IPPB1/4511-261/15-2/KS1

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/4511-261/15-2/KS1

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 luty 2015 r. (data wpływu 19 luty 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 luty 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2006 - 2008 Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą i od uzyskiwanych w tym okresie przychodów z tytułu działalności gospodarczej odprowadzał podatek dochodowy w wysokości 19%, na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Ustawa). W dniu 1 listopada 2008 r. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, składając do ewidencji działalności gospodarczej odpowiedni wniosek o zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej. O zawieszeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca powiadomił także - pismem z dnia 3 listopada 2008 r. - odpowiedni Urząd Skarbowy.

Począwszy od listopada 2008 r. Wnioskodawca podjął pracę w X Sp. z o.o., a podatek od dochodów uzyskanych w 2008 r. ze stosunku pracy Wnioskodawca rozliczył według skali podatkowej. Z uwagi na treść art. 6 ust. 8 Ustawy, Wnioskodawca nie rozliczył się wspólnie z żoną, gdyż w 2008 r. uzyskiwał także przychody z działalności gospodarczej opodatkowane liniowo wg stawki 19%. W kolejnych latach: 2009 i 2010, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, a jedyne przychody uzyskane przez Wnioskodawcę w tym czasie pochodziły ze stosunku pracy, rozliczenia rocznego podatku dochodowego Wnioskodawca dokonał wspólnie z żoną na podstawie art. 6 ust. 8 Ustawy. Na mocy decyzji Zarządu Dzielnicy z dnia 22 marca 2011 r. Wnioskodawca został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej z powodu niezłożenia informacji o wznowieniu działalności gospodarczej w terminie 24 miesięcy od jej zawieszenia.

W toku czynności sprawdzających podjętych w 2014 r. przez Urząd Skarbowy (który jest urzędem właściwym od 2011 r.) Wnioskodawca został poinformowany o nieprawidłowym, bezpodstawnym rozliczeniu podatku dochodowego za lata 2009 i 2010 wspólnie ze swoją żoną. Lakoniczne uzasadnienie tego stanowiska wskazywało, że z uwagi na treść art. 6 Ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (a nie całkowitego wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej), Wnioskodawca nie miał możliwości skorzystania ze wspólnego z żoną rozliczenia podatku dochodowego.

W związku z takim stanowiskiem Urzędu, działając z ostrożności i dążąc do uniknięcia dalszego naliczania odsetek od należnej zdaniem Urzędu niedopłaty podatku dochodowego, powstałej w wyniku wspólnego z żoną rozliczenia podatku za 2009 i 2010 r., Wnioskodawca wraz z żoną zdecydowali się na złożenie w dniu 24 listopada 2014 r. zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa / wykroczenia skarbowego (czynny żal). Wraz z tym zawiadomieniem złożyli odpowiednie korekty zeznań rocznych za 2009 i 2010 r., rozliczając podatek za te lata odrębnie przez Wnioskodawcę i jego żonę. W ślad za tym Wnioskodawca wpłacił też należny - zdaniem Urzędu - podatek wraz z odsetkami, łącznie w wysokości 15791 (piętnaście tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt jeden) zł.

Niniejszy wniosek o interpretację podatkową Wnioskodawca składa w związku z planowaną przez Wnioskodawcę korektą zeznań rocznych za 2009 i 2010 r., która - zgodnie z zamierzeniem Wnioskodawcy - powinna uwzględniać opodatkowanie dochodów wspólnie z jego żoną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jest dopuszczalne rozliczenie podatku dochodowego za dany rok kalendarzowy wspólnie z małżonkiem, jeżeli w roku, którego dotyczy rozliczenie, podatnik nie wykonywał działalności gospodarczej oraz nie uzyskiwał z tego tytułu przychodów. Pytanie dotyczy sytuacji, gdy w roku poprzedzającym rok, którego dotyczy rozliczenie, podatnik zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem liniowym 19%) oraz powiadomił o tym właściwy urząd skarbowy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

W ocenie wnioskodawcy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej oraz formalnego i wymaganego prawem potwierdzenia tego faktu odpowiednim wpisem do Ewidencji Działalności Gospodarczej, a także po powiadomieniu o tym fakcie właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, podatnik, który nie uzyskiwał w danym roku kalendarzowym przychodów z działalności gospodarczej, ma możliwość rozliczenia podatku od dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy wspólnie z małżonkiem.

Przemawia za tym bezpośrednio treść art. 6 ust. 8 w związku z art. 30c Ustawy. Wynikające z pierwszego z tych przepisów wyłączenie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków dotyczy między innymi sytuacji "gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c". Z kolei art. 30c Ustawy określa wysokość podatku dochodowego (19%) w stosunku do dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej "uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7". Oznacza to, że o zastosowaniu art. 30c Ustawy, a więc o wyłączeniu możliwości wspólnego rozliczenia małżonków, decyduje łącznie spełnienie następujących warunków: (1) wykonywanie działalności gospodarczej, (2) uzyskiwanie z tego tytułu dochodów i (3) złożenie - zgodnie z art. 9a ust. 2 Ustawy - odpowiedniego oświadczenia.

W przypadku wnioskodawcy w latach 2009 i 2010 powyższe warunki nie zostały spełnione, gdyż, w tym czasie (począwszy od 1 listopad 2008 r.) Wnioskodawca nie wykonywał działalności gospodarczej oraz nie uzyskiwał z tego tytułu dochodów. Samo wcześniejsze złożenie oświadczenia z art. 9a ust. 2 i korzystanie w poprzednich latach z opodatkowania stawką 19% jest obojętne z punktu widzenia możliwości zastosowanie do wnioskodawcy przepisów art. 30c Ustawy, w sytuacji, gdy nie wykonywał on działalności gospodarczej oraz nie uzyskiwał z tego tytułu przychodów. W omawianym stanie faktycznym nie było zatem możliwości zastosowania do wnioskodawcy przepisów art. 30c Ustawy.

Odmienna interpretacja wiązałaby zastosowanie określonych form opodatkowania od niezależnych od prawa podatkowego przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Przepisy te przewidują możliwość zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, w przypadku zamiaru czasowego lub trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.

Zdaniem wnioskodawcy nieuprawnione jest wywodzenie skutków podatkowych z określonego na płaszczyźnie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej statusu przedsiębiorcy i różnicowanie możliwości korzystania z określonych form opodatkowania w zależności do tego, czy podatnik zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, czy też całkowicie jej zaprzestał. Należy bowiem pamiętać, że złożenie przez przedsiębiorcę wniosku o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej wcale nie musi oznaczać całkowitego i długotrwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, tak jak i zawieszenie takiej działalności (z założenia czasowe) może z kolei prowadzić do jej trwałego zaprzestania.

Po pierwsze podmiot wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej może w każdej chwili (także tego samego dnia) złożyć wniosek o ponowny wpis do tej ewidencji (nie przerywając de facto wykonywania działalności gospodarczej). A po drugie, zgodnie z art. 34 ust. 2 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w przypadku zawieszenia wykonywania działalność gospodarczej i niezłożenia w ciągu 24 miesięcy wniosku o wpis informacji o wznowieniu, przedsiębiorca podlega wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej z urzędu - co jest jedynie potwierdzeniem trwałego i prawnie nieodwracalnego w danej sytuacji stanu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przypadku Wnioskodawcy, który na skutek trwającego ponad 24 miesiące zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, został w dniu 22 marca 2011 r. wykreślony z Ewidencji Działalności Gospodarczej.

Gdyby nawet uznać, że wywodzenie skutków prawnopodatkowych ze stanu wpisu do wnioskodawcy do ewidencji działalności gospodarczej jest uprawnione, to należy podkreślić, że wnioskodawca po zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej w 2008 r. nie wznowił jej w okresie 24 miesięcy, co zostało potwierdzone decyzją o wykreśleniu Ewidencji z dnia 22 marca 2011 r. Tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, że w przypadku wnioskodawcy, zaistniały w sprawie stan "zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej" miał inne znaczenie na gruncie prawa podatkowego niż wykreślenie z ewidencji, które nastąpiło formalnie po upływie 24 miesięcy od zawieszenia i w przedmiotowej sprawie było jedynie potwierdzeniem faktycznego zaprzestania wykonywania działalności począwszy od dnia jej zawieszenia, to jest od dnia 1 listopada 2008 r.

Wnioskodawca pragnie też podkreślić, że także w przypadku powiązania możliwości wspólnego rozliczenia małżonków ze stanem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, osobę której taki wpis dotyczy obejmuje ustawowy zakaz wykonywania działalności gospodarczej i osiągania bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). W przedmiotowej sprawie wnioskodawca w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej był prawnie pozbawiony możliwości wykonywania działalności gospodarczej i osiągania z tego tytułu przychodów, co z kolei wyłącza możliwość zastosowania wobec niego zasad opodatkowania wynikających z art. 30c Ustawy. Tym samym przepis art. 30c "nie dotyczył" wnioskodawcy, przez co nie została wyłączona możliwość rozliczenia podatku wspólnie z małżonkiem.

Za stanowiskiem wnioskodawcy w niniejszej sprawie przemawia także najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 3 listopad 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 772/14), stwierdził między innymi:

"Nieprawidłowa jest jednak taka wykładnia przepisu, która zrównuje pojęcie "mają zastosowanie" tylko z samym wyborem sposobu opodatkowania (podatkiem liniowym lub zryczałtowanym) na przyszłość, przy jednoczesnym braku wykazania, że istniała możliwość zastosowania wskazanych w ust. 8 art. 6 ustawy o PIT przepisów podatkowych wobec podatnika, który zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej i jej nie prowadził. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej."

"Ustawodawca nie wyłączył bowiem preferencyjnego sposobu rozliczenia podatku tylko ze względu na sam fakt wyboru opodatkowania podatkiem liniowym."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków, w myśl bowiem tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a cyt. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ww. ustawy).

Artykuł 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Wskazać należy, że sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń - w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, jeżeli podatnik posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy w roku poprzedzającym rok, którego dotyczy rozliczenie Wnioskodawca zawiesił wykonywaną działalność gospodarczą (opodatkowaną podatkiem liniowym 19%) oraz powiadomił o tym właściwy urząd skarbowy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl