzenia Wspólnika, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez niego za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (...) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1a ww. ustawy, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego (inne niż spółka komandytowo-akcyjna), w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy ww. spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo). Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca. Przychody, uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że każdy wspólnik (również on sam) ma prawo do wykazywania (jako kosztu uzyskania przychodów) odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

* jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);

* nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust, 1 ww. ustawy; jest właściwie udokumentowany.

W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci Wynagrodzenia Wspólnika, czy też Wynagrodzenia Wnioskodawcy, pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Ma zatem wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno Wynagrodzenie Wnioskodawcy, jak i Wynagrodzenie Wspólnika będzie pozostawało w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę jako wspólnika Spółki. Wnioskodawca będzie miał zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części Wynagrodzenia Wnioskodawcy, jak i Wynagrodzenia Wspólnika - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki - do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy ani Wynagrodzenie Wspólnika ani Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT. W szczególności (w odniesieniu do Wynagrodzenia Wnioskodawcy), nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy nim a Spółką (współpraca dwóch niezależnych podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi "wartość własnej pracy podatnika".

Wnioskodawca podkreśla, że relacje jakie będą go łączyć ze Spółką, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, za czym przemawia dodatkowo okoliczność, że Wnioskodawca będzie wystawiał Spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowić będzie "pracę własną", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie Wnioskodawcy może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Skoro Spółka nie jest odrębnym podatnikiem (podatnikami są jej wspólnicy), to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również i przez Wnioskodawcę, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.

Powyższe stanowisko zdaniem Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje indywidualne. Wskazać należy chociażby interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 listopada 2013 r., nr: ILPB1/415-924/13 2/AP oraz z dnia 5 czerwca 2013 r., nr: ILPB1/415-297/13-2/AP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 maja 2013 r., nr: IPTPB1/415-169/13-2/KO,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2013 r., nr: IPPB1/415-176/13-2/M oraz z dnia 11 października 2013 r., nr: IPPB 1/415-830/13-2/IF,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 stycznia 2014 r., nr IBPBI/1/415- 1039/13/AB, z dnia 28 sierpnia 2014 r., nr: IBPBI/1/415-691/14/AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, należy stwierdzić, że dotyczą one tylko konkretnej sprawy podatnika, wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Zatem rozstrzygnięcia przedstawione w powołanych przez Wnioskodawcę interpretacjach nie mogą zostać odnoszone do innych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych. Dotyczą one konkretnych spraw i nie są wzorcem do stosowania w innych przypadkach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.