IPPB1/4511-405/15-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości przez komornika - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości przez komornika.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wskutek prowadzonych przeciwko Spółce, której Wnioskodawca był wspólnikiem, postępowań egzekucyjnych komornik dokonał zajęcia a następnie sprzedaży nieruchomości stanowiącej środek trwały spółki. Sąd Rejonowy zatwierdził sporządzony przez komornika plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość była wniesiona do spółki na podstawie uchwały wspólników i wpisano ją do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży tej nieruchomości zostały w przeważającej części przekazane na rzecz wierzycieli, Sądu i komornika. Spółka (a co za tym idzie wspólnicy) dostała z tej sprzedaży jedynie kwotę stanowiącą około 20% całości ceny sprzedaży. Otrzymana kwota była więc znacząco mniejsza niż wartość rynkowa nieruchomości, była także mniejsza od wartości księgowej nieruchomości (wartości uwzględniającej dokonane odpisy amortyzacyjne). Pieniądze uzyskane przez spółkę zostały wypłacone przez wspólników proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach spółki. Pod koniec 2014 r. wspólnicy podjęli jednocześnie uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji i zgłosili ten fakt do Krajowego Rejestru Sądowego. W 2015 r. zachodzi konieczność złożenia zeznań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych - PIT i pojawiła się wątpliwość czy otrzymane środki stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika przychód podlegający opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym pieniądze uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w ramach licytacji komorniczej i faktycznie przekazane spółce jawnej stanowią przychód wspólników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W razie negatywnej odpowiedzi na pyt. 1 podatnik zapytuje:

2. Czy do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży nieruchomości w ramach licytacji komorniczej należy przyjąć całą kwotę uzyskaną przez komornika pomniejszoną o niezamortyzowaną wartość środka trwałego oraz o koszty uiszczone na rzecz komornika i Sądu Rejonowego.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym pieniądze uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w ramach licytacji komorniczej i faktycznie przekazane spółce jawnej nie stanowią przychodu wspólników podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki jawnej z tytułu likwidacji tej spółki nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wynika to z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o p.d.o.f., który stanowi:

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się:

3a) zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów;

3b) zwróconych, umorzonych lub zaniechanych wpłat dokonywanych na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie odrębnych przepisów, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów;

Gdyby jednak przyjąć, że faktycznie otrzymane przez wspólników pieniądze stanowią przychód do opodatkowania to nie wystąpi dochód bowiem niezamortyzowana wartość środka trwałego jest większa od kwoty otrzymanej przez wspólników.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży nieruchomości w ramach licytacji komorniczej nie trzeba przyjmować całej kwoty uzyskanej przez komornika pomniejszonej o niezamortyzowaną wartość środka trwałego oraz o koszty uiszczone na rzecz komornika i Sądu Rejonowego.

Przyjęcie jako podstawy opodatkowania kwoty, która w 80% nie wpłynęła do wspólników a od razu była zasądzona na rzecz wierzycieli, komornika i sądu byłoby niezgodne z art. 14 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług oraz z art. z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym przedmiotowa sprzedaż przez komornika nie wpływa na powstanie - obowiązku podatkowego w PIT dla wspólników spółki jawnej gdyż według podatnika jest zwolniona z PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 powołanej ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...)

Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stanowi że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 24 ust. 2 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca był wspólnikiem w spółce w której wskutek prowadzonych postępowań egzekucyjnych komornik dokonał zajęcia a następnie sprzedaży nieruchomości stanowiącej środek trwały spółki. Po przekazaniu środków uzyskanych z tej sprzedaży na rzecz wierzycieli Spółka otrzymała z tej sprzedaży około 20% całości ceny sprzedaży. Pod koniec 2014 r. Wspólnicy podjęli uchwałę o rozwiązaniu spółki.

Wskazać należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w toku postępowania egzekucyjnego przez organ egzekucyjny, realizujący swoje ustawowe zadania. Sprzedaż ta miała na celu zaspokojenie roszczeń wierzycieli. W przedmiotowej sprawie cel zbycia nie ma jednakże znaczenia dla skutków podatkowych jakie wywołuje ono na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ istotny jest sam fakt zbycia nieruchomości i powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przez komornika zastosowanie znajdzie powołany powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieruchomość w myśl przepisu art. 22a ust. 2 ustawy stanowiła środek trwały, który ujęty był w ewidencji środków trwałych. Z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca uzyska więc przychód (proporcjonalnie do udziału w spółce), który kwalifikować należy, jako przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten (w całej uzyskanej przez komornika wysokości) podlega zatem doliczeniu do pozostałych przychodów z tego źródła uzyskanych przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym.

Jak wskazano powyższej przepis art. 24 ust. 2, określający sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej, wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środka trwałego,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

Do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze sprzedaży nieruchomości w ramach licytacji komorniczej należy przyjąć całą kwotę uzyskaną przez komornika pomniejszoną o niezamortyzowaną wartość środka trwałego.

Natomiast kwoty tej nie można pomniejszać o koszty uiszczone na rzecz komornika i Sądu Rejonowego.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.