IPPB1/4511-1149/15-2/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości, ustalenia dnia przekazania środka trwałego do używania, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek od kredytu - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości, ustalenia dnia przekazania środka trwałego do używania, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek od kredytu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem (we współwłasności małżeńskiej) m.in domu o pow. 535 m² posadowionego na działce o pow. 2.879 m². Nieruchomość ta zakupiona została 29 października 2009 r. za łączną cenę 2.240.000 zł, z czego część została sfinansowana kredytem złotówkowym denominowanym we franku szwajcarskim. Wskazana w akcie notarialnym cena zakupu dotyczy łącznie wartości domu oraz wartości gruntu. Kwota początkowa zaciągniętego kredytu wynosiła 463.181,57 CHF z zastrzeżeniem, źe nie może przekroczyć kwoty 1,2 mln zł. Raty obecnie spłacane są w walucie obcej (CHF) na rachunek walutowy założony przez bank kredytujący. W umowie kredytowej jest zapis, że kredyt przeznaczony jest na cel mieszkaniowy. Nieruchomość ta zakupiona została początkowo z zamiarem częściowego najmu. Nieruchomość ta była przez pewien okres czasu zamieszkiwana przez Wnioskodawczynię oraz jej rodzinę. W domu tym przeprowadzony został generalny remont. Wymieniona została m.in. stolarka okienna, tynki, wymieniono wyposażenie kotłowni oraz przeprowadzono modernizację wnętrza, łącznie z instalacjami. W związku z ponoszeniem wydatków dotyczących zakupu towarów wykorzystanych do remontu Wnioskodawczyni otrzymała zwrot różnicy w podatku VAT na mocy ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Z uwagi na zmianę sytuacji życiowej podjęta została decyzja o przeznaczeniu do wynajmu całej nieruchomości. W dniu 1 lipca 2015 r. wynajęta została część przedmiotowej nieruchomości oraz trwają poszukiwania najemcy na pozostałą część.

Przychody z najmu nieruchomości opodatkowane są obecnie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W chwili obecnej Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jednak jej przedmiotem nie jest wynajem nieruchomości. Planuje jednak rozszerzyć przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej o najem nieruchomości własnych. W związku z powyższym zamierza wprowadzić wyżej opisywaną nieruchomość do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. W jaki sposób określić wartość początkową wyżej opisywanej nieruchomości.

2. Czy dniem przekazania środka trwałego do używania będzie dzień, w którym zostanie przekazany do wykorzystania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

3. Czy zapłacone odsetki od kredytu oraz różnica pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu denominowanego w CHF, którym sfinansowano zakup nieruchomości, ponoszone od dnia przekazania środka trwałego do używania, stanowić będą koszty uzyskania przychodu w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko dotyczące pytania 1

W ocenie Wnioskodawczyni ustalenia wartości początkowej opisywanej nieruchomości należy dokonać na podstawie arL 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 u.p.d.o.f., czyli według ceny nabycia. W pierwszej kolejności należy jednak wyodrębnić z wartości łącznej tylko wartość samego domu. Wydatki poniesione na zakup gruntu na którym posadowiony jest dom jako niepodlegające amortyzacji nie będą powiększały wartości początkowej domu. W takiej samej proporcji należy przyporządkować koszty notarialne, sądowe; skarbowe, odsetki poniesione do dnia przekazania do używania oraz różnice wynikające ze spłat kapitału kredytu poniesione do dnia oddania nieruchomości do używania. Następnie wartość początkową domu powiększały będą wszelkie wydatki poniesione na remont i modernizację dokonane przed oddaniem do używania.

Reasumując na wartość początkową domu składać się będą;

Zgodnie z zapisami art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 odrębnymi od siebie źródłami przychodów są

* pozarolnicza działalność gospodarcza

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolne> oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 up.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z zapisami art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z zapisów art. 22 ust. 8 u.p.do.f. wynika, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania m.in. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.

Zgodnie natomiast z zapisami art. 22c pkt 1 u.p.d.o.f. amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane środkami trwałymi. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. za wartość początkową środka trwałego w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl zapisom art. 23 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.do.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału s kwotą otrzymaną pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielone> pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,

Ponadto w myśl zapisów art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia Środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22o-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią powołanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f., wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W odniesieniu do uznania kosztów za koszty uzyskania przychodów w przypadku pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem będzie uzyskiwanie przychodów z najmu składników majątku zastosowanie ma ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Tym samym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania atbo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jeżeli więc w związku z uzyskiwanym przychodem z tytułu wynajęcia domu poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z tego źródła (pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu) i nie został wymieniony na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy oraz jest właściwe udokumentowany, może stanowić koszt uzyskania przychodów z danego źródła.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonane jednak zgodnie z zapisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Poza wszelką wątpliwością pozostaje, że opisywany w niniejszym wniosku dom spełnia wszelkie kryteria uznania go za środek trwały w myśl art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. - stanowi własność lub współwłasność podatnika, został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, jest kompletny i zdatny do użytku oraz przewidywany okres jego używania wyniesie więcej niż rok. Istotnym zatem jest właściwe określenie jego wartości początkowej.

Wartość początkową należy określić zgodnie z zapisami art. 22g ust. 1 w zw. z art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f, czyli według cen nabycia.

Określając cenę nabycia domu zwrócić trzeba jednak uwagę na zapisy art. 22c ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają grunty. Pomimo, iż w akcie notarialnym podana jest cena łączna obejmująca łącznie wartość domu i wartość gruntu, to dla ustalenia wartośd początkowej domu, bez gruntu należy dokonać wyodrębnienia z wartości łącznej zapłaconej sprzedającemu tylko wartość samego domu. Zgodnie z zapisami art. 22c ust. 1 u.p.d.o.f. grunt stanowi odrębny środek trwały, który nie podlega amortyzacji. Do tak wydzielonej ceny zakupu domu należy doliczyć, według proporcji w jakiej pozostaje wartość domu w łącznej cenie zapłaconej sprzedającemu, koszty notarialne, opłaty skarbowe, opłaty za wpis do księgi wieczystej itp.

Zwrócić należy również uwagę, że warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęda środka trwałego do używania. Kompletność środka trwałego oznacza, że stanowi on funkcjonalną całość, jest zupełny, całkowity i da się wykorzystać samodzielnie. Z kolei, środek trwały zdatny do użytku to taki środek, który jest przydatny w danej dzialalności, właściwy i odpowiedni do funkcji jakie ma spełniać. Zatem warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia środka trwatego do używania.

Tak więc, uznać należy, że zamierzona przez Wniowskodawczynię funkcja nieruchomości przeznaczonej na wynajem, a zarazem stan kompletnego i zdatnego do użytku (na potrzeby najmu) - zakupionego domu, o którym mowa we wniosku osiągnięto dopiero po zakończeniu prac remontowych i modernizacyjnych.

Tym samym, wszystkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z przystosowaniem nieruchomości do stanu umożliwiającego wykorzystanie na potrzeby najmu, są składnikami wartości początkowej i nie stanową kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, lecz zwiększają wartość początkową tych składników i stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Podobny pogląd został wyrażony m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji sygn. ILPB1/415-449/14-2/TW z dnia 28 Ilpca 2014 r. czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych sygn. 1TPB1/415-1067/12/PSZ z dnia 20 grudnia 2012 r.

Następnie określając wartość początkową środka trwałego należy uwzględnić odsetki i prowizje od kredytów związanych z finansowaniem tego składnika majątku zapłacone do dnia przekazania do używania. Jak wynika z literalnego brzmienia art. 22g ust. 3 u.p.do.f. określając wartość początkową należy uwzględnić odsetki zapłacone do dnia oddania do użytkowania. Nie ma przy tym znaczenia że w oddanie do użytkowania następuje około 6 lat od jej nabycia. Nie ma również żadnego znaczenia nazwa handlowa produktu kredytowego stosowana przez bank. Istotnym jest wyłącznie, że środki pieniężne pochodzące z kredytu służyły sfinansowaniu zakupu środka trwałego. Istotne znaczenie dla zaliczenia odsetek do wartości początkowej środka trwałego ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Reasumując, zapłacone do dnia przekazania do używania Środków trwałych odsetki w proporcji w jakiej pozostaje wartość odpowiednio domu w łącznej kwocie wynikającej z aktu notarialnego powinny powiększać wartość początkową przedmiotowego środka trwałego.

W zakresie możliwości zaliczenia odsetek od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie zakupu nieruchomości wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając z upoważnienia Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. IPPB1/415-254/13-2/EC przyznając podatnikowi rację i pozwalając zaliczyć do wartości początkowej odsetki płacone od kredytu, którym sfinansowano nabycie w 2011 r. lokalu mieszkalnego oddanego w najem w 2013 r. Analogiczne stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2012 r. (sygn. ILPB1/415-38/12-4/TW).

Ponadto wartość nieruchomości powinna zostać skorygowana o różnice pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu będące efektem wahań kursu CHF naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Ustawodawca w art. 22g ust. 3 zawarł katalog otwarty kosztów, które powiększają wartość początkową Środka trwałego. Zabiegiem celowym było użycie przez ustawodawcę zwrotu powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności. Zwrot "w szczegóiności" nie czyni z wyliczeń przykładowych kosztów zawartych w art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f. katalogu zamkniętego. Poza wszelką wątpliwością jest że wahania kursu franka szwajcarskiego, którym denominowany był kredyt hipoteczny miały wpływ na poziom ponoszonych kosztów. Wydatek ten nie jest zawarty w art. 23 u.p.d.o.f, w którym wymienione są wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy wydatki wypełniające normę zawartą w art. 22 ust. 1, które związane są z nabyciem środka trwałego odnoszone są w ciężar kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne. Różnice pomiędzy wysokością spłacanego kapitału kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej a kwotą otrzymanego kredytu wynikająca z wahań tej waluty w myśl art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. stanowi koszty uzyskania przychodów. Art. 22 ust. 8 ww. ustawy jedynie precyzuje moment ujęcia ich w kosztach uzyskania przychodu. Łączna analiza zapisów art. 22 ust. 8, art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a oraz art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że poniesione do dnia oddania do używania środka trwałego różnice pomiędzy kwotą zwracanego kapitału a kwotą otrzymanego kredytu powiększają wartość początkową tego środka trwałego. Niedopuszczalne ponadto jest w państwie prawa aby różnice wynikające ze zmian kursu waluty a tym samym wpływające na wysokość zwracanego kapitału były kosztem uzyskania przychodu przykładowo jeśli kredytem sfinansowano zakup wyposażenia a jeśli tym kredytem sfinansowano zakup środka trwałego to podatnik pozbawiony jest możliwości odniesienia tych różnic (naliczonych do dnia przekazania do używania) na poczet wartości początkowej środka trwałego, a tym samym uwzględnienia ich poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast w kwestii otrzymania zwrotu różnicy w stawce podatku od towarów i usług na mocy ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym od wydatków poniesionych na remont nieruchomości Wnioskodawca uważa, że nie należy pomniejszać wartości początkowej środka trwałego o kwotę otrzymanego zwrotu. Zgodnie z zapisami art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określanych w art. 22a-22o, od tej częśd ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z literalnego brzmienia przywołanych w początkowej części wniosku przepisów wynika, że wartość początkową należy ustalić według wyżej opisanych zasad, natomiast nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu ta część odpisu amortyzacyjnego, która proporcjonalnie odpowiada kwocie otrzymanego zwrotu w wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego.

Rozwiązaniem alternatywnym mogło by być pomniejszenie o wartość otrzymanego zwrotu wartości początkowej środka trwałego. Rachunek ekonomiczny w tym wypadku byłby identyczny. Jednak zwrócić należy uwagę, że ustawodawca mówi o nieuznaniu części odpisu amortyzacyjnego za koszt. Zatem aby można było mówić o odpisie amortyzacyjnym stanowiącym koszty uzyskania przychodów i niestanowiącym takich kosztów, to należy najpierw ustalić wartość środka trwałego łącznie ze zwróconymi wydatkami. Logicznym wydaje się więc w pierwszej kolejności ustalenie wartośd początkowej, następnie obliczenie odpisu amortyzacyjnego a dopiero końcowo obliczenie tej części odpisu, który stanowi koszt uzyskania przychodu oraz tej części, która takiego kosztu nie stanowi.

Stanowisko dotyczące pytania 2

W ocenie Wnioskodawcy za moment przekazania do użytkowania uznać należy moment w którym przedmiotowa nieruchomość zostanie przekazana do używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, co literalnie wynika z zapisów art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. Zatem, jeśli przykładowo, przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej będzie najem nieruchomości własnych i przedmiotowa nieruchomość zostanie przekazana jako środek trwały do używania w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą dnia 1 stycznia 2016 r., to dniem przekazania do używania, o którym mowa w art. 22g ust. 3 będzie 1 stycznia 2016 r. Powyższe skutkuje tym, że wszelkie koszty związane z nabyciem środka trwatego poniesione przed 1 stycznia 2016 r. powinny powiększać jego wartość początkową ustaloną zgodnie z art. 22g ust1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f.

Stanowisko dotyczące pytania 3

W ocenie Wnioskodawcy zarówno odsetki od kredytu kredytu jak i różnica pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu denominowanego w CHF, którym sfinansowano zakup nieruchomości, ponoszone od dnia przekazania środka trwałego do używania, stanowić będzie koszty uzyskania przychodu

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Ponadto w ust. 33 ustawodawca z katalogu wydatków uznanych za koszty uzyskania przychodów wyłączył odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W myśl zapisom art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,

Z powyższego wynika, że tylko odsetki niezapłacone oraz te, które zwiększają wartość początkową inwestycji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zatem, zapłacone odsetki jeśli poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zwiększają wartośd inwestycji to zgodnie z art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ww. ustawy stanowią koszty uzyskania przychodów. Analogicznie, kosztami uzyskania przychodów są ponoszone różnice pomiędzy kwotą zwracanego kapitału a kwotą otrzymanego kredytu, co wynika z zapisów art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego przeze mnie stanu faktycznego uznać należy, że zapłacone odsetki od kredytu oraz różnice pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanego kredytu denominowanego w CHF, którym sfinansowano zakup nieruchomości, ponoszone od dnia przekazania do używania środka trwałego, jako pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami stanowić będą koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przeze mnie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.