IPPB1/4511-668/15-2/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa gospodarczego i biznesowego głównie przy wykorzystywaniu funduszy unijnych. W związku z prowadzoną działalnością niejednokrotnie wyjeżdża w delegacje do innych miast. Wyjazdy mają na celu pozyskanie nowych kontrahentów jak również utrzymanie współpracy z obecnymi partnerami biznesowymi. W trakcie spotkań omawiany jest zakres usług jakie Wnioskodawca będzie miał świadczyć na rzecz obecnych i potencjalnych kontrahentów. Tego typu spotkania odbywają się również w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawcy. Jednakże ze względu na brak wystarczającego miejsca pod adresem prowadzenia działalności spotkania odbywają się w różnego rodzajach lokalach gastronomicznych. W przypadku spotkań odbywających się w innych miastach kraju, nie ma innej możliwości, niż spotkania w kawiarni lub restauracji, ze względu na brak innego miejsca prowadzenia działalności poza Warszawą. Nie są to lokale prestiżowe a jedynie miejsca dogodne dla obydwu stron w celu przeprowadzenia rozmów biznesowych, które nie mają na celu pokazania zamożności firmy Wnioskodawcy. W czasie spotkań zamawiany jest posiłek z dostępnego menu, nie są to jednak potrawy wyszukane. Niejednokrotnie na tego typu spotkaniach zamawiany jest posiłek wraz z napojami. Niekiedy zdarza się, że kontrahent zamawia w małych ilościach napój alkoholowy. Oczywiście nie każde spotkanie kończy się podpisaniem kontraktu o współpracy, niemniej jednak spotkania organizowane są w celu ich zawiązania a więc osiągnięcia przychodu. Natomiast spotkania z obecnymi kontrahentami, mają na celu utrzymanie dobrej relacji i zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest współpraca z nimi i mają na celu m.in. omówienie zakresu i ram dalszej współpracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na usługi gastronomiczne, obejmujące posiłki wraz z napojami bezalkoholowymi oraz alkoholowymi, w postaci jak wskazano w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę na spotkaniach biznesowych z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami, stanowią koszt uzyskania przychodu i nie są zaliczane do reprezentacji w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego w zakresie zdarzenia przyszłego, natomiast interpretacja indywidualna w zakresie stanu faktycznego zostanie wydana odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1. Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy

Artykuł 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie, się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2007). Z literalnego brzmienia przepisu nie wynika również zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, a jedynie tych wydatków z wymienionych grup, które noszą cechy reprezentacji. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę nie mają na celu stworzenia pozytywnego wizerunku firmy a jedynie ułatwienie prowadzenia rozmów i negocjacji, które niejednokrotnie są długotrwałe. Wskazuje na to również fakt, że pod adresem prowadzenia działalności nie ma możliwości przeprowadzenia takich rozmów. Przepis ustawy nie wskazuje również na miejsce poniesienia wydatków, w związku z tym nieistotne jest, czy spotkanie biznesowe miało miejsce w siedzibie firmy, czy też poza nią. Podobnie nie ma znaczenia fakt, że nie każde spotkanie z potencjalnymi klientami prowadzi do nawiązania współpracy-spotkanie ma na celu jej nawiązanie, ale niejednokrotnie z przyczyn obiektywnych do niej nie dochodzi. Biorąc pod uwagę fakt, że opisane działania mają na celu zwiększenie przychodów (nawiązanie nowej współpracy) lub zabezpieczenie ich źródła (rozmowy z obecnymi kontrahentami) i nie noszą cech okazałości ani wystawności, Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczyć opisane w stanie faktycznym wydatki do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.