IPPB1/4511-502/15-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowa firma. W kwietniu 2010 r. podpisał 3-letnią umowę leasingu operacyjnego na samochód który wykorzystywał w prowadzonej działalności. Raty leasingu ujmowane były w koszty działalności firmy. Po zakończeniu umowy leasingu w kwietniu 2013 r. wykupił ten samochód prywatnie za kwotę (brutto) 827,63 złotych. Wydatek na wykupienie samochodu nie był zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jak również nie stanowił majątku firmy (nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Do grudnia 2014 r. sporadycznie samochód ten był wykorzystywany w działalności gospodarczej i koszty użytkowania samochodu rozliczane były na podstawie tzw. kilometrówki. W tym roku (po ponad 24 miesiącach od daty wykupu) Wnioskodawca planuje sprzedaż tego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od tej transakcji sprzedaży samochodu Wnioskodawca powinien dodatkowo odprowadzić podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż samochodu używanego prywatnie dłużej niż 6 miesięcy, korzysta z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 - sprzedaż tego samochodu nie jest źródłem przychodu z działalności gospodarczej.

Podobna interpretacja (poniżej) została przedstawiona w interpelacji Panów Jana W. i Bogdana R. z dnia 10 lutego 2015 do Ministra Finansów w sprawie interpretacji stosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sprzedaży samochodu z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym oraz odpowiedź w Ministerstwie Finansów J. N. z dnia 25 marca 2015 r.

Sprzedaż samochodu po wykupie z leasingu a źródło przychodu w PIT.

Interpelacja do ministra finansów w sprawie interpretacji poszczególnych organów podatkowych nakazujących stosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sprzedaży samochodów z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym Szanowny Panie Ministrze.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) stanowi podstawę do zastosowania sześcioletniego okresu opodatkowania w przypadku sprzedaży majątku pofirmowego. Z art. 14 ust. 2 pkt 1 (z nowego jak i z dotychczasowego brzmienia przepisu) wynika wprost, że termin 6 lat dotyczy środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych. Jednak z interpretacji, jakich dokonują Izby Skarbowe wynika, że organy podatkowe rozszerzają zakres stosowania tego przepisu do sprzedaży samochodów nabytych w wyniku wykupu na potrzeby prywatne po leasingu operacyjnym. Przykładem takiej rozszerzającej wykładni przepisów jest interpretacja z 10 stycznia 2013 r. wydana przez Izbę Skarbową w Łodzi (IPTB1/415-603/12-4/AG) czy też interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach IBPB1/1/415-1252/11/ESZ oraz Izby Skarbowej w Poznaniu ILPB1/415-803/12-4/AG.

Analiza przepisów dokonana przez te organy podatkowe sprowadza się do konkluzji, iż art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie również do sprzedaży samochodów w wyniku prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym, ponieważ organy podatkowe przedmiot leasingu - samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej - traktują jako składnik majątku leasingobiorcy, a nie jako środek trwały leasingodawcy tylko przez sam fakt obciążenia kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatkami związanymi z ratami leasingowymi oraz wydatkami poniesionymi na jego eksploatację, bez względu na to, że nie został on ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz bez względu na niewliczenie wydatków poniesionych na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Z takim stanowiskiem organów podatkowych nie zgadzają się sądy administracyjne. W wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r. (I SA/Po 574/13) WSA w Poznaniu przy uwzględnieniu istoty leasingu operacyjnego orzekł, że sprzedaży samochodu nieujętego w ewidencji środków trwałych nie można uznać za przychód z działalności gospodarczej, bo jest to niezgodne z literalnym brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 1. Orzeczenia sądów administracyjnych są głosem rozsądku w morzu profiskalnej wykładni przepisów organów podatkowych. Jednak w polskim systemie prawnym orzeczenia sądów administracyjnych nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) są wiążące jedynie w tych konkretnych sprawach, w których zapadły i nie mają zastosowania do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zwracamy się do Pana Ministra z następującym pytaniem:

Czy podziela Pan stanowisko organów podatkowych co do rozszerzającej wykładni art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nakazują jego stosowanie do sprzedaży samochodów z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym, a jeżeli nie, to czy skorzysta Pan z możliwości, jaką daje Panu art. 14e § 1 Ordynacji Podatkowej.

Odpowiedź na interpelację nr 30892 w sprawie interpretacji poszczególnych organów podatkowych nakazujących stosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sprzedaży samochodów z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym.

W związku z interpelacją Panów Jana W. i Bogdana R., z dnia 10 lutego 2015 r., w sprawie interpretacji poszczególnych organów podatkowych nakazujących stosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sprzedaży samochodów z prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym, uprzejmie wyjaśniam.

Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), dalej zwanej "ustawą PIT", przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej może zostać zakwalifikowany do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, czyli do działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

* składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

* składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT).

W związku z powyższym, odnosząc się do kwestii, czy " art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie również do sprzedaży samochodów w wyniku prywatnego wykupu po leasingu operacyjnym, uprzejmie informuję, że w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód nie będzie przez podatnika wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, to przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

W konsekwencji, zastosowanie znajdą zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy.

Stanowisko powyższe zgodne jest z powołanym w interpelacji Panów wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13.

Jednocześnie, uprzejmie informuję, że na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jest to instrument prawny służący do zapewnienia jednolitego i prawidłowego stosowania przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym, uprzejmie informuję, że Ministerstwo Finansów podejmie działania w trybie art. 14e Ordynacji podatkowej, w celu weryfikacji i ewentualnej zmiany nieprawidłowych interpretacji indywidualnych dotyczących omawianego zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej był również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą. W kwietniu 2010 r. podpisał 3-letnią umowę leasingu operacyjnego na samochód, który wykorzystywał w prowadzonej działalności. Raty leasingu ujmowane były w koszty działalności firmy. Po zakończeniu umowy leasingu w kwietniu 2013 r. wykupił ten samochód prywatnie. Wydatek na wykupienie samochodu nie był zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jak również nie stanowił majątku firmy (nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Do grudnia 2014 r. sporadycznie samochód ten był wykorzystywany w działalności gospodarczej i koszty użytkowania samochodu rozliczane były na podstawie tzw. kilometrówki. W tym roku (po ponad 24 miesiącach od daty wykupu) Wnioskodawca planuje sprzedaż tego samochodu.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie stanowił składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił również źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, ponieważ zbycie rzeczy (samochodu) będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.