IPPB1/415-96/10-2/JB - Określenie źródła przychodu oraz możliwości opodatkowania przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu oraz możliwości opodatkowania przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu oraz możliwości opodatkowania przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

W 1992 r. Wnioskodawczyni nabyła na współwłasność z rodzicami i bratem nieruchomość mieszkalną XIX-wieczny budynek - w którym znajdowało się kilka lokali mieszkalnych i dwa lokale użytkowe. W lokalach mieszkalnych zameldowani byli lokatorzy na podstawie decyzji administracyjnych.

W 1998 r. Wnioskodawczyni stała się właścicielką całości posesji w wyniku darowizny brata (1995) i rodziców (1998).

Strona wynajmowała lokale prywatne i płaciła podatek na zasadach ogólnych. Przedmiotowa nieruchomość wymagała ciągłych nakładów. Z lokali mieszkalnych Wnioskodawczyni nie uzyskiwała dochodu, bowiem koszty przewyższały przychody. Natomiast dochody z lokali użytkowych pozwoliły stronie dokonywać sukcesywne nakłady i uchronić nieruchomość od całkowitej ruiny.

Wnioskodawczyni w jednym z lokali użytkowych prowadziła krótko do 2002 r. własną działalność gospodarczą w zakresie handlu obuwiem. W 1999 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się dopisać wynajem do swojej działalności gospodarczej, aby płacić podatek z jednego źródła. Ostatnio dochody uzyskiwane z tej działalności opodatkowane były podatkiem liniowym 19 %.

Strona wskazuje, iż od kilku lat mieszka w tej nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż istnieje możliwość opodatkowania wynajmu prywatnego 8,5 % ryczałtem ewidencjonowanym, Wnioskodawczyni chciałaby wrócić do opodatkowania wynajmu prywatnego i zrezygnować w tym zakresie z działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, iż od kilku lat jest na emeryturze, a zmniejszenie obciążeń podatkowych pozwoliłoby Jej wygospodarować środki na konieczne ciągłe nakłady na wiekową posesję. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni na bazie obowiązujących przepisów bardzo trudno jest wytyczyć granice między najmem prywatnym, a działalnością gospodarczą w zakresie najmu. Z definicji działalności gospodarczej wynika, że jest to działalność zarobkowa prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. W ten sposób każdy najem, nawet najmniejszy można podciągnąć pod tę definicję. W opinii Wnioskodawczyni nie sposób automatycznie przyjąć, że ten, kto wynajmuje 8 lokali prowadzi działalność gospodarczą, a ten, kto tylko 4 jeszcze nie. Osoby fizyczne wynajmujące nieruchomości w podobnym zakresie, od początku traktowały dochody z wynajmu poza działalnością gospodarczą a urzędy skarbowe nie kwestionowały przyjęcia takiej kwalifikacji dochodu.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, iż przed kilku laty zdecydowała się wynajmować prywatne lokale w formie działalności gospodarczej, głównie z powodu optymalizacji opodatkowania. Przepisy obecnie obowiązujące w zakresie opodatkowania najmu są niedookreślone, nie ma jasnych i precyzyjnych granic podziału pomiędzy najmem prywatnym a działalnością gospodarczą, dlatego urzędy skarbowe nie mogą i nie powinny weryfikować decyzji podatników w tej sprawie na podstawie niejasnych kryteriów.

Zdaniem Wnioskodawczyni regulacje ustawowe o przychodach z najmu są przepisami szczególnymi wobec norm ogólnych dotyczących działalności gospodarczej. Wobec powyższego strona uważa, iż ma prawo wrócić do opodatkowania najmu prywatnego, poza działalnością gospodarczą, jeżeli tak zadecyduje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 cyt. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższych przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Z przychodami uzyskiwanymi z najmu i zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy: podatnik dokona wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, podając najem jako przedmiot działalności i spełnia kryteria zorganizowania tej działalności wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przedmiotem umowy najmu są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką XIX-wiecznej kamienicy. Przychody uzyskiwane z tytułu wynajmu przedmiotowej nieruchomości opodatkowywane były w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem strona dopisała wynajem nieruchomości do działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza przychody uzyskiwane z tytułu wynajmu tej nieruchomości opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5 %, jako najem prywatny.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Przepis art. 9a ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W świetle art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ryczałt od przychodów, o którym mowa w art. 6 ust. 1a, wynosi 8,5 %.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż osoby fizyczne osiągające przychody umowy najmu, jeżeli umowy te nie są zawarte w ramach działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 tejże ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Aby skorzystać z ryczałtowej formy opodatkowania należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku osiągania przychodów z najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczeń o wyborze formy opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio (art. 9 ust. 4 ww. ustawy).

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni może w dowolnie przez siebie wybranym terminie zakończyć działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości, wówczas przychody uzyskiwane z tego tytułu będą stanowić źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 8,5 %, pod warunkiem, złożenia w terminie, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.