IPPB1/415-984/08-2/IF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych dokonanych po utracie przedmiotu leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych dokonanych po utracie przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 maja 2002 r. Wnioskodawczyni zakupiła dla potrzeb firmy na podstawie umowy leasingowej samochód osobowy marki T C 1.6 V. Zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami o VAT samochód ten spełniał warunki samochodu ciężarowego i dlatego też Wnioskodawczyni odliczyła VAT zarówno od faktur leasingowych jak i od paliwa.

W dniu 30 marca 2004 r. samochód został skradziony. Firma leasingowa wyrejestrowała go w dniu 29 kwietnia 2004 r. Pomimo tego umowa leasingowa obowiązywała nadal - regulowane były kolejne raty zgodnie z treścią umowy leasingowej. Z uwagi na obowiązujące przepisy Wnioskodawczyni nie mogła zaliczyć zapłaconych rat w koszty firmy w zakresie podatku dochodowego.

Od 1 maja 2004 r. weszły w życie nowe przepisy, zgodnie z którymi Wnioskodawczyni powinna zarejestrować umowę leasingu w urzędzie skarbowym, aby móc odliczać podatek VAT. Z uwagi na kradzież samochodu, Wnioskodawczyni nie dokonała powyższej rejestracji, tak więc podatku VAT od tego momentu nie mogła odliczać.

Odszkodowanie z tytułu kradzieży otrzymała w miesiącu grudniu 2005 r. w kwocie 10.150,00 zł, które zostało zaksięgowane w książce przychodów i rozchodów jako pozostałe przychody.

Wnioskodawczyni dodaje, iż w myśl interpretacji wydanej przez Ministerstwo Finansów z dnia 7 lutego 2006 r. - sygn. PB AD-033-051-51/05 - kosztami uzyskania przychodów mogą być wszystkie raty wynikające z umowy leasingu operacyjnego, niezależnie czy zostały poniesione w trakcie umowy, czy też po jej zakończeniu. Płatności te wynikają bowiem z umowy leasingowej, która była zawierana w celu osiągnięcia przychodu. Mimo utraty środka, a więc nie uzyskiwania bezpośrednio przychodu, to spełniony jest warunek uznania wydatku jako kosztu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty firmy płatności rat leasingowych po utracie środka, począwszy od miesiąca maja 2004 r. do miesiąca maja 2005 r. korygując jednocześnie roczne zeznania podatkowe za poszczególne lata.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na interpretację Ministerstwa Finansów, może ona zaliczyć wydatki z tytułu rat leasingowych po utracie przedmiotu leasingu do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Decydujące znaczenie, zwłaszcza w kontekście przedmiotowego wniosku, dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, ma cel dla jakiego dany wydatek został poniesiony, przy czym z przepisu tego nie wynika konieczność wystąpienia pozytywnego efektu w postaci faktycznego osiągnięcia przychodu.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Na podstawie art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W odniesieniu do wyżej przytoczonych przepisów stwierdzić należy, iż ustawodawca posługując się sformułowaniem "opłaty ustalone w umowie leasingu", wskazał że do kosztów uzyskania przychodów zaliczone mogą być nie tylko raty leasingowe, ale także inne opłaty wynikające z tej umowy.

Zgodnie z treścią art. 7095 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z zm.) jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Jeżeli umowa leasingu wygasła z przyczyn określonych w § 1, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie, a nie zapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody (art. 7095 § 3).

Wygaśnięcie umowy leasingu nie zwalnia więc korzystającego z obowiązku ponoszenia wydatków związanych z tą umową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w skutek kradzieży przedmiotu leasingu, Wnioskodawczyni zobowiązana była na mocy zawartej z leasingodawcą umowy do zapłaty pozostałych nierozliczonych rat leasingowych. Nie są to już w prawdzie opłaty za korzystanie z przedmiotu leasingu, lecz Wnioskodawczyni podpisując umowę zobowiązała się do ich poniesienia w określonej sytuacji, by móc korzystać z przedmiotu umowy. Zobowiązanie to było więc niezbędne w celu zawarcia umowy leasingu.

Reasumując nie ma więc decydującego znaczenia, czy opłaty ustalone w umowie leasingu operacyjnego ponoszone są w trakcie trwania tej umowy czy też po jej zakończeniu. W kontekście ww. przepisów w dalszym ciągu są to jednak opłaty leasingowe wynikające z tej umowy, które "korzystający" decyduje się ponieść zawierając umowę leasingu.

Zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełniała określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingobiorca w dniu jej zawarcia nie korzystał ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu począwszy od maja 2004 r. do maja 2005 r. korygując zeznania podatkowe za poszczególne lata.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.