IPPB1/4511-352/15-2/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego wykorzystywanego w jednoosobowej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego wykorzystywanego w jednoosobowej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy darowizny otrzyma udział w prawie ochronnym lub prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego (udział w prawie i prawo ochronne łącznie dalej jako: Znak) wynikające z rejestracji znaku towarowego jako wspólnotowego znaku towarowego w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z siedzibą w Alicante w Hiszpanii (dalej: OHIM). Szczegółowe przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zawarte są w Rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. L 78 z 24 marca 2009, dalej: Rozporządzenie).

Do podstawowych cech wspólnotowego znaku towarowego należą:

Pierwotnie Znak zostanie przekazany do majątku osobistego Wnioskodawcy. Wartość Znaku zostanie wskazana w umowie darowizny i będzie odpowiadać jego wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego specjalistę.

Wnioskodawca rozważa następnie wykorzystanie otrzymanego Znaku w dwóch alternatywnych wariantach.

W pierwszym wariancie Znak będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, tj. Wnioskodawca udzieli licencji na korzystanie ze Znaku, za co będą pobierane opłaty licencyjne. W przypadku wyboru takiego rozwiązania Znak zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Po wprowadzeniu Znaku do ewidencji Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od Znaku. Niezwłocznie po otrzymaniu Znaku Wnioskodawca dokona zmiany przedmiotu działalności na zakres uwzględniający udzielanie licencji - w konsekwencji przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie między innymi dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim - PKD 77.40.Z.

Natomiast druga opcja zakłada wniesienie Znaku w ramach wkładu niepieniężnego do spółki osobowej (w tym do spółki cywilnej; dalej: Spółka). W wyniku wniesienia przez Wnioskodawcę Znaku do Spółki, zostanie on jej wspólnikiem posiadającym udział w jej zyskach i stratach, ewentualnie Znak zostanie wniesiony do Spółki, w której Wnioskodawca jest już wspólnikiem. W takiej sytuacji Znak zostanie wniesiony do Spółki od razu po otrzymaniu go w drodze darowizny. Oznacza to, że Znak nie będzie ani przez moment składnikiem majątkowym wykorzystywanym w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie będzie również wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Po otrzymaniu aportu Spółka zamierza wprowadzić Znak do swojej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od Znaku.

W dniu przyjęcia Znaku do używania przez Wnioskodawcę lub Spółkę będzie nadawał się on do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3 500 zł. Jednocześnie Znak nie podlegał wcześniej amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartością początkową Znaku, dla potrzeb prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

2. Czy wartością początkową Znaku wniesionego do Spółki w ramach wkładu niepieniężnego, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c w związku z art. 19 ust. 3 ustawy o PIT.

3. Czy opłaty licencyjne które będą otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaku, powinny być zaliczane do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odpowiedź na pytanie Nr 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym wartością początkową Znaku, dla potrzeb prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa określona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko:

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm.; dalej: ustawa o PWP) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Należy więc dokonać analizy, czy Znak spełnia definicję wartości niematerialnej i prawnej, od której można dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Treść art. 1 pkt 1 ustawy o PWP normuje stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych, a zgodnie z art. 121, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Na podstawie art. 6 ustawy o PWP udzielane są prawa ochronne na wynalazki, wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne. W myśl art. 120 ust. 1 ustawy o PWP znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Zgodnie natomiast z art. 4 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiegokolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

W związku z powyższym, Znak, który Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny, spełnia kryteria znaku towarowego zarówno w rozumieniu ustawy o PWP, jak i Rozporządzenia.

Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o PWP, przepisy ustawy stosuje się do znaków towarowych, na które uzyskano ochronę według prawa europejskiego. Dotyczy to więc na przykład znaków zarejestrowanych w OHIM.

Natomiast na podstawie art. 32 Rozporządzenia, zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego, któremu nadano datę zgłoszenia, jest równoważne w państwach członkowskich z prawidłowym zgłoszeniem krajowym, w odpowiednim przypadku z pierwszeństwem zastrzeganym dla zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż (i) skoro ustawa o PWP nie wskazuje, by wspólnotowe znaki towarowe powinny być traktowane - na gruncie tej ustawy - odmiennie od krajowych znaków towarowych oraz (ii) Rozporządzenie wprost stanowi, że wspólnotowy znak towarowy traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy, to rejestracja w OHIM jest zrównana z rejestracją w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym należy stwierdzić, że Znak zarejestrowany w OHIM spełnia definicję wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu ustawy o PIT. Skoro więc Znak może podlegać amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna, należy następnie ustalić wartość, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o PIT, odpisów amortyzacyjnych, co do zasady, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b ustawy o PIT.

Z kolei sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu nabycia danej wartości niematerialnej i prawnej.

Jak stanowi przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia ich w drodze darowizny uważa się wartość rynkową z dnia ich nabycia. W związku z tym, Zdaniem Wnioskodawcy wartość początkowa Znaku otrzymanego w drodze darowizny powinna zostać ustalona w wysokości wartości rynkowej na dzień otrzymania darowizny.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, umowa darowizny Znaku będzie określać wartość Znaku w wysokości równej wartości rynkowej, wynikającej z posiadanej przez Wnioskodawcę wyceny.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość początkowa Znaku powinna być ustalona w wysokości wartości rynkowej z dnia ich nabycia w drodze darowizny. Zasadniczo moment nabycia Znaku w formie darowizny będzie wyznaczał moment, w którym stanie się on elementem majątku wykorzystywanego w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 grudnia 2013 r., nr IBPBI/1/415-923/13/SK, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., nr ILPB1/415-893/13-4/AA oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2012 r., nr IPPB1/415-1010/12-2/JB.

Podsumowując, wartość początkowa Znaku nabytego w drodze darowizny, w momencie jego wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych jednoosobowej działalności gospodarczej powinna zostać określona w wysokości wartości rynkowej Znaku z dnia jego nabycia zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.