IPPB1/4511-352/15-4/EC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/4511-352/15-4/EC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu w związku z udzieleniem licencji na znak towarowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu w związku z udzieleniem licencji na znak towarowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy darowizny otrzyma udział w prawie ochronnym lub prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego (udział w prawie i prawo ochronne łącznie dalej jako: Znak) wynikające z rejestracji znaku towarowego jako wspólnotowego znaku towarowego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z siedzibą w Hiszpanii (dalej: OHIM). Szczegółowe przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zawarte są w Rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. L 78 z 24 marca 2009, dalej: Rozporządzenie).

Do podstawowych cech wspólnotowego znaku towarowego należą:

1.

początek ochrony od dnia zgłoszenia;

2.

dziesięcioletni czas ochrony z możliwością jej przedłużania na kolejne dziesięcioletnieokresy;

3.

wyłączne prawo używania znaku przez uprawnionego oraz zakaz używania go bezjego zgody przez osoby trzecie;

4.

jednolity charakter prawa ochronnego;

5.

jednolita dla całej Unii Europejskiej procedura rejestracyjna (jedno zgłoszenie, jedenjęzyk, jeden Urząd, jeden pełnomocnik);

6.

ochrona prawna skuteczna na terytorium całej Unii Europejskiej.

Pierwotnie Znak zostanie przekazany do majątku osobistego Wnioskodawcy. Wartość Znaku zostanie wskazana w umowie darowizny i będzie odpowiadać jego wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego specjalistę.

Wnioskodawca rozważa następnie wykorzystanie otrzymanego Znaku w dwóch alternatywnych wariantach.

W pierwszym wariancie Znak będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, tj. Wnioskodawca udzieli licencji na korzystanie ze Znaku, za co będą pobierane opłaty licencyjne. W przypadku wyboru takiego rozwiązania Znak zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Po wprowadzeniu Znaku do ewidencji Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od Znaku. Niezwłocznie po otrzymaniu Znaku Wnioskodawca dokona zmiany przedmiotu działalności na zakres uwzględniający udzielanie licencji - w konsekwencji przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie między innymi dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim - PKD 77.40.Z.

Natomiast druga opcja zakłada wniesienie Znaku w ramach wkładu niepieniężnego do spółki osobowej (w tym do spółki cywilnej; dalej: Spółka). W wyniku wniesienia przez Wnioskodawcę Znaku do Spółki, zostanie on jej wspólnikiem posiadającym udział w jej zyskach i stratach, ewentualnie Znak zostanie wniesiony do Spółki, w której Wnioskodawca jest już wspólnikiem. W takiej sytuacji Znak zostanie wniesiony do Spółki od razu po otrzymaniu go w drodze darowizny. Oznacza to, że Znak nie będzie ani przez moment składnikiem majątkowym wykorzystywanym w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie będzie również wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Po otrzymaniu aportu Spółka zamierza wprowadzić Znak do swojej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od Znaku.

W dniu przyjęcia Znaku do używania przez Wnioskodawcę lub Spółkę będzie nadawał się on do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3 500 zł. Jednocześnie Znak nie podlegał wcześniej amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartością początkową Znaku, dla potrzeb prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

2. Czy wartością początkową Znaku wniesionego do Spółki w ramach wkładu niepieniężnego, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c w związku z art. 19 ust. 3 ustawy o PIT.

3. Czy opłaty licencyjne które będą otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaku, powinny być zaliczane do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odpowiedź na pytanie Nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

3. Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty licencyjne które będą otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaku, powinny być zaliczane do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy rozważyć jak należy rozumieć pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnychw sytuacji, w której jest ona prowadzona we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły. Nie ma przy tym znaczenia rezultat prowadzonej działalności gospodarczej.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków, tj. wykonywanie tej działalności:

* w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

* w sposób ciągły - przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości nie przesądza prowadzenie danej działalności przez np. kilka lat, lecz powtarzalność (stałość) podejmowanych działań,

