IPPB1/415-985/13-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 18.9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od września 2011 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i konsultingu. Jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych ze stawką 19% oraz małym podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz podmiotów krajowych są opodatkowane podatkiem od towarów i usług ze stawką podstawową 23%, jak i nie podlegają podatkowi od towarów i usług w Polsce (świadczone są na rzecz podatników posiadających siedzibę poza terytorium kraju na terytorium UE lub na rzecz podatników z poza UE).

W lipcu 2013 r. Wnioskodawca dokonał rozszerzenia zakresu świadczonych usług o wypożyczanie łodzi żaglowych. Usługa ta jest opodatkowana stawką podstawową 23%. W związku z powyższym dokonał odpowiedniego wpisu w zakresie działalności w ewidencji działalności gospodarczej w postaci dodania 77.21.Z - wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego oraz dokonał zakupu środka trwałego - łodzi żaglowej (KST 773) przeznaczonej pod wynajem.

Sprzedaż została udokumentowana fakturą Vat. Przewidywany okres używania łodzi będzie dłuższy niż rok. W miesiącach lipiec-sierpień 2013 r. Wnioskodawca świadczył usługi czarteru ww. jachtu, udokumentowane fakturami Vat.

W odpowiedzi na pismo z 25 października 2013 r. Nr IPPB1/415-985/13-2/JB Wnioskodawca doprecyzował przestawiony stan faktyczny wskazując, że spełnia definicję "małego podatnika" w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Łódź żaglowa będzie wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sezonowo. Cena zakupu łodzi - 267.460,00 netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia środka trwałego opisanego w stanie faktycznym.

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu różnicy kwoty podatku naliczonego w terminie 60 dni lub 25 dni, w przypadku, gdy faktury dokumentujące zakupy towarów usług zostaną w całości zapłacone (w okresie rozliczeniowym Wnioskodawca dokona sprzedaży opodatkowanej lub czynności wymienionych w art. 86 ust. B pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

3. W jaki sposób dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego.

Odpowiedź na pytanie trzecie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte maszyny, urządzenia i środki transportu, o ile spełniają następujące warunki: stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnych i prawnych ustalona zgodnie z art. 22g cytowanej wyżej ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Dodatkowo, zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 3 od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się sezonowo, w okresie wykorzystywania środków trwałych; w tym wypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się poprzez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 powoływanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 221 i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Ustawa przewiduje także jednorazowe dokonanie odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 22k ust. 7 powoływanej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem art. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podsumowując, przytoczone przepisy, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do zaliczenia wydatku na zakup jachtu do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Odpisy będą dokonywane sezonowo, jako że środek trwały również będzie w ten sposób wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Jako że spełnia warunki dla małych podatników, Wnioskodawca uważa, że może również dokonać jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego nieprzekraczającego w roku podatkowym 50.000 euro (205.000 zł w 2013 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.