IPPB1/4511-36/15-2/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w związku z odzyskaniem należności z tytułu nabytych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w związku z odzyskaniem należności z tytułu nabytych wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna ("Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą. Obejmuje ona obrót nieruchomościami, udzielanie pożyczek, obrót akcjami spółek publicznych i niepublicznych oraz udziałami w spółkach. Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o nabywanie i zbywanie obligacji.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej, jest m.in. działalność określona w PKD 64.99.Z. z opisem "pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych". Przedmiot działalności Wnioskodawcy obejmuje również: "działalność holdingów finansowych" (64.20.Z), oraz "pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych" (66.19.Z).

Zgodnie z komentarzem do PKD podklasa 64.99.Z obejmuje działalność inwestycyjną na własny rachunek dokonywaną poprzez lokatę kapitału za pośrednictwem przedsiębiorstw wysokiego ryzyka, klubów inwestycyjnych, itp. Zgodnie natomiast z komentarzem do podklasy 66.12.Z, podklasa 64.99.Z obejmuje działalność na rynkach finansowych wykonywaną na własny rachunek.

Wnioskodawca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. (tekst jedn.: oświadczenie o wyborze i opodatkowania w formie 19% podatku liniowego).

Wnioskodawca nabył i zamierza dalej nabywać wierzytelności wobec skarbu państwa od spółki komandytowo-akcyjnej zajmującej się obrotem wierzytelnościami (zwaną dalej sprzedającym), jak również być może inne wierzytelności. Wierzytelności te nie są wierzytelnościami własnymi sprzedającego, lecz zostały przez niego nabyte od innych podmiotów. W wyniku dokonanej transakcji Wnioskodawca wstąpi we wszelkie prawa wierzyciela, w szczególności przejmując uprawnienie do otrzymania kwoty wynikającej z tej wierzytelności, roszczenie o odsetki oraz ryzyko jej nieściągnięcia od skarbu państwa. W zamian Wnioskodawca zapłaci sprzedającemu cenę nabycia przedmiotowych wierzytelności w wysokości niższej od ich i wartości nominalnej. Cena ta odpowiadać będzie wartości ekonomicznej wierzytelności uwzględniającej ryzyko ich nieściągnięcia od dłużnika. Dojdzie więc do przelewu wierzytelności uregulowanego w księdze trzeciej, tytule IX, dziale I ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: kodeks cywilny).

Przedmiotowe wierzytelności w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę będą wierzytelnościami trudnymi. W stosunku do nich są lub zostaną wszczęte postępowania sądowe o zapłatę. Jeśli nic nie stanie temu na przeszkodzie, w postępowaniach sądowych wszczętych przed zawarciem umowy sprzedaży wierzytelności jako strona powodowa nadal będzie występować sprzedający. Sprzedający podejmie jednak stosowne działania, aby umożliwić Wnioskodawcy egzekwowanie wierzytelności bezpośrednio od dłużnika. Jeśli jednak wierzytelność zostałaby wyegzekwowana przez sprzedającego - niezwłocznie przekaże on Wnioskodawcy uzyskane z tego tytułu kwoty.

Zarówno w zakresie nabywania i egzekucji wierzytelności, jak i w pozostałym zakresie wskazanym powyżej Wnioskodawca prowadzi i zamierza prowadzić działalność zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 5a ust. 5 ustawy PIT, tj. w celu osiągnięcia zysku (co nie wyklucza okresowego ponoszenia strat), w sposób ciągły (co nie wyklucza okresowych przerw; istotny jest zamiar prowadzenia działalności w sposób powtarzalny) i w sposób zorganizowany (podejmowane działania będą podporządkowane przyjętym regułom i zasadom i będą racjonalnie zmierzały do osiągnięcia założonych celów). Do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie ma zastosowania art. 5b ustawy PIT.

Cena nabycia wierzytelności zostanie ustalona przez strony przed zawarciem transakcji. Nie będzie ona podlegać zmianie, w szczególności nie będzie uzależniona od powodzenia egzekucji tych wierzytelności. Wnioskodawca nie otrzyma od sprzedającego żadnego dodatkowego wynagrodzenia w związku z zawieraną transakcją.

Wnioskodawca planuje uzyskać przychód w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przychód uzyskany w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie przychodem w ramach działalności gospodarczej.

2. Czy dochód do opodatkowania uzyskany wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie różnicą pomiędzy kwotą odzyskanych należności i wydatkami Wnioskodawcy na ich nabycie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przychód uzyskany w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie przychodem w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy PIT "za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont".

Na podstawie art. 5a pkt 6 tej ustawy, "ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9".

Równocześnie, skoro przyjęte przez Wnioskodawcę zasady nabywania i egzekucji wierzytelności odpowiadają definicji pozarolniczej działalności gospodarczej zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy PIT (co wskazano w opisie zdarzenia przyszłego), należy uznać, że przychody z tej działalności będą przychodami ze źródła przychodów: pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pogląd ten wynika także z orzecznictwa. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 sierpnia 2014 r., sygn. II FSK 1894/12, "jeśli dana osoba prowadzi w sposób zorganizowany i ciągły pewną aktywność zarobkową, to - choćby nawet przychody uzyskiwane w następstwie tych działań dawały się zaliczyć do innych źródeł przychodu, gdyby nie właśnie owo zorganizowanie i ciągłość działań - uzyskiwane przez nią przychody powinny być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej".

Podobnie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 1315/12: "wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.".

Ponadto w wyroku z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Łd 1131/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lodzi rozstrzygnął, że przychody z tytułu windykacji wierzytelności mogą być przychodami z działalności gospodarczej. Sąd wskazał: "z treści wniosku wynika, że na podstawie ww. umowy zamawiający powierzył wnioskodawcy wykonanie czynności polegających na prowadzeniu windykacji należności, kartoteki dłużników, rozmów i wzywaniu dłużników do zapłaty, przygotowywaniu ugód na spłatę należności z propozycją rozłożenia na raty, prowadzeniu negocjacji w sprawie zadłużeń oraz przeprowadzaniu wywiadów środowiskowych i wizyt w miejscu zamieszkania dłużników. W ocenie sądu tak określone działania stanowią rutynowe czynności prowadzone w ramach działalności w zakresie usług windykacyjnych. Z uwagi na zakres prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej - przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia przez niego usług na podstawie wymienionej we wniosku umowy o dzieło, wiążą się bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Oznacza to, że przychody te należy rozliczyć jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 p.d.f."

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że dochód do opodatkowania uzyskany wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie różnicą pomiędzy kwotą odzyskanych należności i kosztami ich nabycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23".

Przepisy art. 23 powołanej ustawy nie wyłączają z kosztów podatkowych wydatków na nabycie wierzytelności, wyłączając jedynie z kosztów straty z odpłatnego zbycia wierzytelności (art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy PIT). Przedmiotem niniejszego wniosku nie są zasady opodatkowania odpłatnego zbycia wierzytelności. Niewątpliwie należy uznać, że wydatki na nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę będą pozostawać w bezpośrednim związku z jego przychodem, skoro przychód, który osiągnie Wnioskodawca z egzekucji wierzytelności (por. pytanie 1), nie mógłby zostać osiągnięty przez Wnioskodawcę, gdyby uprzednio nie nabył on wierzytelności.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 lutego 2010 r" sygn. II FSK 1413/08, "zasadnie podniósł skarżący, że konsekwencją przyjęcia, że odsetki uzyskane przez skarżącego z tytułu umowy cesji ze spółką "d." są przychodem, powinno być uznanie przez organ podatkowy, że koszty poniesione na nabycie wierzytelności ww. Spółki oraz koszty windykacji są kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.".

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 6 lipca 2011 r" sygn. I SA/Po 385/11: "w przypadku przelewu wierzytelności kwota tejże wierzytelności wraz z przysługującymi od niej odsetkami, nawet jeżeli są kwotami należnymi, faktycznie jeszcze niedotrzymanymi są przychodem, natomiast kosztem uzyskania tego przychodu jest m.in. kwota wydatkowana na nabycie tej wierzytelności i jej ewentualną windykację".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) brak jest uregulowań odnośnie cesji wierzytelności.

Cesja wierzytelności uregulowana została w przepisach art. 509-518 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do przepisu art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 ww. ustawy, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 510 § 1 powyższej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych przepisów, przeniesienie wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Treść powyższych przepisów wskazuje zatem, iż wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ww. ustawy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza;

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

W myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Katalog praw majątkowych przedstawiony w powyższym przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co pozwala zaliczyć do tego źródła również przychody z tytułu zbycia lub windykacji nabytej wierzytelności, bowiem mają one charakter majątkowy.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ustawy wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą, w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód uzyskany w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności może stanowić przychód z dwóch źródeł tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z praw majątkowych, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obrót nieruchomościami, udzielanie pożyczek, obrót akcjami spółek publicznych i niepublicznych oraz udziałami w spółkach. Wnioskodawca planuje rozszerzenie działalności o nabywanie i zbywanie obligacji. Wnioskodawca wskazał, że nabył i zamierza dalej nabywać wierzytelności wobec skarbu państwa od spółki komandytowo-akcyjnej zajmującej się obrotem wierzytelnościami, jak również być może inne wierzytelności. Zarówno w zakresie nabywania i egzekucji wierzytelności, jak i w pozostałym zakresie wskazanym powyżej Wnioskodawca prowadzi i zamierza prowadzić działalność zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 5a ust. 5 ustawy PIT, tj. w celu osiągnięcia zysku (co nie wyklucza okresowego ponoszenia strat), w sposób ciągły (co nie wyklucza okresowych przerw; istotny jest zamiar prowadzenia działalności w sposób powtarzalny) i w sposób zorganizowany (podejmowane działania będą podporządkowane przyjętym regułom i zasadom i będą racjonalnie zmierzały do osiągnięcia założonych celów). Do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie ma zastosowania art. 5b ustawy PIT. Wnioskodawca planuje uzyskać przychód w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia czy odzyskanie należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych, określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem wierzytelności. Co do zasady należności otrzymane z tytułu spłaty wierzytelności, które nie są związane z działalnością gospodarczą nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże z ww. okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarówno w zakresie nabywania i egzekucji wierzytelności, jak i w pozostałym zakresie wskazanym powyżej prowadzi i zamierza prowadzić działalność zgodnie z definicją działalności zawartą w art. 5a ust. 6 ww. ustawy.

Zatem, w świetle przytoczonej powyższej definicji działalności gospodarczej stwierdzić należy, że działanie takie jest rodzajem aktywności określonej jako działalność handlowa podjęta w celu zarobkowym, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. A zatem, w kontekście powołanych wyżej definicji, przychody z egzekucji wierzytelności należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Dodać należy, że art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, co do zasady, jakie wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z jego postanowieniami, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zauważyć przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz są zawsze związane z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Podkreślić należy, że przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do podatkowych kosztów podatnik zaliczać może jedynie wydatki faktycznie poniesione.

Dochód do opodatkowania uzyskanym w wyniku odzyskania należności z tytułu nabytych wierzytelności będzie różnicą pomiędzy kwotą odzyskanych należności i kosztami ich nabycia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.