* w sposób zorganizowany - podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Z powyższego wynika, że odpłatne udostępnienie Znaku towarowego w drodze udzielania licencji przez osobę fizyczną innemu podmiotowi w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Istotnym przejawem działania w sposób zorganizowany jest również to, że odpłatne udostępnienie znaku towarowego związane jest z koniecznością podejmowania szeregu czynności, np. zawarcia umowy lub prowadzenia dokumentacji księgowej określającej uzyskiwane przychody i uwzględniającej poniesione koszty, a także aktywnej ochrony prawnej Znaku przed naruszeniami.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę należy podkreślić, że w związku z udzielaniem licencji na korzystanie ze Znaku Wnioskodawca będzie otrzymywać opłaty licencyjne. Znak będzie służyć Wnioskodawcy do prowadzenia działalności zarobkowej o charakterze zorganizowanym i ciągłym. Tego rodzaju działania, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one bowiem podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych działań i czynności. Wykorzystanie Znaku towarowego poprzez oddanie go do odpłatnego używania będzie następować w sposób ciągły. Nie będzie również czynnością okazjonalną i o jednorazowym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Wnioskodawca będzie wykorzystywać Znak towarowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej m.in. na dzierżawie własności intelektualnej.

Następnie należy rozważyć czym są przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza. W związku z tym, że Wnioskodawca wykonuje pozarolniczą działalność gospodarczą, zasadnym jest wskazanie, które przychody uznawane są w świetle ustawy o PIT za przychody z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze, że:

* przychody z licencjonowania Znaku stanowić będą przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

* licencjonowany Znak stanowić będzie składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą,

należy uznać, że przychód z tytułu udzielenia licencji na korzystanie ze Znaku stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym uzyskiwane opłaty licencyjne powinny być zaliczane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wyraźnie potwierdza ustawodawca, nie ma bowiem w ustawie o PIT przepisu, który ograniczałby możliwość zakwalifikowania przychodów związanych z licencjonowaniem Znaku towarowego, do przychodów z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach podatkowych:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 sierpnia 2014 r. (nr ITPB1/415-716/14/KW): "udzielanie licencji do znaku towarowego będzie przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem opisane we wniosku działania będą podejmowane "w wykonywaniu działalności gospodarczej". W konsekwencji przychód uzyskany w związku udzieleniem odpłatnej licencji na znak towarowy, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 sierpnia 2014 r. (nr IBPBI/1/415-574/14/JS): "(...) stwierdzić należy, że jeżeli podejmowane przez Wnioskodawcę działania polegające na udostępnianiu znaku towarowego mają (będą miały) charakter zarobkowy; ciągły i zorganizowany, a więc spełnione będą określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanki, to działania te mogą (będą mogły) być uznane za prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany w jej ramach przychód z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze znaku towarowego, stanowi (będzie stanowić) przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 marca 2014 r. (nr ITPB1/415-47/14/AK): "w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawca będzie dokonywał takich transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza".

Podsumowując, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z oddania Znaku towarowego do używania na podstawie odpłatnej umowy licencyjnej, będą dla niego stanowić przychody ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychody te winny być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych dla pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak wynika z treści art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ustawy).

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie mającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 przytoczonej ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kwestią istotną dla zakwalifikowania ww. przychodów do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy pobieranie opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego będzie nosiło znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy daje podstawę, by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1.

jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

2.

wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter, cechy przeznaczenia użytkowego,

3.

prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania określonych działań do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel tych działań.

Ustalając, czy dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W pewnym zakresie przesądza o tym zamiar podatnika. Jeśli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny udział w prawie ochronnym lub prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego (zgłoszonego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z siedzibą w Alicante w Hiszpanii. Znak towarowy zostanie wprowadzony do jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przedmiotem jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie udzielanie licencji na korzystanie ze znaków handlowych. W ramach tej działalności będzie udzielana licencja na znak towarowy, który Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie między innymi dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim - PKD 77.40.Z.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie i w sposób przedstawiony we wniosku, uzyskany w jej ramach przychód z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze znaku towarowego będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawca będzie dokonywał takich transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie u niego podlegał opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl