IPPB1/415-999/08-2/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-999/08-2/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczenia poboru zaliczek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczenia poboru zaliczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Strona w 2007 r. zawarła umowę najmu mieszkania. Na skutek nieznajomości przepisów nie zgłosiła zawartej umowy do Urzędu Skarbowego sądząc, że będzie mogła zapłacić należny zryczałtowany podatek dochodowy po zakończeniu umowy w 2008 r. (w listopadzie).

W sierpniu 2008 r. Wnioskodawczyni dowiedziała się, że przepadła możliwość ryczałtowego rozliczenia się z podatku oraz, że powinna rozliczać się na zasadach ogólnych.

Strona rozliczyła się więc z podatku za 2007 r. składając PIT-36, ale pozostaje konieczność rozliczenia się za poszczególne miesiące 2008 r. W związku z tym, że Wnioskodawczyni jako osoba samotnie wychowująca dziecko rozlicza się co roku indywidualnie i otrzymuje zwrot podatku (w lipcu br. otrzymała zwrot kwoty 6.391 zł za 2007 r.) wie również, że w przyszłym roku otrzyma zwrot podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji ma sens wpłacanie przez Wnioskodawcę podatku w 2008 r. za poszczególne miesiące bieżącego roku.

Zdaniem Wnioskodawcy rozliczając się w przyszłym roku za 2008 r. powinna uwzględnić w PIT-37 dochód z tytułu najmu i odpowiednio pomniejszyć należną kwotę zwrotu podatku. Ponieważ należność ze strony Urzędu Skarbowego dla Wnioskodawcy z tytułu nadpłaconego podatku będzie wyższa niż podatek dochodowy z tytułu najmu za 2008 r. (około 1.600 zł), rozliczenie się w wyżej podany sposób w 2009 r. będzie miało uzasadniony sens.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest między innymi najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej w myśl przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższe przepisy wyraźnie wskazują, że najem stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów. Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji wynajmującego.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy - są obowiązani bez wezwania wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1.

obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,

2.

zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,

3.

zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Ponadto w myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W przypadku Wnioskodawcy właściwym formularzem do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym będzie PIT-36.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1.

dzieci małoletnie,

2.

dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami, otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,

3.

dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym, że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Ustawodawca przewidział natomiast na podstawie art. 22 § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) możliwość ograniczenia przez organ podatkowy, na wniosek podatnika poboru zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na dany rok podatkowy.

Ograniczenie poboru zaliczek orzekane jest na wniosek podatnika, w granicach zakreślonych tym wnioskiem, na podstawie uznania organu podatkowego.

Związany z ograniczeniem zaliczek wymóg uprawdopodobnienia oznacza konieczność wyprowadzenia uzasadnionego domniemania niewspółmierności zaliczek. Ocenie organu podatkowego podlega w tym przypadku argumentacja wskazująca niewspółmierności oraz proporcje spodziewanej wysokości zaliczek i podatku. Wskazanie obu tych elementów jest obowiązkiem podatnika.

W przypadku wydania pozytywnej decyzji, pozwala ona jedynie na ograniczenia zaliczek miesięcznych w danym roku podatkowym, którego dotyczy.

W następnym roku podatkowym, jeżeli zaistnieją przesłanki przewidziane w art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej podatnik może wystąpić z kolejnym wnioskiem.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, iż Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o ograniczenie poboru zaliczek.

Reasumując mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż Strona w ciągu roku podatkowego 2008 obowiązana jest wpłacać miesięczne zaliczki zgodnie z art. 44 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko w zaprezentowanym stanie faktycznym jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl